Crioulo caboverdiano: Diferenzas entre revisións

O crioulo de [[San Vicente (Cabo Verde)|San Vicente]] e da "capital cultural de Cabo Verde", [[Mindelo (Cabo Verde)|Mindelo]] divulgouse a través dos poemas de [[Sérgio Frusoni]]. Polo seu lado, o crioulo da [[Braba]] coñécese a través das [[morna]]s de [[Eugénio Tavares]], o crioulo de [[Santo Antón (Cabo Verde)|Santo Antón]] polos contos de [[Luís Romano de Madeira Melo]] e o crioulo do [[Fogo (Cabo Verde)|Fogo]] pola colectánea de contos de [http://www.amphilsoc.org/library/mole/p/parsons.htm Elsie Clews Parsons].

 

O arquipélago de Cabo Verde estaba deshabitado ata que foron poboadas por colonos portugueses a fins do seculo XV, concretamente en Santiago e Fogo, en 1513 habitaban esas illas 126 homes brancos, 4 mulleres brancas, e 16 mulleres africanas e 16 homes africanos, a fins dese século eran 15.000, nun 80% escravos, unha variedade crioula desenvolveuse moi rapidamente primeiro como un [[pidgin]]. As illas de Barlovento poboáronse máis tarde e nelas a proporción de brancos foi maior polo que o produto da crioulización distanciouse en menor grao do superestrato.

 

|}

 

* ''Os dialectos românicos ou neo-latinos na África, Ásia e América'' (F. Adolpho Coelho – 1880; capítulo 1: "Crioulo da Ilha de Santiago")