Revisión como estaba o 16 de xullo de 2020 ás 14:43 editar Xoio (conversa \| contribucións) 35.622 edicións ampliación ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 22 de setembro de 2020 ás 11:24 editar desfacer HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.803 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 1: [[Ficheiro:Palynologie-exemple.jpg\|miniatura~~\|230px~~\|Gran de [[pole]] visto ao microscopio]]▼ ~~{{en uso}}~~ ▲[[Ficheiro:Palynologie-exemple.jpg\|miniatura\|230px\|Gran de [[pole]] visto ao microscopio]] A '''palinoloxía''' é unha disciplina da [[botánica]] dedicada ao estudo do [[pole]] e, en sentido amplo, tamén das [[espora]]s.<ref name=FQ>[[Pío Font Quer\|Font Quer, P.]] (1993): ''Diccionario de botánica''. [[Barcelona]]: Editorial Labor, S. A. ISBN 84-335-0078-3, p. 791.</ref> Liña 28 ⟶ 27: == Paleopalinoloxía == [[Ficheiro:Misc pollen.jpg\|miniatura~~\|300px~~\|Grans de pole de diversas especies]] É no estudo [[Paleontoloxía\|paleontolóxico]] onde alcanza a súa máxima versatilidade, pois o pole ten gran resistencia á putrefacción debido ás características químicas da exina. Esta área de investigación denomínase '''paleopalinoloxía'''. Liña 37 ⟶ 36: De feito a paleoclimatoloxía emprega a paleopalinoloxía como ferramenta frecuentemente. Este uso débese a que as especies vexetais manteñen óptimos ambientais baixo distintas circunstancias [[clima\|climáticas]]. Unha simplificación do mecanismo indutivo que se emprega para a reconstrución climática é o seguinte: se unha especie que hoxe é típica de ambientes fríos e húmidos áchase depositada en materiais dunha determinada época do pasado podemos inferir que o clima durante ese período era frío e húmido. Por suposto o proceso de interpretación da [[ecoloxía]] de ambientes pasados non é tan simple, e débense considerar numerosos aspectos como a interacción entre as diferentes especies dentro dunha comunidade vexetal, a amplitude ecolóxica dos taxons, etc. Algunhas das fontes de pole fósil máis frecuentes, especialmente en latitudes medias do planeta, son as [[turba\|turbeiras]], ambientes lacustres ou [[zona húmida\|zonas húmidas]]. A conservación do pole pasa por manter condicións de [[anoxia]] (ausencia de [[oxíxeno]]) de maneira constante, de modo que a preservación óptima do pole dase en ambientes pouco expostos á [[erosión]] e [[oxíxeno\|oxixenación]]. Por iso, as turbeiras e demais espazos lacustres móstranse especialmente útiles neste aspecto. Por outra parte, neste tipo de concas de depósito o material sedimentado faino de maneira secuencial, de modo que se poden extraer sondaxes coherentes no tempo, nos que a base sexa máis antiga que a zona superior. Se se realizan análises polínicos de mostras consecuentes nunha sondaxe destas características, e ademais se realizan datacións absolutas, pódense obter curvas de cambio vexetal ao longo dun período concreto e por tanto secuencias de cambio climático ao longo de dito período. A paleopalinoloxía converteuse nunha disciplina que serve de gran apoio a outras áreas de estudo paleontolóxicas para a dedución de resultados paleoambientais. Úsase tamén en [[arqueoloxía]]. Liña 51 ⟶ 50: == Notas == {{listaref\|230em}} == Véxase tamén == {{Commonscat~~\|Palynology~~}} === Bibliografía ===

Palinoloxía: Diferenzas entre revisións