Serialismo integral: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) |
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) |
||
Liña 6:
Nun famoso e provocativo ensaio titulado ''Schönberg está morto'', escrito en [[1952]] pouco despois da morte do compositor [[Viena|vienés]], Boulez comeza alabando a figura do mestre austríaco por ter inventado o sistema dodecafónico, para logo criticalo por non telo desenvolvido en toda a súa extensión. Schönberg tratara as series como se foran un tema en lugar dunha configuración abstracta de intervalos, e as remprazara polo esquema formal clásico e preclásico en lugar de derivar as estruturas seriais das propias características da serie.
Segundo o punto de vista de Boulez, era necesario realizar un tratamento consciente de tódolos elementos da música, e non só dos melódicos, senón tamén dos rítmicos, dinámicos, texturais e formais, de acordo cuns procedementos estritamente seriais e que non tiveran nada que ver con ningún presuposto musical anterior. [[Claude Debussy|Debussy]] e [[Anton Webern|Webern]] xa mostraran o camiño ao tratar os sons musicais "obxectivamente",
A rixidez do serialismo integral pronto se relaxou.
Liña 13:
Os principios compositivos do serialismo integral son unha ampliación do sistema dodecafónico de Schönberg, no que existía unha única serie con varias permutacións que afectaba unicamente á altura dos sons. Nesta "evolución" do sistema dodecafónico existen varias series que afectan a outros elementos da música como a intensidade, a duración etc.
Unha composición totalmente serial podería, con facilidade, producir no oínte a impresión de aleatoriedade, xa que a música que se basea nestes principios carece de temas no sentido clásico de entes melódico-rítmico-harmónicos fácilmente perceptibles con ampliacións, derivacións e desenvolvementos recoñecibles dos mesmos. Con
== Principais compositores ==
|