Ramones: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Nonso91 (conversa | contribucións)
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores)
Liña 47:
Pouco despois ese ano, Johnny debeu ser operado e estivo a piques de morrer por mor dunha pelexa. Como consecuencia das saídas de Marky e Johnny (aínda que este último temporalmente), a continuidade d'Os Ramones cambaleou. Con todo, o lugar da batería foi ocupado por Richard Reinhardt ([[Richie Ramone]]) e dous anos máis tarde, con Johnny Ramone finalmente recuperado, saíu á venda ''Too Tough to Die'' (en galego "demasiado forte para morrer", nome elixido en honra ao incidente de Johnny). Deste disco tamén saíu o seu primeiro número un nunha clasificación, "Howling at the Moon".
 
No ano [[1986]] Os Ramones lanzaron o seu noveno álbum de estudoestudio, ''Animal Boy'', un disco endurecido e con son máis [[heavy]]. Ademais, o grupo obtivo o premio "single do ano" nos New York Music Awards grazas a "Bonzo Goes to Bitburg" (renombrado para os Estados Unidos "My Brain Is Hanging Upside Down"), un tema que trataba sobre a recente visita do presidente norteamericano [[Ronald Reagan]] ao cemiterio de [[Bitburg]] onde foran enterrados varios dos falecidos membros da SS nazi. Un anos despois, ''Animal Boy'' gañou o premio a mellor álbum no New York Music Awards. Nese mesmo ano, o grupo lanzou ''Halfway to Sanity'' onde [[Debbie Harry]], cantante de Blondie, prestou a súa colaboración para a canción "Go Lil' Camaro Go".
[[Ficheiro:Johnny Ramone 1983 c.jpg|225px|miniatura|[[Johnny Ramone]]]]
En 1988 emitiuse o álbum recompilatorio dobre ''Os Ramones Mania'' e o escritor [[Stephen King]] propúxolles compor o tema central para a película ''Pet Sematary'', baseada nun libro da súa autoría. En [[1989]] a banda editou ''Brain Drain'' onde lograron un son máis prolixo e coidado. O álbum foi o primeiro d'Os Ramones con [[Chrysalis Records]] e, ademais, foi o último con Richie na batería, xa que Marky regresou recuperado dos seus problemas co aclohol, e de Dee Dee como baixista, xa que decidiu emprender unha carreira solista como rapeiro onde non tivo moito éxito. Christopher John Ward ([[C.J. Ramone]]), un fanático da banda de 18 anos, ingresou como o seu reemplazante brindándolle ao grupo un aire de renovación. C.J. foi rexeitado nun principio dado que Dee Dee era moi popular entre os fanáticos pero, co tempo, o baixista gañouse a aprobación do público.
Liña 60:
Un ano máis tarde a banda gravou ''Mondo Bizarro'', álbum editado por ''Radiactive Records'' e producido por Ed Stasium que contou novamente coa participación de Dee Dee Ramone na composición. O 16 de setembro Os Ramones presentouse novamente na Arxentina realizando catro shows a sala chea no estadio de Obras Sanitarias.
 
O próximo disco do grupo foi ''Acid Eaters'', un álbum de covers de temas dos anos 1960 gravado en tan só unha semana. En 1995, dous anos logo de ''Acid Eaters'', o grupo gravou o que sería o seu último álbum de estudoestudio, ¡Adios Amigos!, onde Daniel Rei e Dee Dee Ramone colaboraron activamente na composición. É este último disco no que se volveu ao son Ramone puro rapido e simple.
 
Máis tarde ese ano, Os Ramones presentouse 6 días seguidos a sala chea no estadio de Obras Sanitarias da Arxentina. Foron os seu abreconcertos bandas importantes da escena punk arxentinas como [[Flema]], [[2 minutos]], [[Doble Fuerza]], [[Mal Momento]], [[Cadena Perpetua]] e [[Superuva]] e, por primeira vez, o grupo tocou "Spider-Man" e "R.A.M.O.N.E.S." (unha canción que compuxo [[Lemmy Kilmister]] a modo de homenaxe) en vivo.