Alfonsina Storni: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Desfíxose a edición 5494182 de 2A02:C7F:2430:D100:550:52B2:B29C:6CE8 (conversa) Etiqueta: Desfacer |
Recuperando 6 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.2 |
||
Liña 1:
{{Biografía}}
'''Alfonsina Storni''', nada en [[Capriasca]] ([[Suíza]]) o [[29 de maio]] de [[1892]]<ref name="poemas-del-alma">{{cita web|url=http://www.poemas-del-alma.com/alfonsina-storni.htm|título=Poemas de Alfonsina Storni|dataacceso=20 de febreiro de 2010|cita=Considerada la poeta del modernismo argentino, nació en Sala Capriasca (Suiza), el 22 de mayo de 1892, trasladándose con su familia a la Argentina, a muy temprana edad}}</ref><ref name="escribirte">{{cita web|url=http://www.escribirte.com.ar/efemerides/36/nace-alfonsina-storni.htm|título=Efemérides|dataacceso=20 de febreiro de 2010|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20100226143613/http://www.escribirte.com.ar/efemerides/36/nace-alfonsina-storni.htm|dataarquivo=26 de febreiro de 2010|urlmorta=
Os seus pais, propietarios dunha [[cervexa]]ría en [[Ciudad de San Juan|San Juan]], regresaron a [[Suíza]] en 1891. En 1896 volveron a Arxentina xunto con Alfonsina, quen nacera durante a estancia da parella no país alpino. En San Juan asistiu á escola infantil e viviu a primeira parte da súa infancia. A comezos do século XX a familia mudouse a [[Rosario, Arxentina|Rosario]] (provincia de [[Santa Fe, Arxentina|Santa Fe]]), onde a súa nai fundou unha escola domiciliaria e o seu pai instalou un café preto da estación de ferrocarril Rosario Central. Alfonsina traballou como camareira no negocio familiar, pero dado que este traballo non lle gustaba independizouse e conseguiu emprego como [[Actor|actriz]]. Máis tarde percorreu varias provincias nunha xira teatral.{{harvnp|Delgado|2006|p=10}}
Liña 19:
Alfonsina aprendeu a falar en [[Lingua italiana|italiano]], e en 1896 regresou a [[San Juan, Argentina|San Juan]], de onde son os seus primeiros recordos.
{{cita|Estou en San Juan, teño catro anos; véxome colorada, redonda, chatiña e fea. Sentada na entrada da miña casa, movo os beizos como lendo un libro que teño na man e espío de esguello o efecto que causo no transeúnte. Uns curmáns fanme pasar vergoña gritándome que teño o libro do revés e corro a chorar detrás da porta.{{harvnp|Delgado|2006|p=11}}}}
A súa nai levouna á escola infantil. Nesa etapa era unha nena curiosa e que facía moitas preguntas, imaxinaba moito e mentía. A súa nai tiña dificultades para ensinarlle a dicir a verdade. Inventaba incendios, roubos e crimes, metía a súa familia en problemas, e nunha ocasión invitou aos seus docentes a pasar as vacacións nunha propiedade imaxinaria na periferia da cidade.{{harvnp|Delgado|2006|p=11}}<ref>{{cita web|url= http://www.ciudaddemujeres.com/articulos/Storni-Mistral-Ibarbourou|título= Storni, Mistral, Ibarbourou: encuentros en la creación de una poética feminista|dataacceso= 8 de agosto de 2010|apelido= Garrido Donoso|nome= Lorena|urlarquivo= https://web.archive.org/web/20100821235102/http://www.ciudaddemujeres.com/articulos/Storni-Mistral-Ibarbourou|dataarquivo= 21 de agosto de 2010|urlmorta=
O recordo do seu pai reflícteo no poema "A mi padre", baseado na actitude melancólica do home. Noutra composición di:
Liña 88:
En 1913 conseguiu traballo de caixeira nunha farmacia, e posteriormente na tienda A la Ciudad de México. Realizou algunhas colaboracións na revista ''[[Caras y Caretas (Argentina)|Caras y Caretas]]''. Nesta revista relacionouse con [[José Enrique Rodó]], [[Amado Nervo]], [[José Ingenieros]] e [[Manuel Baldomero Ugarte]]. Conseguiu traballo na empresa Freixas Hermanos, adicada á importación de aceite. Malia ter un salario baixo por ser muller{{harvnp|Delgado|2006|p=31}}, a súa situación económica mellorou e puido realizar viaxes frecuentes a [[Montevideo]], onde coñeceu a poeta [[uruguai]]a [[Juana de Ibarbourou]] e ao escritor [[Horacio Quiroga]].
En 1916 comenzou a publicar poemas e prosa de forma esporádica na revista literaria ''La Nota'', fundada e dirixida por [[Emín Arslán]].{{harvnp|Méndez|2004|p=91}}{{harvnp|Diz|2005|p=97}}.<ref>{{cita web |url=http://www.lanacion.com.ar/1702838-con-la-mira-en-la-mujer-futura |título=Con la mira en la mujer futura |dataacceso=1 de setembro de 2015 |apelido=Quereilhac |nome=Soledad |data=20 de junio de 2014 |editorial=diario ''La Nación'' }}</ref> Nesta publicación estivo a cargo dunha sección permanente entre o 28 de marzo e o 21 de novembro de 1919.{{harvnp|Méndez|2004|p=169}} En ''La Nota'' publicou os poemas "Convalecer" e "Golondrinas".<ref>{{cita web|url=https://www.revistas-culturales.de/es/digitale_sammlungen/seite/48031?page=0%2C8|título=Poema Convalecer|dataacceso=29 de abril de 2017|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20160304231350/https://www.revistas-culturales.de/es/digitale_sammlungen/seite/48031?page=0%2C8|dataarquivo=04 de marzo de 2016|urlmorta=
Tamén en 1916 publicou ''La inquietud del rosal'', poemario no que expresaba os seus desexos como muller e describía a súa condición de nai soltera sen ningún tipo de complexo<ref>{{cita web |url=http://cvc.cervantes.es/actcult/storni/cronologia/cronologia02.htm |título=Cronología 1916-1926 |dataacceso=29 de agosto de 2010 }}</ref>. Escribiuno no traballo mentres ditaba ordes e correspondencias á mecanógrafa. Nun encontro co poeta [[Félix Visillac]] leulle os versos, e este propúxolle acompañala á imprenta de Miguel Calvello, quen aceptou imprimir 500 exemplares por cincocentos pesos, se ben Alfonsina non foi quen de xuntar os cartos.{{harvnp|Delgado|2006|p=33}} O libro non tivo boa acollida. Na revista ''Nosotros'', de [[Roberto Giusti]] e [[Alfredo Bianchi]], dixeron do texto en marzo de 1916: «libro dunha poeta nova e que aínda non conseguira a totalidade das súas cualidades que no futuro ha de nos dar máis dunha valiossa produción literaria».{{harvnp|Delgado|2006|p=36}} Mais o poemario permitiulle ser a primeira muller en ingresar nun cenáculo de escritores. Coa axuda do poeta Juan Julián Lastra e as colaboracións en ''Caras y Caretas'' comezou a relacionarse cos editores de ''Nosotros''.{{harvnp|Delgado|2006|p=37}} A primeira reunión foi un xantar en homenaxe a [[Manuel Gálvez]], quen festexaba o éxito da súa obra ''El mal metafísico'', e nel Alfonsina recitou algúns dos seus versos e outros de Arturo Capdevilla.{{harvnp|Delgado|2006|pp=29 y 40}}
Liña 110:
{{commonscat}}
=== Bibliografía ===
*{{cita libro|apelidos=Apa Rocha|nome=Nildicéia|editorial=UNESP|título=Alfonsina Storni: la formación de la subjetividad femenina/feminista|ano=|ISBN=|url=http://www.letras.ufmg.br/espanhol/Anais/anais_paginas_%201502-2009/Alfonsina%20Storni.pdf|páxinas=1799-1807|ref=|dataacceso=30 de novembro de 2017|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20111125051941/http://www.letras.ufmg.br/espanhol/Anais/anais_paginas_%201502-2009/Alfonsina%20Storni.pdf|dataarquivo=25 de novembro de 2011|urlmorta=
*Andreola, Carlos A.(1976). ''Alfonsina Storni, vida, talento, soledad: primera biografía integral y documentada que reune antecedentes estrictamente desconocidos y revela aspectos apostamente vedados hasta hoy : guía cronológica, práctica y fundamental destinada a las escuelas, colegios y universidades''. Buenos Aires: Ed. Plus Ultra.
*Atorresi, Ana (1997). ''Un amor a la deriva - Horacio Quiroga y Alfonsina Storni''. Montevideo: Solaris.(Colección «Personajes de la historia») ISBN 987-9172-11-6
| |||