Xuízo ás Xuntas: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m engado a Categoría:1985 mediante HotCat
Recuperando 6 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.2
Liña 35:
 
O [[25 de setembro]] o Consello Supremo das Forzas Armadas comunicou unha resolución na que sostiña:
{{Cita|Se hace constar que, según resulta de los estudios realizados hasta el presente, los decretos, directivas, órdenes de operaciones etcétera, que concretaron el accionar militar contra la subversión terrorista son, en cuanto a contenido y forma, inobjetables".<ref>{{Cita web |url=http://www.lavaca.org/seccion/bibliovaca/0/488.shtml |título=Ciangaglini, Sergio et al (1995), ''Nada más que la verdad: el juicio a las juntas'', Bos Aires, Planeta |data-acceso=04 de novembro de 2007 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070804204941/http://lavaca.org/seccion/bibliovaca/0/488.shtml |dataarquivo=04 de agosto de 2007 |urlmorta=siyes }}</ref>}}
 
Ante a evidencia de demora inxustificada da xustiza militar para axuizar ás xuntas militares, o [[4 de outubro]] de [[1984]] a Cámara Federal (tribunal civil) tomou a decisión de desprazar ao tribunal militar que estaba axuizando ás xuntas para facerse cargo directamente da causa.
Liña 44:
Os integrantes da Cámara Federal de Apelacións no Criminal e Correccional da Capital Federal que xulgou ás Xuntas Militares foron [[Jorge Torlasco]], [[Ricardo Gil Lavedra]], [[León Carlos Arslanián]], [[Jorge Valerga Araoz]], [[Guillermo Ledesma]] e [[Andrés J. D’Alessio]]. Durante o xuízo, os xuíces rotaron cada semana na presidencia do tribunal.
 
O fiscal foi [[Julio César Strassera]] con quen colaborou o fiscal adxunto, [[Luís Gabriel Moreno Ocampo]]. Todos os demais funcionarios aos que se solicitou colaboración negáronse a iso con diversas escusas <ref>{{Cita web |url=http://www.fcen.uba.ar/publicac/revexact/exacta16/entreve.htm |título=''Entrevista a Julio César Strassera'', por Armando Doria e Guillermo Durán, Revista Exactamente, Nº 16 |data-acceso=10 de novembro de 2007 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20060509111405/http://www.fcen.uba.ar/publicac/revexact/exacta16/entreve.htm |dataarquivo=09 de maio de 2006 |urlmorta=siyes }}</ref>.
 
Pouco antes de iniciarse o xuízo intentouse unha operación para evitar o xuízo promovida por sectores da [[Unión Cívica Radical]] e o xeneral [[Albano Harguindeguy]], ex Xefe do Exército durante a ditadura militar <ref>[http://www.pagina12.com.ar/diario/suplementos/espectaculos/8-1237-2005-12-09.html ''Los jueces en aquella sala'', Páxina 12, 9 de decembro de 2005]</ref>.
Liña 52:
Entre o 22 de abril e o 14 de agosto de 1985 realizouse a audiencia pública. Nela declararon 833 persoas. As atrocidades que revelaron moitos deses testemuños sacudiron hondamente a conciencia da opinión pública arxentina e mundial. O escritor [[Jorge Luis Borges]], que asistiu a unha delas, relatou a súa vivencia nun artigo para a [[Axencia EFE|axencia española EFE]] co título de "''Lunes, 22 de julio de 1985"''. Nunha parte de devandito relato di:
 
{{Cita|De las muchas cosas que oí esa tarde y que espero olvidar, referiré la que más me marcó, para librarme de ella. Ocurrió un 24 de diciembre. Llevaron a todos los presos a una sala donde no habían estado nunca. No sin algún asombro vieron una larga mesa tendida. Vieron manteles, platos de porcelana, cubiertos y botellas de vino. Después llegaron los manjares (repito las palabras del huésped). Era la cena de Nochebuena. Habían sido torturados y no ignoraban que los torturarían al día siguiente. Apareció el Señor de ese Infierno y les deseó Feliz Navidad. No era una burla, no era una manifestación de cinismo, no era un remordimiento. Era, como ya dije, una suerte de inocencia del mal.<ref>{{Cita web |url=http://ar.geocities.com/confrontar/testimonio.htm |título=''“Lunes, 22 de julio de 1985”'', por Jorge Luis Borges, Axencia EFE, 22 de xullo de 1985 |data-acceso=27 de marzo de 2005 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20050327010550/http://ar.geocities.com/confrontar/testimonio.htm |dataarquivo=27 de marzo de 2005 |urlmorta=siyes }}</ref>}}
 
Entre o 11 e o 18 de setembro de 1985 o fiscal Julio César Strassera realizou a alegación da fiscalía, que logo foi considerado como unha peza histórica. A fiscalía consideraba que a responsabilidade por cada delito debía ser compartida polos membros de cada xunta á que se lle probou participación. Finalmente o tribunal non aceptou este criterio, sostendo que as responsabilidades debían ser asignadas por cada forza armada, o que produciu unha considerábel redución das penas para os membros da Forza Aérea.
Liña 77:
 
== Xuízo á última Xunta ==
Os membros da última xunta e o último presidente foron procesados pola redacción do chamado ''Documento Final sobre a Loita contra a Subversión e o Terrorismo'' e a sanción dunha ''lei de autoamnistía''. A razón xurídica utilizada para abrir este xuízo foi que con ese acto encubriuse o secuestro de nenos <ref>{{Cita web |url=http://www.rionegro.com.ar/arch200602/07/n07j06.php |título=''Una investigación que lleva tres jueces'', Río Negro on line, 7 de febreiro de 2006 |data-acceso=10 de novembro de 2007 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20071006184510/http://www.rionegro.com.ar/arch200602/07/n07j06.php |dataarquivo=06 de outubro de 2007 |urlmorta=siyes }}</ref>.
 
== Os indultos do presidente Menem ==
Liña 84:
O [[29 de decembro]] de [[1990]], no marco dunha serie de indultos relacionados coa [[Guerra sucia na Arxentina]], o presidente [[Carlos Menem]] sancionou o Decreto 2741/90 indultando aos ex membros das xuntas militares condenados en 1985.
 
O [[6 de setembro]] de [[2006]] o xuíz Norberto Oyarbide declarou a inconstitucionalidade do Decreto 2741/90 que indultou aos membros das xuntas para procesar a [[Jorge Rafael Videla]] no caso do secuestro dos empresarios Gutheim <ref>{{Cita web |url=http://blogs.periodistadigital.com/ultimahora.php/2006/09/06/p43529 |título=''Anulado el indulto que protegía al dictador argentino Jorge Videla'', Periodista Digital, 6 de setembro de 2006 |data-acceso=10 de novembro de 2007 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070930155727/http://blogs.periodistadigital.com/ultimahora.php/2006/09/06/p43529 |dataarquivo=30 de setembro de 2007 |urlmorta=siyes }}</ref>. Poucos días despois o 19 de setembro de 2006, o máximo tribunal penal da Arxentina, a Cámara de Casación Penal, declarou a inconstitucionalidade do indulto concedido ao xeneral [[Santiago Omar Riveros]] <ref>{{Cita web |url=http://www.lostiempos.com/noticias/16-09-06/16_09_06_inter1.php |título=''Tribunal sienta precedente para eliminar indultos en Argentina'', Los Tiempos, 16 de setembro de 2006 |data-acceso=10 de novembro de 2007 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070928093541/http://www.lostiempos.com/noticias/16-09-06/16_09_06_inter1.php |dataarquivo=28 de setembro de 2007 |urlmorta=siyes }}</ref>.
 
== Notas ==