Paradoxo de Levinthal: Diferenzas entre revisións

O '''paradoxo de Levinthal''' é un [[experimento mental]], que constitúe unha [[autorreferencia]] na teoría do [[pregamento de proteínas]]. En 1969, [[Cyrus Levinthal]] decatouse de que, debido ao gran número de [[grao de liberdade|graos de liberdade]] dunha cadea polipeptídica non pregada, a molécula ten un número astronómico de posibles conformacións que podería adoptar. Nun dos seus traballos publicados fixo unha estimación de 3³⁰⁰ ou 10¹⁴³ posibilidades<ref>{{Cita publicación periódica|last=Levinthal|first=Cyrus|year=1969|title=How to Fold Graciously|journal=Mossbauer Spectroscopy in Biological Systems: Proceedings of a meeting held at Allerton House, Monticello, Illinois|pages=22–24|url=http://www-miller.ch.cam.ac.uk/levinthal/levinthal.html|archiveurl=https://web.archive.org/web/20101007174851/http://www-miller.ch.cam.ac.uk/levinthal/levinthal.html|archivedate=07 de outubro de 2010|apelidos=|data=|revista=|data-acceso=31 de decembro de 2012|urlmorta=nonyes}}</ref> (a miúdo citado incorrectamente como se fose unha publicación de 1968).<ref>{{Cita publicación periódica|last=Levinthal|first=Cyrus|year=1968|title=Are there pathways for protein folding?|journal=Journal de Chimie Physique et de Physico-Chimie Biologique|volume=65|pages=44–45|url=http://www.biochem.wisc.edu/courses/biochem704/Reading/Levinthal1968.pdf|apelidos=|data=|revista=|data-acceso=31 de decembro de 2012|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090902211239/http://www.biochem.wisc.edu/courses/biochem704/Reading/Levinthal1968.pdf|dataarquivo=02 de setembro de 2009|urlmorta=siyes}}</ref>) Por exemplo, un polipéptido de 100 residuos de aminoácido terá 99 [[enlace peptídico|enlaces peptídicos]], e, por tanto, 198 ángulos de enlace fi e psi distintos. Se cada un destes ángulos de enlace pode estar nunha de tres posibles conformacións estables, a proteína pode pregarse incorrectamente (non adoptando a súa conformación nativa) nun máximo de 3¹⁹⁸ conformacións distintas (incluíndo calquera posible redundancia de pregamento). Por tanto, se a proteína ten que atinguir a súa correcta configuración de pregamento probando secuencialmente todas as posibles conformacións, iso requeriríalle un tempo maior ca idade do Universo para chegar á súa correcta conformación nativa. Isto segue sendo certo mesmo se se proba cada conformacións en tempos tan breves como [[nanosegundo]]s ou [[picosegundo]]s. O "paradoxo" é que a maioría das proteínas pequenas tardan en pregarse espontaneamente un milisegundo ou mesmo un microsegundo, moito menos do que teoricamente se requiriría. Este paradoxo é básico para as aproximacións computacionais no estudo da [[predición da estrutura das proteínas]].<ref>{{Cita publicación periódica |author=Zwanzig R, Szabo A, Bagchi B |title=Levinthal's paradox |journal=Proc Natl Acad Sci USA |date=1992-01-01 |volume=89 |issue=1 |pages=20–22 |pmc=48166 |pmid=1729690 |doi=10.1073/pnas.89.1.20}}</ref>

Unha explicación do paradoxo é a seguinte: Segundo [[Edward Trifonov]] e Igor Berezovsky,<ref>{{Cita publicación periódica|last1 = Berezovsky|first1 = Igor N.|last2 = Trifonov|first2 = Edward N.|title = Loop fold structure of proteins: Resolution of Levinthal's paradox|journal = Journal of Biomolecular Structure &amp; Dynamics|year = 2002|volume = 20|pages = 5–6|issn = 0739-1102|url = http://paradox.harvard.edu/~igor/PUBL_BER/PUB22.pdf|issue = 1|apelidos = |data = |revista = |data-acceso = 31 de decembro de 2012|urlarquivo = https://web.archive.org/web/20050212130449/http://paradox.harvard.edu/~igor/PUBL_BER/PUB22.pdf|dataarquivo = 12 de febreiro de 2005|urlmorta = siyes}}</ref> as proteínas préganse por subunidades da cadea polipeptídica (módulos) dun tamaño de entre 25 e 30 aminoácidos.