Juan Rulfo: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Elisardojm (conversa | contribucións)
{{1000 artigos icona título|materia=Literatura}}
Recuperando 2 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0.2
Liña 23:
|tamaño_sinatura =
}}
'''Juan Nepomuceno Carlos Pérez Rulfo Vizcaíno''', máis coñecido como '''Juan Rulfo''' ({{Audio|Juan Rulfo.ogg|pronunciación}}), nado en [[Xalisco]] o [[16 de maio]] de [[1917]] e finado na [[Cidade de México]] o [[7 de xaneiro]] de [[1986]] foi un escritor, guionista e fotógrafo [[México|mexicano]], pertencente á xeración do 52.<ref>{{cita web |url=http://www.universia.es/portada/actualidad/noticia_actualidad.jsp?noticia=96498 |título=El 16 de mayo de 1917 nació Juan Rulfo, escritor mexicano perteneciente a la generación del 52 |dataacceso=24 de setembro de 2010 |autor=Universia |data=16 de maio de 2008 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20150503220907/http://www.universia.es/portada/actualidad/noticia_actualidad.jsp?noticia=96498 |dataarquivo=03 de maio de 2015 |urlmorta=siyes }}</ref> A reputación de Rulfo aséntase en dous pequenos libros, ''[[El Llano en llamas]]'', composto de dezaseis relatos, e a novela ''[[Pedro Páramo]]''.
 
Juan Rulfo foi un dos grandes escritores latinoamericanos do século XX. Nas súas obras combina realidade e fantasía en accións desenvolvidas en escenarios mexicanos. As súas personaxes representan e reflicten os estereotipos do lugar cos seus grandes problemas socioculturais entretecidos co mundo fantástico. A obra de Rulfo, e sobre todo ''Pedro Páramo'', marca o fin da [[novela revolucionaria]], o que permitiu as experimentacións narrativas como no caso da xeración do medio século en México ou os escritores pertencentes ao ''[[boom latinoamericano]]''.
Liña 37:
En 1930 participou na revista ''México''. En 1945, publicou, para a revista ''Pan'' en Guadalaxara os contos ''La vida no es muy seria en sus cosas'', ''Nos han dado la tierra'' e''Macario''. Establecido na Cidade de México en 1946 publicou o conto ''Macario'' na revista ''América''. En 1948 publicou ''La cuesta de las comadres'' e en 1950 ''Talpa'' e ''[[El Llano en llamas]]''. En 1951 a revista ''América'' publicou o conto ''¡Diles que no me maten!'' e en 1955 publicouse ''[[Pedro Páramo]]''.
 
Entre 1956 e 1958 escribiu a súa segunda novela, ''[[El gallo de oro]]'', que non foi publicada ata 1980.<ref name=oficialgdo>{{cita web|url=http://clubcultura.com/clubliteratura/clubescritores/juanrulfo/rulfoescritor3.htm|título=Juan Rulfo - Página oficial - El gallo de oro|obra=clubcultura.com|data-acceso=02 de agosto de 2014|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20141009224454/http://www.clubcultura.com/clubliteratura/clubescritores/juanrulfo/rulfoescritor3.htm|dataarquivo=09 de outubro de 2014|urlmorta=siyes}}</ref>
 
Logo de concluír as súas dúas novelas, Rulfo abandonou a escritura de libros. En 1974, durante un diálogo con estudantes na [[Universidade Central de Venezuela]], Rulfo xustificou ese abandono coa morte do seu tío Celerino, que "lle contaba todo".<ref name=celerino>{{cita libro|apelidos=Rulfo|nome=Juan|título=Toda la obra|ano=1996|editor=Editorial Universidad de Costa Rica|isbn=9788489666160|url=http://books.google.de/books?id=tz7OYa2eWGMC&dq=juan+rulfo+tio+celerino&source=gbs_navlinks_s|dataacceso=18 de setembro de 2013|páxina=451|capítulo=Ensayos discursos conferencias y prólogos}}</ref> O tío Celerino realmente existiu e con el, Rulfo recorreu moitos lugares escoitando as súas historias, que eran consideradas como fantasiosas.<ref name=celerino/> O escritor [[Enrique Vila-Matas]], no seu libro ''[[Bartleby y compañía]]'', describe esta xustificación como unha das máis creativas que se coñecen.<ref>{{cita libro|apelidos=Vila-Matas|nome=Enrique|título=Bartleby y compañía|ano=2000|editorial=Anagrama Editorial S. A.|isbn=9788433924490| url=http://books.google.de/books?id=qThlAAAAMAAJ&q=Rulfo#search_anchor|dataacceso=18 de setembro de 2013|páxina=17}}</ref> Para o escritor [[César Leante]], Rulfo quixo evitar a repetición de evocar a crueldade e a dor expresadas en ''El Llano en llamas'' e ''Pedro Páramo''.<ref name=noya>{{cita web|apelidos=Noya|nome=Mario|título=Juan Rulfo: pocas pero bruscas obras juntas|url=http://www.libertaddigital.com/opinion/agosto/juan-rulfo-pocas-pero-bruscas-obras-juntas-1276232188.html|dataacceso=18 de setembro de 2013|data=14 de agosto de 2006|editor=LibertadDigital.com}}</ref>