Maragota: Diferenzas entre revisións

| status_ref = <ref name=U>Pollard, D. (2010): [https://www.iucnredlist.org/species/187398/8525211 ''Labrus bergylta''] na ''[[UICN|Lista vermella]]'' da [[UICN]]. Versión 2020-2. Consultada o 1 de agosto de 2020.</ref>

''Labrus bergylta'' vive en augas [[costa (xeografía)|costeiras]], en fondos de 1 a 20&nbsp;m, sobre [[rocha]]s e [[alga]]s,{{sfn|Rodríguez Villanueva|Vázquez|1999|p=180}} puidendo chegar ás veces até os 50,{{sfn|Bauchot|Pras|1982|p= 307}} ou os 60&nbsp;cm.{{sfn|Rodríguez Villanueva|Vázquez|1999|p=180}} Os individuos novos a miúdo atópanse na zona intermareal.<ref name=Q/>

Pódese encontrar no [[océano Atlántico|Atlántico occidentaloriental]], onde é moi común, desde [[Noruega]] até [[Marrocos]],{{sfn|Bauchot|Pras|1982|p= 307}} incluíndo [[Arquipélago de Madeira|Madeira]], [[Azores]] e [[Canarias]], e no [[Mar Mediterráneo|Mediterráneo occidental]], con informes dubidosos no [[Mediterráneo]], [[Adriático]] e o [[mar de Mármara]], onde adoita confundirse con ''[[Labrus merula]]''.<ref name=Q>Quignard, J.-P. & A. Pras (1986): "Labridae". pp. 919-942. In P. J. P. Whitehead, M.-L.: Bauchot, J.-C.; Hureau, J.: Nielsen & E. Tortonese, (ds.) ''Fishes of the north-eastern Atlantic and the Mediterranean''. Vol 2. París: UNESCO.</ref>

Nas costas atlánticas medias estes peixes atópanse escondidos baixo [[alga]]s ou en buratos. Non son demasiado bravos e si curiosos, o que os fai vulnerablesvulnerábeis respectoaos dos cazadorespescadores submarinos. Son extremadamente sedentarios (non se desprazan máis de 1 000 m ao día), e son moi fieis ao seu territorio, que non abandoan en todo o ano.

TenEn Galicia, o pinto e a maragota teñen fama de peixeseren espiñentopeixes espiñentos e, polo tanto, pouco apreciado,apreciados; porén a maragota substitúe con frecuencia ao [[abadexo]] e ao [[bacallau]] fresco. Péscase en litorais rochosos e pouco profundos, xeralmente en augas limpas, capturándose ao [[trasmallo]],<ref name="Guía do consumidor"/> con [[liña]], con [[Cana de pescar|cana]] polos pescadores deportivos, sendo tamén unha peza moi cobizada polos practicantes da [[pesca|pesca submarina]].{{sfn|Rodríguz Solórzano|Devesa|Soutullo|1983|pp=129-130}}

Algúns dos ''secretos'' desta polimorfa especie na costa galega acaban de ver desvelados para a ciencia nun recente estudo relizdado polos membros do grupo de "[[Ecoloxía]] [[Pesca|Pesqueira]]" do [[Instituto de Investigacións Mariñas]] do [[CSIC]] de [[Vigo]], que, durante tres anos e baixo a coordinación do [[investigador]] Fran Saborido, analizaron a [[bioloxía]], a [[ecoloxía]] e o [[comportamento]] de máis de 1 500 individuos de pinto e maragota, nos seus movementos polo [[Parque Nacional das Illas Atlánticas]] e, en concreto, no canal das [[illas Cíes]] dentro do proxecto "Artevigo". O estudo tamén incluíu ao [[abadexo]], con financiamento da [[Xunta de Galicia]] e a participación do Instituto Mediterráneo de Estudios Avanzados (Imedea). Nesta última especie, aínda que o estudo foi máis reducido, constatouse que o seu tamaño de primeira maduración é de 39,1 cm, polo que recomendan que o tamaño mínimo establecido en Galicia se aumente dos actuais 30 cm aos 40, a fin de protexer esta especie. O proxecto, que deu lugar tamén lugar á [[tese de doutoramento]] do investigador David Villegas, permitiu contrastar que contra a extendida crenza de que pinto e maragota son o mesmo coa cor como única diferencia, pertencen á mesma especie (''Labrus bergylta'') aínda que son diferentes. Como qudou dito mías arrivaarriba, ambos son hermafroditas —nacen femias e contra os 10 anos cambian de sexo—, pero teñen diferenzas biolóxicas significativas até agora descoñecidas. Entre elas, o tamaño ao que se produce o cambio de sexo —36 cm para a maragota e 47,2 cm para o pinto— e o seu patrón de crecemento, xa que o pinto alcanza maior tamaño.<ref name=FV/>

O nome máis corrente é '''maragota''' compartido co portugués, e que esporadicamente pode aplicarse a outros lábridos, aínda que en xeral con determinante diferenciador. Outros son: ''bicuda'' (dito máis da pequena), ''botúa'', ''ferrola'', ''martela'' (a pequena), ''pinto'' e ''vello'' (cfr. francés ''vieille''). ''Bodión'' ou ''budión'' son tamén sinónimos nalgúns portos, pero que se aplica de xeito máis xeral a outro lábrido, o ''Labrus merula'' .<ref name= "Ríos Panisse">Ríos Panisse, Mª del Carmen (1977): ''Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I, Invertebrados y peces''. ''[[Verba. Anuario galego de filoloxía|Verba. Anuario gallego de filología]]. Anejo 7''. Santiago de Compostela: Universidad de Santiago de Compostela. ISBN 84 -7191-008-X, páxs. 328-330).</ref>.

* Muus, Bent J.; Jørgen G. Nielsen; Preben Dahlstrøm e Bente O. Nyström (1998): Peces de mar del Atlántico y del Mediterráneo. Barcelona: Ediciones Omega. ISBN 84-282-1161-2, p. 202.