Enerxía cinética: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
{{1000 artigos icona título|materia=Física e Química}} |
→Introdución: texto traducido desde a wiki .es:Energía_cinética#Introducción |
||
Liña 1:
{{1000 artigos icona título|materia=Física e Química}}
A '''enerxía cinética''' é a [[enerxía mecánica]] que posúen todos os corpos en movemento polo feito de estar dotados dunha [[masa]] e dunha [[velocidade]] dadas e das cales depende. A enerxía cinética equivale, prescindindo das perdas por [[Fricción|rozamento]], ó [[Traballo (física)|traballo]] efectuado para poñer o corpo considerado en movemento. Se se detén dito movemento, o corpo realiza o traballo que foi necesario para poñelo en marcha. Para calcular o seu valor convén supoñer o proceso o máis sinxelo posible. O seu valor é:
:<math> E = \frac{1}{2} m \, v^2</math>
== Introdución ==
O adxectivo « cinético» no nome [[enerxía]] vén da antiga palabra [[Lingua grega antiga|grega]] κίνησις ''kinēsis'', que significa «[[movemento]]». Os termos ''enerxía cinética'' e ''[[traballo (física)|traballo]]'' e os seus significados científico proveñen do século XIX.
O principio da mecánica clásica que <math>E \propto mv^2</math> foi desenvolto por primeira vez por [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Gottfried Leibniz]] e [[Daniel Bernoulli]], que describe a enerxía cinética como a [[vis viva|''forza viva'' ou ''vis viva'']]. [[Willem 's Gravesande]] dos Países Baixos proporcionou evidencia experimental desta relación. Ao caer os pesos de diferentes alturas nun bloque de arxila, Gravesande determinou que a profundidade de penetración é proporcional ao cadrado da [[velocidade]] de impacto. [[Émilie du Châtelet]] recoñeceu as implicacións do experimento e publicou unha explicación.
Os primeiros coñecementos desas ideas poden ser atribuídos a [[Gaspard Coriolis]] que en 1829 publicou un artigo titulado ''Du Calcul de l'Effet des Machines'' esbozando as matemáticas da enerxía cinética. O termo ''enerxía cinética'' débese a [[William Thomson]] máis coñecido como Lord Kelvin en 1849.
Existen varias formas de [[enerxía]] como a [[ gradiente electroquímico|enerxía química]], o [[calor]], a [[radiación electromagnética]], a [[enerxía nuclear]], as enerxías gravitacional, eléctrica, elástica, etc, todas elas poden ser agrupadas en dous tipos: a [[enerxía potencial]] e a enerxía cinética.
A enerxía cinética pode ser entendida mellor con exemplos que demostren como esta se transforma doutros tipos de enerxía e a outros tipos de enerxía. Por exemplo un ciclista quere usar a enerxía química para tomar que lle proporcionou a súa comida para acelerar a súa bicicleta a unha velocidade elixida. A súa velocidade pode manterse sen moito traballo, excepto pola resistencia aerodinámica e a fricción mecánica. A enerxía química é convertida nunha enerxía de movemento, coñecida como '''enerxía cinética''', pero o proceso non é completamente eficiente xa que o ciclista tamén produce calor.
A enerxía cinética en movemento da [[bicicleta]] e o [[ciclismo|ciclista]] poden converterse noutras formas. Por exemplo, o ciclista pode atopar unha costa o suficientemente alta para subir, así que debe cargar a bicicleta ata a cima. A enerxía cinética ata o de agora usada converteuse en enerxía potencial gravitatoria que pode liberarse lanzándose costa abaixo polo outro lado do outeiro. Alternativamente o ciclista pode conectar unha [[dínamo]] a unha das súas rodas e así xerar enerxía eléctrica no descenso. A bicicleta podería estar a viaxar máis amodo no final do outeiro porque moita desa enerxía foi desviada en facer [[enerxía eléctrica]]. Outra posibilidade podería ser que o ciclista aplique os seus freos e nese caso a enerxía cinética estaríase a disipar a través da fricción en enerxía calórica.
Como calquera magnitude física que sexa función da velocidade, a enerxía cinética dun obxecto non só depende da natureza interna dese obxecto, tamén depende da relación entre o obxecto e o observador (en física un observador é formalmente definido por unha clase particular de sistema de coordenadas chamado ''[[sistema inercial|sistema inercial de referencia]]''). Magnitudes físicas como esta son chamadas ''invariantes''. A enerxía cinética esta co-localizada co obxecto e atribuído a ese campo gravitacional.
O cálculo da enerxía cinética realízase de diferentes formas segundo úsese a mecánica clásica, a mecánica relativista ou a mecánica cuántica. O modo correcto de calcular a enerxía cinética dun sistema depende do seu tamaño, e a velocidade das partículas que o forman. Así, se o obxecto móvese a unha velocidade moito máis baixa que a velocidade da luz, a [[mecánica clásica]] de [[Isaac Newton|Newton]] será suficiente para os cálculos; pero se a velocidade é próxima á velocidade da luz, a teoría da relatividade empeza a mostrar diferenzas significativas no resultado e debería ser usada. Se o tamaño do obxecto é máis pequeno, é dicir, de nivel sub-atómico, a [[mecánica cuántica]] é máis apropiada.
{{Física en progreso}}
| |||