Real Club Celta de Vigo: Diferenzas entre revisións

O [[3 de xuño]] de [[2012]] conseguiu volver á [[Primeira División Española|primeira división]] logo de descender na tempada [[Primeira división española 2006/07|2006-07]] tras quedar 18º. Disputou 46 tempadas en primeira, sendo o equipo galego con máis tempadas na máxima categoría. Ocupa o décimo segundo posto na [[Clasificación histórica da Primeira división española de fútbol|clasificación histórica de primeira]]. Mantén historicamente unha gran rivalidade co [[Deportivo da Coruña]]. Os encontros disputados entre os dous equipos adóitanse chamar o ''[[Derbi galego|Derbi Galego]]''. Ten tamén unha histórica rivalidade co [[Pontevedra CF]].

En [[1905]],<ref>{{cita web|autor=R.C. Celta de Vigo|url=http://www.celtavigo.net/gl/component/content/article/55-historia/5520-1923-nace-o-celta-de-vigo|título=Nace o Celta de Vigo|dataacceso=[[16 de marzo]] de [[2013]]|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20130626013142/http://www.celtavigo.net/gl/component/content/article/55-historia/5520-1923-nace-o-celta-de-vigo|dataarquivo=26 de xuño de 2013|urlmorta=si}}</ref> a imaxe e semellanza doutras cidades como [[Barcelona]], constituíronse en [[Vigo]] dous clubs de fútbol de primeira categoría: o [[Vigo Foot-ball Club]] e o [[Real Club Fortuna de Vigo|Fortuna Foot-ball Club]]. O Vigo FC seguiu un proceso de fusións con outros equipos da cidade como o ''New Club'' en [[1906]] ou o ''Sporting Club'' en [[1911]] para dar lugar definitivamente ó [[Real Vigo Sporting Club]] en [[1914]]. Pola súa banda o Fortuna FC non sufriu case cambios de nome, quedando definitivamente co nome de [[Real Club Fortuna de Vigo]] en [[1908]]. Dende sempre ámbolos dous equipos se revelaron coma rivais de potencia semellante, e os seus enfrontamentos xeraban grandes movementos de masas de seareiros. O seu prestixio adquiriu ampla dimensión en todo o país, e a preponderancia foi tan notoria que a partir de [[1906]] e até [[1923]] algún dos dous equipos vigueses foi sempre sen interrupción gañador do [[Campionato de Galicia de fútbol|Campionato de Galicia]]. Este momento de auxe do fútbol en [[Vigo]] viuse reforzado tamén en [[1922]] cacoa disputa no [[campo de Coia]] da final da [[Copa do Rei de fútbol|copa do rei]] entre o [[FC Barcelona]] e o [[Real Unión de Irún]], encontro no que vencerían os cataláns por 5-1.

<br/>A Lei do Deporte obrigaba aos equipos,<ref>{{cita novas|autor=Axencias|xornal=[[Mundo Deportivo]]|título=Arden Sevilla y Vigo|url=http://hemeroteca.mundodeportivo.com/preview/1995/08/02/pagina-16/1482161/pdf.html|data=[[2 de agosto]] de [[1995]]|dataacceso=[[17 de marzo]] de [[2013]]|lingua=castelán}}</ref> que se converteran gradualmente en [[Sociedade anónima deportiva|Sociedades Anónimas Deportivas]], a presentar uns avais como previsión de débedas antes do [[1 de agosto]] de [[1995]]. Por causas diversas, o [[Sevilla Fútbol Club|Sevilla FC]] e o Celta de Vigo non puideron cumprir tales prazos, polo que foron descendidos administrativamente á [[Segunda División B|segunda división B]]. Decenas de miles de afeccionados de ámbolos clubs botáronse á rúa repetidas veces para defender os intereses dos seus equipos. A pesar de que se solicitou un tempo de espera para a constatación da ausencia destes avais, a Federación dende un primeiro momento entregou as prazas ó [[Real Valladolid]] e ó [[Albacete Balompié]], quen tiña que descender ese ano. Ó final, a presión das afeccións conseguiu facer retractarse á Federación e esta terminou admitindo aos catro clubs en [[Primeira división española|primeira división]], formando unha liga de vinte e dous equipos que tivo dous anos de vida.

Na seguinte tempada mantívose o bloque, dirixido como na campaña previa por Vázquez. O equipo amosou unha grande irregularidade tanto no seu xogo como nos resultados. O brillante inicio de campaña levado lonxe de Balaídos quedou embazado no seu propio estadio onde con Fernando Vázquez só se conseguiu un triunfo en toda a tempada, o que levou á destitución do técnico galego e á contratación do ex-futbolistaexfutbolista do [[FC Barcelona]], membro do "Dream Team" e [[Balón de Ouro]], [[Hristo Stoichkov]]. O búlgaro, quen só tiña experiencia como adestrador como seleccionador de {{sel|Bulgaria}}, debutou con triunfo e ilusionando á afección coa loita pola salvación. Con todo, o equipo non aproveitou oportunidades que lle valían para acadar a permanencia, como o partido fronte a un rival directo pola salvación, a [[Real Sociedad]]. Aínda que mantivo a esperanza de eludir o descenso ata a última xornada, conservando posibilidades matemáticas aínda que sen depender de si mesmo, este consumouse finalmente. O Celta venceu 2-1 ó [[Getafe CF]] ante un estadio case abarrotado, pero non foi suficiente dados os triunfos do [[Athletic Club]] e o [[Real Betis Balompié|Betis]], que conseguiron así manter a categoría.

Así, na [[Segunda división española 2008/09|tempada 2008-09]],<ref>{{cita novas|autor=Redacción|xornal=[[Faro de Vigo]]|título=El Celta culmina el proceso concursal|url=http://www.farodevigo.es/deportes/2009/06/30/deportes-celta-culmina-proceso-concursal/343560.html|data=[[30 de xuño]] de [[2009]]|dataacceso=[[17 de marzo]] de [[2013]]|lingua=castelán}}</ref> o Celta completaría unha boa primeira volta, estando no grupo de aspirantes ó ascenso malia comezar a tempada con moi mal pé perdendo os tres primeiros encontros. A segunda volta, con todo, foi unha verdadeira costa abaixo para o equipo, pasando de estar a un punto dos postos de ascenso a pasar varias xornadas en descenso e salvarse nas últimas xornadas de liga. A causa do mal tramo ligueiro o adestrador, [[Pepe Murcia]], foi destituído e [[Eusebio Sacristán]], que fora xogador do Celta entre [[Segunda división española 1995/96|1995]] e [[Segunda división española 1996/97|1997]], pasou a ocupar o cargo. Na penúltima xornada e grazas a dous tantos do canteirán Iago Aspas, no seu debut, o club certificou a permanencia nunha tempada desastrosa que a piques estivo de significar o descenso á [[Segunda División B|segunda división B]] e a desaparición do club por mor dos problemas económicos. Nesta tempada tamén saíu á luz a débeda do club, que aproximadamente ascendía a 69 millóns de euros. Grazas a permanencia púidose completar a lei concursal coa que se conseguiu reducila a menos da metade: 30 millóns de euros.

No verán de 2014 o Celta ficha o ex- xogador celeste [[Eduardo Berizzo]] para substituír a Luis Enrique que foi fichado polo [[FC Barcelona]]. O técnico arxentino mantivo a liña ascendente do equipo que o levou a clasificarse para disputar a [[Europa League]] na tempada [[Primeira división española 2015/16|2015/16]]. A tempada seguinte foi histórica ó acadarse as semifinais da [[Copa do Rei de fútbol|Copa do Rei]] e na [[Europa League]], pasando épicos encontros coma a eliminatoria ante o [[Real Madrid]]<ref>{{Cita web|url=https://www.marca.com/eventos/marcador/futbol/2016_17/copa/cuartos/vuelta/cel_rma/|data=2017-01-24|páxina-web=MARCA.com|título=Celta vs Real Madrid: La flor pierde un pétalo|data-acceso=2019-01-23}}</ref> na Copa do Rei ou ante o [[Shakhtar Donetsk]]<ref>{{Cita web|url=https://www.marca.com/eventos/marcador/futbol/2016_17/europa_league/dieciseisavos/vuelta/sha_cel/|data=2017-02-22|páxina-web=MARCA.com|título=Shakhtar D. vs Celta: El Celta se hace grande en Europa|data-acceso=2019-01-23}}</ref> na competición europea, porén caeu eliminado ante [[Deportivo Alavés]] e ante o poderoso [[Manchester United]] respectivamente. Estes éxitos tiveron consecuencias no campionato ligueiro ó priorizardar prioridade estas competicións, co que non se acadou o obxectivo de clasificarse de novo para competición europea. A final da tempada o adestrador arxentino decidiu rematar a súa etapa no club galego.

O equipo está adestrado por [[Ramon Carnero|Moncho Carnero]] e formado polos seguintes ex-futbolistasexfutbolistas profesionais: