Igor Stravinskii: Diferenzas entre revisións

Nos anos 50, Stravinskii comezou a empregar técnicas compositivas como o [[dodecafonismo]], a técnica ideada orixinalmente por [[Arnold Schoenberg]].<ref>Craft 1982.</ref> Primeiramente experimentou con técnicas seriais non-dodecafónicas unha pequena escala vocal e obras de cámara como a ''[[Cantata (Stravinsky)|Cantata]]'' (1952), o Septeto (1953) e ''Tres cancións para Shakespeare'' (1953). A primeira das súas composicións baseada nestas técnicas foi ''In Memoriam Dylan Thomas'' (1954). ''[[Agon (ballet)|Agon]]'' (1954–57) foi a primeira das súas obras que incluíu series dodecafónicas, e ''[[Canticum Sacrum]]'' (1955) foi a primeira peza que contivo un movemento enteiramente baseado nun [[tono fila]]<!-- ("Surge, aquilo") -->.<ref>Straus 2001, p. 4.</ref> Stravinskii expandiu o seu emprego do dodecafonismo a traballos como ''[[Threni (Stravinsky)|Threni]]'' (1958) e ''A Sermon, a Narrative, and a Prayer'' (1961), que están baseados en textos bíblicos,<ref>White 1979, p. 510.</ref> e ''[[The Flood (Stravinskii)|The Flood]]'' (1962), que mestura brevasbervas de textos bíblicos do [[Xénese]] con pasaxes de [[York Mystery Plays|York]] e [[Chester Mystery Plays]].<ref>White 1979, 517.</ref>