Parece que nunca deixou de escribir poesía. Ao non poder publicar en España decidiu mandar os seus poemas a [[América do Sur|SudaméricaSuramérica]], mais non recibiu resposta e ela non fixo copia deles. Así, só se conservan desta última etapa uns poucos poemas inéditos. Son na súa maioría sonetos que teñen como preocupación fundamental a proximidade da [[morte]], o balance da súa vida e o desexo de [[Transcendencia (filosofía)|transcendencia]].<ref name=":2">{{Cita publicación periódica|url=https://www.raco.cat/index.php/DUODA/article/view/60001|título=Lucía Sánchez Saornil: de la vanguardia al olvido|apelidos=Casamitjana|nome=Rosa Martín|data=1992|número=3|páxinas=45–66|data-acceso=25 de setembro de 2018|ISSN=1132-6751}}</ref> Son 23 poemas nos que os temas centrais son a súa non aceptación da morte e as ganas de vivir centrados no autoexame da súa vida, a saudade da mocidade e a súa invocación a [[Deus]] en cuxa existencia quere crer aínda que a dúbida persista. O eu poético quere convencerse da existencia dun máis alá xusto e renovador mais sospeita que esa idea é despois de todo unha [[mentira]] e soamente lle queda pedir serenidade para aceptar a morte.<ref name=":4">{{Cita libro|apelidos=Capdevila-Argüelles|nome=Nuria|ligazónautor=|título=Autoras inciertas|url=|dataacceso=|ano=2008|editorial=Horas y horas|ISBN=978-84-96004-18-4|apelidos-editor=|lugar=|páxina=|lingua=|capítulo=}}</ref>
