Zhùyīn fúhào: Diferenzas entre revisións

'''Zhùyīn Fúhào''' (注音符號), ou "Símbolos para anotar sons", ás veces abreviado como '''Zhuyin''', é o sistema [[fonética|fonético]] usado na [[República deda China]] para transcribir chinés, especialmente o [[mandarín padrón]], e como axuda para ensinar a ler, escribir e falar mandarín.

A [[Comisión da Unificación da Pronunciación]], dirixida por [[Woo Tsin-hang]] de [[1912]] a [[1913]], creou un sistema chamado Gouyin Zimu (國音字母 "Letras de Pronunciación Nacional") ou Zhuyin Zimu (註音字母 ou 注音字母 "Letras de anotación de sons") que se baseaban na [[taquigrafía]] de [[Zhang Binglin]]. Un borrador foi presentado o [[11 de xullo]] de [[1913]] polo Ministerio Nacional de Educación da República deda China, mais non foi oficialmente proclamado ata o [[23 de novembro]] de [[1918]]. O Zhuyin Zimu foi renomeado a Zhuyin Fuhao en abril de [[1930]]. O uso do Zhuyin Fuhao continuou despois de [[1949]] en [[Taiwán]] e as demais illas baixo a soberanía da República deda China. Na China continental, o Zhuyin Fuhao foi substituído polo sistema [[pinyin]] promulgado pola [[República Popular deda China]].

O Ministerio de Educación da República deda China intentou por varios anos en eliminar gradualmente o uso do Zhuyin en favor dun sistema baseado en caracteres romanos, o [[MPS II]]. Así e todo, esta transición foi extremadamente lenta debido á dificultade en ensinar aos mestres das escolas básicas un novo sistema romanizado.