Emilio Herrera: Diferenzas entre revisións

'''Emilio Herrera Linares''', nado en [[Granada]] o [[13 de febreiro]] de [[1879]] e finado en [[Xenebra, Suíza|Xenebra]] o [[13 de setembro]] de [[1967]], foi un enxeñeiro militar [[España|español]], destacado como [[Aviación|aviador]] e [[científico]]. Foi presidente do Goberno da [[Segunda República Española no exilio|República española no exilio]]. Foi pai do poeta e novelista José Herrera Petere. A Fundación Emilio Herrera Linares é a responsable de conservar o seu arquivo persoal.

Emilio Herrera naceu na rúa de San Isidro do barrio de San Antón no centro de [[Granada]], no seo dunha familia da burguesía ilustrada.<ref name="documental">{{Cita web|título=Imprescindibles. Emilio Herrera|url=https://www.rtve.es/alacarta/videos/imprescindibles/imprescindibles-emilio-herrera/5573176/|editorial=RTVE|data-acceso=19 de mayomaio de 2020}}</ref> Os seus pais eran Rita Linares Salanava e o militar Emilio Herrera Ojeda. Un dos seus antepasados foi o arquitecto [[Juan de Herrera]], que participou no deseño do [[mosteiro do Escorial]] para o rei [[Filipe II de España|Filipe II]].

Durante os anos da súa infancia, Granada sufriu tres catástrofes case seguidas: en 1884 o [[terremoto]] do 25 de decembro, en 1885 as inundacións ocasionadas polo río Darro ao seu paso pola cidade e como consecuencia unaunha epidemia de cólera.

Finalizou a academia e graduouse como [[tenente]] en 1903, solicitando o seu traslado á Escola Práctica de Aerostación para aprender o manexo dos [[Aeróstato|aeróstatos]]. Participa en ascensións científicas (como a observación desde un aeróstato dunha [[eclipse solar]] en [[Burgos]], en 1905) e deportivas (a competición ''Gordon Bennet'', en 1906 ou o ''Gran Prix'' de [[París]], no que quedou en segunda posición). En 1909, pouco despois de contraer matrimonio con Irene Aguilera Cappa, integra unaunha expedición militar aerostática como apoio ás tropas na tráxica guerra de Melilla. Ese ano nace o seu fillo, que será un coñecido poeta e novelista [[Comunismo|comunista]], José Herrera Petere, amigo e compañeiro literario de [[Miguel Hernández]].

Despois da participación dos aeróstatos militares nas campañas militares en África, limitados a estar ancorados en terra, o exército solicita os primeiros [[Dirixible|dirixibles]]. Herrera, que dirixiu a Sección de Globos Aerostáticos en Melilla e anos despois prepararía un plano territorial a base de fotografías aéreas, xa tiña os títulos de piloto de avión e de dirixibles. Estaba moi interesado nos primeiros avións despois de observar xunto ao seu amigo Alfredo Kindelán unaunha exhibición dos [[irmáns Wright]] en [[Augsburgo]].

Desde 1918 tenta crear unaunha [[Aeroliña|aerolínea]] transoceánica para o transporte de pasaxeiros, a ''Transaéra Colón'', para unir [[Europa]] e [[América]]. Equipada con dirigiblesdirixibles do enxeñeiro e inventor [[Leonardo Torres Quevedo]], a idea termina realizándose por unha empresa de [[Alemaña]]. Herrera é convidado o rango de segundo comandante xunto co militar [[José Ortiz Echagüe|José Ortiz de Echagüe]], na entón maior aeronave do seu tempo o dirixible Graf Zeppelin LZ 127. Realizan unaunha travesía para cruzar o [[océano Atlántico]] voando máis de dous millóns de quilómetros e realizando a circunnavegación do planeta.

Na década dos anos 20, axuda a [[Juan de la Cierva Codorníu|Juan da Cerva]] coa súa invención do autogiro, aeronave mestura de [[Avión (medio de transporte)|avión]] e [[helicóptero]], que tivo un relativo éxito. Participa na construción e o deseño do Laboratorio Aerodinámico de Catro Ventos, inaugurado en 1921. Estaba dotado dun dos túneles de vento para o desenvolvemento de aeronaves máis grande e modernos do momento, e sería o futuro embrión da actual organización científica estatal [[Instituto Nacional de Técnica Aeroespacial]] (INTA). Un dos seus estudos nese momento foi a vestimenta adecuada e os sistemas de respiración necesarios para a navegación aérea a gran altitude onde a falta de aire e as baixas temperaturas supuñan un problema. En 1935 crea ao [[Escafandroescafandro estratonáutico|escafandraescafandro estratonáuticaestratonáutico]], un modelo de escafandraescafandro autónoma para tripulantes de globos a gran altitude, precursor do traxe espacial.<ref>{{Cita enciclopedia|título=Escafandra Estratonautica|url=http://www.astronautix.com/craft/escutica.htm|dataacceso=19 de junioxuño de 2013|editorial=Mark Wade|enciclopedia=Encyclopedia Astronautica}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://cienciadeacogida.org/es/expo/protagonista/emilio-herrera-linares/|título=Receta para un viaje de altura|data-acceso=9 de marzo de 2018|apelidos=Herrera Linares|nome=Emilio|data=1879 - 1967|lingua=español|cita=}}</ref>

En 1931, [[Afonso XIII de España|Alfonso XIII]] ve perdido o seu prestixio e decide abdicar e abandonar España. Proclámase a [[Segunda República Española]] e fórmase un novo Goberno, cuxo programa é de signo reformista e progresista. Esta situación xerou a Herrera un conflito de lealdades, pois, por unha banda, debía lealdade persoal ao rei Alfonso XIII (a quen acompañou a París no seu exilio), como cabaleiro gentil homexentilhome; por outro, debía lealdade á República española e ao pobo español como militar que xurou servilo. Alfonso XIII, nun honroso xesto, liberoulle do seu compromiso e convidoulle a regresar a España e servila. En efecto, Herrera, [[Igrexa católica|católico]] e monárquico, unaunha vez o novo réxime foi legal e lexitimamente establecido, xurou a súa lealdade ao mesmo.

Naquel momento, Herrera era xa una destacadaunha figura destacada da aeronáutica e a [[Sociedade de Nacións]] nomeoulle experto internacional de aviación. ÉEsta estafoi unaunha época moi intensa na súa vida: en 1932, representou a España na Conferencia de Desarmamento da Sociedade de Nacións; en leste mesmo ano a Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais elixiulle académico (medalla núm. 15), na que ingresou o 19 de abril de 1933 cun discurso sobre Ciencia e Aeronáutica. Tamén [[Patente|patenta]] unaunha regra de cálculo para a resolución de problemas aerodinámicos. A pouco de ingresar presenta o seu proxecto de ascensión en globo para o estudo da [[estratosfera]] usando a que denominou [[Escafandroescafandro estratonáutico|escafandra estratonautica]], antecedente dos traxes espaciais.

Varias décadas despois, a axencia estadounidense NASA basearíase nos seus estudos para a elaboración dos traxes espaciais, que como recoñecemento o astronauta [[Neil Armstrong]] entregou unaunha das rocas lunares a un dos seus colaboradores Manuel Casajust Rodríguez, empregado na [[NASA]]. A roca terminaría depositada durante moitos anos no Museo de Aeronáutica e Astronáutica de España, e actualmente atópase desaparecida desde o ano [[2004]]. Segundo referiu o seu axudante, o piloto Antonio García Borrajo: "Cando os norteamericanos ofrecéronlle a Herrera traballar para o seu programa espacial cun cheque sen limitacións en ceros, el pediu que unaunha bandeira española ondease na lúa, pero dixéronlle que só ondearía a de Estados Unidos". Herrera rexeitou a oferta.