Juan Manuel Fangio: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
corrixo lingua |
m Correcciones ortográficas con Replacer (herramienta en línea de revisión de errores) |
||
Liña 67:
En {{f1|1956}} Fangio trasladouse a [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] para gañar o seu cuarto título. [[Enzo Ferrari]] e Fangio non tiveron unha relación moi cálida, malia o seu éxito compartido. Fangio fíxose cargo do coche do seu compañeiro de equipo despois de sufrir problemas mecánicos en tres carreiras, o [[Gran Premio da Arxentina de 1956]], o [[Gran Premio de Mónaco de 1956]] e o [[Gran Premio de Italia de 1956]]. En cada caso os puntos compartironos entre os dous pilotos. Na última carreira da tempada, o Gran Premio de Italia, o compañeiro en Ferrari de Fangio, [[Peter Collins]], que estaba en condicións de gañar o Campionato do Mundo con só 15 voltas, entregou o seu coche a Fangio. Compartiron os seis puntos gañados no segundo lugar, dando Fangio o título mundial.{{Cadro de citas|cita="Nunca antes na miña vida pilotei tan rápido e<br> non creo que algunha vez sexa capaz de facelo de novo." |fonte=—Fangio logo do [[Gran Premio de Alemaña de 1957]]<ref>{{Cita web |url=http://www.greatcarstv.com/history/maserati-and-fangio-f1-world-champions-in-1957.html |title=MASERATI AND FANGIO F1 WORLD CHAMPIONS IN 1957 |accessdate=23 de xaneiro de 2009 |publisher=www.greatcarstv.com |archiveurl=https://web.archive.org/web/20081204132153/http://www.greatcarstv.com/history/maserati-and-fangio-f1-world-champions-in-1957.html |archivedate=04 de decembro de 2008 |urlmorta=si }}</ref>| width=28%|align=left}}<ref name="grandprix.com"/>
Fangio volveu a Maserati en {{f1|1957}}, que aínda utilizaba o mesmo icónico Maserati [[Maserati 250F|250F]] que Fangio pilotara no principio de {{f|1954}}. Fangio comezou a tempada cun hat-trick de triunfos
Logo dunha serie de campionatos consecutivos retirouse da Fórmula Un en {{f1|1958}}, logo do [[Gran Premio de Francia de 1958|Grand Prix de l'ACF]]. Tal era o respecto a Fangio, que durante esa última carreira, o líder da carreira Hawthorn dobrara a Fangio e mentres Hawthorn estaba a piques de cruzar a liña, freou e permitiu pasar a Fangio para que puidese completar a distancia de 50 voltas na súa última carreira. Cruzaría a liña máis de dous minutos detrás de Hawthorn. Ao saír do Maserati logo da carreira, díxolle ao seu mecánico simplemente, "Se acabou." Gañou 24 Grandes Premios do Campionato Mundial de 52 entradas, unha porcentaxe gañadora do 46.15%, o mellor na historia do deporte ([[Alberto Ascari]], que está en segundo lugar, ten unha porcentaxe do 40.63%).<ref name="en.espn.co.uk"/><ref name="grandprixhistory.org"/>
Liña 79:
Ante a ausencia de Fangio, o francés [[Maurice Trintignant]] o substituíu na carreira. Con todo a competencia foi breve debido a un accidente na quinta volta que lle causou a morte a seis espectadores e xerou 40 feridos. Máis tarde, Fangio diría irónicamente que «eu podería estar nese choque, así que os meus secuestradores salváronme a vida». Logo da súa liberación tras 26 horas de secuestro, o automobilista declarou á prensa pública que me trataron dun modo excelente... En verdade, tiven as mesmas comodidades que si estivese entre amigos... Si o feito polos rebeldes foi por unha boa causa, entón, como arxentino, eu acéptoo como tal». Malia iso, disputou a Copa Dos Mundos en Monza cun vehículo Dean Van Lines.
Un ano e medio despois, logo da asunción de Fidel Castro, foi designado «Invitado de honor» de Cuba. En 1981, cando regresou á Habana en calidade de presidente honorario de Mercedes-Benz
=== Vida privada ===
|