Estela de Crecente: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Jglamela (conversa | contribucións)
Arranxos
Melloro a redacción, inclúo máis detalles sobre a peza
Liña 4:
 
== Achado e conservación ==
A estela de Crecente atopouse encontra 1996o ano 1995, cando se realizaban obras de canalización na parroquia. Por tanto, desde o punto de vista arqueolóxico, é unha obra descontextualizada.
 
Gárdase no [[Museo Provincial de Lugo]]. O seu estado de conservación é notablemente bo: pódese ler a inscrición con facilidade e apreciar as formas das figuras, se ben teñen o rostro lixeiramente danado.
Liña 11:
A estela de Crecente ten forma de prisma. O remate superior da cara frontal está redondeado. A cara inferior está desbastada, para facilitar que a estela se fincase no chan. É unha peza de gran tamaño: 280 × 71 × 20 cm.
 
A cara frontal ten dous rexistros. No superior aparecen catro persoas (un grupo familiar, probablemente) vestidas con prendas romanas.: Notrátase rexistroen inferiorconcreto estáde a epígrafe, entúnicas que se faiprenden referenciado áseu defuntaombro adereito. quenSe seadmitimos adicaque ase peza:trata Apanadunha familia, dao cohortepai dosestaría célticosde supertamarcos, fillaxunto de Ambolodúas mulleres sentadas. AUnha pezadelas estáleva dedicadano polocolo seuun irmán,neno. ApanoAs mulleres e o neno visten cadanseu colar. AO onomásticaneno, revelaademais, queleva sena tratabaman dedereita persoasun dearo orixee indíxenana esquerda unha pelota.
 
No rexistro inferior está a epígrafe, en que se fai referencia á defunta a quen se adica a peza: Apana, da cohorte dos célticos supertamarcos, filla de Ambolo. A peza está dedicada polo seu irmán, Apano. A onomástica revela que se trataba de persoas de orixe indíxena.
 
Desde o punto de vista artístico, as figuras están esculpidas en baixorrelevo dos ombros para abaixo. Porén as súas cabezas están moi resaltadas, de maneira que a do pai xa forma case unha escultura exenta. A factura da peza é de boa calidade en comparanza con outros exemplos de estelas atopadas na área da antiga Gallaecia. A forma dos rostros, o debuxo dos cabelos ou as pregaduras dos mantos responden a modelos clásicos. A estela carece tamén das decoracións astrais (trísceles, rosáceas, cruces...) que presentan habitualmente as estelas galaicorromanas, o que reforza o seu carácter clásico.
 
Como xa se indicou, as personaxes visten á romana. O pai está togado, o que podería indicar a súa condición de cidadán romano. Con todo, seguramente se trate do desexo de emular as elites imperiais. Por todo isto cabería a hipótese de que a peza fose esculpida nun obradoiro de cantería lugués, arredorao longo do anoséculo I 100 d.C. Con todo, resulta moi complicado datar a p. Se admitirmos esta datación, así como a hipótese de que se trata dun grupo familiar, estaríamos diante do máis antigo retrato conservado dunha familia galaicorromana.
 
== Véxase tamén ==