Marguerite Perey: Diferenzas entre revisións

'''Marguerite Catherine Perey''', nada en Villemomble ([[Francia]]) o 19 de outubro 1909 e finada en Louveciennes o 13 de maio de 1975, foi unha física francesa.coñecida polo descubremento do [[francio]] en 1939. Foi a primeira muller elixida membro da Academia das Ciencias en Francia en 1962.<ref>{{Cita publicación periódica|título=Celebrate the women behind the periodic table|url=https://www.nature.com/articles/d41586-019-00287-7|revista=Nature|data=2019-01|páxina=559–561|volume=565|número=7741|doi=10.1038/d41586-019-00287-7|lingua=en|nome=Brigitte Van|apelidos=Tiggelen|nome2=Annette|apelidos2=Lykknes}}</ref>

Marguerite Perey estudou na Escola de Educación Técnica da Muller, na que obtivo un diploma en química en 1929.<ref name="out of shadows">Marguerite Catherine Perey (1909-1975), par Jean-Pierre Adloff et [[George B. Kauffman]], dans ''Out of the shadows, contributions of twentieth-century women to physics'', édité par Nina Byers et Gary Williams.</ref> Incorporouse ao equipo de [[Marie Curie]] no Instituto do Radio en [[París]] e foi a súa axudante durante o período 1929-1934.<ref name="Baudet 173">{{Cita libro|ISBN=978-2-87466-157-0|url=|páxina=173|título=Curieuses Histoires des dames de la science|apelidos=Jean C. Baudet|nome=|editorial=Paris Bruxelles, Editions Jourdan|ano=2010|ref=}}.</ref> En 1934, á morte de Marie Curie, Marguerite Perey obtivo un posto de radioquímica co novo director André Debierne{{,}} <ref>{{Cita libro|ISBN=978-2-35815-111-5|url=|páxina=199-205|título=Les femmes du laboratoire de Marie Curie|apelidos=Natalie Pigeard-Micault|nome=|editorial=Editions Glyphe, 2013,|ano=2013|ref=}}.</ref> En 1939, Marguerite Perey illou por purificación do [[Lantano|lantano que]] contiña [[actinio]] o primeiro isótopo dun [[elemento químico]] que se colocaba na caixa 87 aínda baleira do sistema periódico, debaixo de [[cesio]] na [[Táboa periódica dos elementos|táboa periódica]] . Foi, logo coñecido polo nome provisional EKA-cio.<ref>{{Cita web|título=Francium (Atomic Number 87), the Last Discovered Natural Element|url=http://chemeducator.org/bibs/0010005/1050387gk.htm|páxina-web=chemeducator.org|data-acceso=2020-05-10}}</ref> Marguerite [[Francio|nomeará]] este elemento [[francio]] en homenaxe aó Marie Curiepaís no que nomeara o descubrira[[polonio|polonio.]]<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Manuel R. Bermejo Patiño Árbol académico, Lucía González Louro, Ana María González Noya Árbol académico, María José Romero, Carmen M. Romero, Rosa Pedrido Castiñeiras , Miguel Martínez Calvo|nome=|data=|título=As mulleres e o sistema periódico|PMC=|revista=Boletín das ciencias,64, 2007, págs. 33-34|doi=|ISSN=0214-7807|PMID=|volume=|páxinas=|número=}}</ref> É o último elemento existente descuberto no seu estado natural.

Xa [[Década de 1870|na década de 1870]], a comunidade de químicos cría na posible existencia dun [[metal]] [[alcalino]] con [[número atómico]] 87, debaixo de [[cesio]] na [[Táboa periódica dos elementos|táboa periódica]]. Coñeceuse entón co nome provisional eka-cesium.<ref>{{Cita web|título=Marguerite Perey, la otra hija de Marie Curie|url=https://mujeresconciencia.com/2015/03/18/marguerite-perey-la-otra-hija-de-marie-curie/|páxina-web=Mujeres con ciencia|data=2015-03-18|data-acceso=2020-05-10|lingua=es}}</ref> Os investigadores estaban intentando descubrir e illar este elemento que faltaba. Polo menos catro anuncios prematuros foron feitos antes de que fose descuberto por Marguerite Perey .

Retomando os seus estudos durante a guerra, Marguerite Perey obtivo un doutoramento en ciencias na [[Sorbona]] en 1946, co "Elemento 87, actinium K" e converteuse en investigadora no [[Centre national de la recherche scientifique|CNRS]] <ref name="out of shadows">Marguerite Catherine Perey (1909-1975), par Jean-Pierre Adloff et [[George B. Kauffman]], dans ''Out of the shadows, contributions of twentieth-century women to physics'', édité par Nina Byers et Gary Williams.</ref> no Instituto Radium baixo a dirección. de [[Irène Joliot-Curie]] ata 1949 <ref>Dossier de carrière au CNRS conservé aux [[Archives nationales (France)#Le site de Fontainebleau|Archives nationales]] sous la cote 20070296/427.</ref> . Despois foi nomeada profesora titular da cátedra de química nuclear da Universidade de Estrasburgo no recentemente creado Instituto de Investigación Nuclear. O 12 de marzo de 1962 foi a primeira muller admitida na Academia das Ciencias.