Jacques Cartier: Diferenzas entre revisións

A súa segunda expedición tivo comezo en [[19 de maio]] de [[1535]] e constaba 110 home e de tres navíos, o ''La Grande Hermine'' (120 toneladas) baixo o seu mando directo, o ''Petite Hermine'' (60 toneladas) ao mando do seu cuñado [[Macé Jallobert]] e o ''L'Émérillon'' (40 toneladas), eao levando consigomando de voltaGuillaume ''o bretón''. Nesta expedición tamén viaxaban os dous nativos quefillos levarado cativosxefe áiroqés voltareféns da primeira viaxe, que agora xa falaban [[Lingua francesa|francés]].

O traxecto oceánico ata chegar ao continente americano transcorreu coma a vez anterior salvo polo feito de que os barcos foron separados polas tormentas, reuníndose outra vez as tres naves no [[Estreito de Belle Isle]]. Co consello dos dous nativos conseguiron chegar á desembocadura do [[Río San Lourenzo]] a través do estreito Jacques Cartier, entre a Illa Anticosti e o continente, e remontandoo chegaron ata a aldea iroquesa de Stadacona, onde Cartier se reuniu de novo co xefe Donnacona, liberando os seus fillos.

Cartier deixou os dous barcos maiores nun porto natural do río e seguiu remontándoo con corenta homes a bordo do ''L'Émérillion''; a pesar de non seguir máis alá do [[Lago Saint-Pierre|lago Saint-Pierre]] a causa do caudal e os rápidos que presentaba o río nesa zona, bautizou esa zona como Lachine, ao pensar que ese río era o ''Paso do Noroeste'' e que os rápidos eran o único que o separaba de [[China]], nome que aínda conservan tanto os rápidos coma a cidade que existe nese emplazamento. No traxecto, a uns 200 quilómetros río arriba de Stadacona, o [[2 de outubro]] de [[1535]], chegou a un gran asentamento nativo, Hochelaga, aos pes do monte Royal, que co tempo sería o emprazamento da cidade de [[Montreal]].

Tras algún día en Hochelaga, Cartier volveu a Stadacona o [[11 de outubro]] preparándose para pasar o inverno alí. OLEvantaron campamentopara quetal seefecto levantouo paraforte talde efectoSanta Cruz, campamento que sería a orixe da cidade de [[Quebec]]. Salvo algún desacordo menor as relacións cos nativos foron boas e non desembocaron en actos violentos. Nese inverno Cartier confeccionou unha especie de dicionario xeográfico e etnográfico da zona. Pesecomo aoso preparativosuso foi un invernodo durotabaco, xacultivado quee tantosecado [[pobosno iroqueses|iroqueses]]verán comae francesesdespois sufrironpulverizado oe [[escorbuto]],fumado. mais un tratamento nativo permitiu a 85 dos 110 europeos sobrevivir á enfermidade.