Ramones: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Desfíxose a edición 5300238 de 94.73.39.17 (conversa)
Etiqueta: Desfacer
m Bot: Substitución automática de texto (-Sudamérica +Suramérica); cambios estética
Liña 47:
Pouco despois ese ano, Johnny debeu ser operado e estivo a piques de morrer por mor dunha pelexa. Como consecuencia das saídas de Marky e Johnny (aínda que este último temporalmente), a continuidade d'Os Ramones cambaleou. Con todo, o lugar da batería foi ocupado por Richard Reinhardt ([[Richie Ramone]]) e dous anos máis tarde, con Johnny Ramone finalmente recuperado, saíu á venda ''Too Tough to Die'' (en galego "demasiado forte para morrer", nome elixido en honra ao incidente de Johnny). Deste disco tamén saíu o seu primeiro número un nun ranking, "Howling at the Moon".
 
No ano [[1986]] Os Ramones lanzaron o seu noveno álbum de estudo, ''Animal Boy'', un disco endurecido e con son máis [[heavy]]. Ademais, o grupo obtivo o premio "single do ano" nos New York Music Awards grazas a "Bonzo Goes to Bitburg" (renombrado para os Estados Unidos "My Brain Is Hanging Upside Down"), un tema que trataba sobre a recente visita do presidente norteamericano [[Ronald Reagan]] ao cemiterio de [[Bitburg]] onde foran enterrados varios dos falecidos membros da SS nazi. Un anos despois, ''Animal Boy'' gañou o premio a mellor álbum no New York Music Awards. Nese mesmo ano, o grupo lanzou ''Halfway to Sanity'' onde [[Debbie Harry]], cantante de Blondie, prestou a súa colaboración para a canción "Go Lil' Camaro Go".
[[Ficheiro:Johnny Ramone 1983 c.jpg|225px|miniatura|[[Johnny Ramone]]]]
En 1988 emitiuse o álbum recompilatorio dobre ''Os Ramones Mania'' e o escritor [[Stephen King]] propúxolles compor o tema central para a película ''Pet Sematary'', baseada nun libro da súa autoría. En [[1989]] a banda editou ''Brain Drain'' onde lograron un son máis prolixo e coidado. O álbum foi o primeiro d'Os Ramones con [[Chrysalis Records]] e, ademais, foi o último con Richie na batería, xa que Marky regresou recuperado dos seus problemas co aclohol, e de Dee Dee como baixista, xa que decidiu emprender unha carreira solista como rapeiro onde non tivo moito éxito. Christopher John Ward ([[C.J. Ramone]]), un fanático da banda de 18 anos, ingresou como o seu reemplazante brindándolle ao grupo un aire de renovación. C.J. foi rexeitado nun principio dado que Dee Dee era moi popular entre os fanáticos pero, co tempo, o baixista gañouse a aprobación do público.
Liña 64:
Máis tarde ese ano, Os Ramones presentouse 6 días seguidos a sala chea no estadio de Obras Sanitarias da Arxentina. Foron os seu abreconcertos bandas importantes da escena punk arxentinas como [[Flema]], [[2 minutos]], [[Doble Fuerza]], [[Mal Momento]], [[Cadena Perpetua]] e [[Superuva]] e, por primeira vez, o grupo tocou "Spider-Man" e "R.A.M.O.N.E.S." (unha canción que compuxo [[Lemmy Kilmister]] a modo de homenaxe) en vivo.
 
O 26 de febreiro de [[1996]] a banda tocou en The Academy, Nova York nun recital que daría lugar ao álbum en directo ''Greates Hits Live''. O 16 de marzo dese ano Os Ramones volveu unha vez máis á Arxentina para dar o seu último concerto en SudaméricaSuramérica e, segundo o que calcularan, o último da súa carreira. O grupo encheu o estadio Monumental do [[Club Atlético River Plate]] con 45.000 persoas presenciando o recital. Con todo, pouco despois Os Ramones decidiu tocar nalgúns recitais do festival Lollapalooza nos Estados Unidos antes da súa separación. O seu último recital foi o 6 de agosto de 1996, en The Palace, [[Os Ánxeles]] e o seu último disco, ''We're Outta Here'', contén a gravación dese show.
 
O recoñecemento chegoulles tarde, xa que foi unha banda que nunca triunfo no seu país natal. Os Ramones case nunca compartian cartel ou xiras con outras bandas xa que se consideraba que opacaban a outros conxuntos e pasado os anos , as bandas novas non se animaban a pedirlles que fosen os seus soportes xa que creian que era unha falta de respecto ao grupo de Nova York. Outra consecuencia era que as radios non querian pasar as súas cancións polo seu contido. Todo o contrario en Suramérica onde tivo un éxito irresistible en países como [[Brasil]] e Arxentina, onde teñen millóns de fanáticos.
Liña 72:
 
=== Membros orixinais ===
* [[Joey Ramone]] (19 de maio de 1951 - 15 de abril de 2001) (nome real Jeffry Hyman) (voz)
* [[Johnny Ramone]] (8 de outubro de 1948 - 15 de setembro de 2004) (nome real John Cummings) (guitarra)
* [[Dee Dee Ramone]] (18 de setembro de 1952 - 5 de xuño de 2002) (nome real Douglas Glen Colvin) (baixo) (1974-1989)
* [[Tommy Ramone]] (29 de xaneiro de 1949) (nome real Thomas Erdelyi) (batería) (1974-1978)
 
=== Membros posteriores ===
Os membros que se incorporaron máis adiante á banda tamén adoptaron o apelido "Ramone":
* Marky Ramone (15 de xullo de 1956) (nome real Marc Bell) (batería)
* Richie Ramone (11 de agosto de 1957) (nome real Richard Reindhart) (batería)
* CJ Ramone (8 de outubro de 1965) (nome real Christopher Joseph Ward) (baixo)
* Elvis Ramone (24 de novembro de 1955) (nome real Clem Burke e que apenas participou en dous concertos da banda) (batería).
Liña 94:
 
== Discografía ==
=== Álbums de estudio ===
{| class="wikitable"
|-
Liña 128:
|}
 
=== Recompilacións e tributos ===
* ''Ramones Mania'', 1988
* ''All The Stuff Volume 1'', 1990
Liña 140:
* ''The Chrysalis Years'',2004
 
'''En directo'''
* ''It's Alive'', 1979 (gravado en Londres o 31 de decembro de 1977)
* ''Loco Live'', 1991 (gravado en Barcelona en marzo de 1991)