Ángel Amor Ruibal: Diferenzas entre revisións

A pesar dos seus éxitos posteriores, non comezou os estudos con bo pé: os seus suspensos no acceso ó Seminario en xuño e setembro de [[1879]] e na convocatoria extraordinaria de setembro de [[1880]] probablemente non se deban á ignorancia, senón ó seu desacordo co ambiente intelectual romano e ós seus ataques contra o cardeal Billot, paladín da restauración escolástica. Mais logo comezaron os "benemeritus" (notables) entre [[1880]] e [[1882]] e sobe ós "meritissimus" a partir de entón (agás o derradeiro suspenso en [[Dereito romano]] en [[1886]]). Os seus estudos comezaron en [[Herbón, Padrón|Herbón]] (tres cursos de [[1880]] a [[1884]]) e só logo foi ó Seminario central de Santiago: alí permaneceu ata completar [[Teoloxía]], [[Filosofía]] e [[Código de Dereito Canónico|Canons]], ben complementadas con [[Humanidades]] e [[Ciencia|Ciencias]]. Nos anos [[1895]]-[[1896]] residu en [[Roma]] coa idea de facer o doutoramento na Pontificia Universidade Gregoriana, mais axiña volveu a [[Santiago]] onde rematou a súa preparación<ref name="no042020" />. O exame de grao para o título de Doutor en Teoloxía tivo por tema "Deus é inmenso e eterno" e realizouno en [[latín]] con citas [[Lingua hebrea|hebreas]] e [[Lingua grega antiga|gregas]]. Á parte do currículo oficial, sempre cultivou a investigación filolóxica, chegando a dominar moitas das linguas biblicas e antigas, tales coma o [[grego]], [[sánscrito]], [[hebreo]], [[persa]], [[copto]], [[árabe]], [[latín]] e [[sirio]]<ref name="nos042020" />. Tamén dominou e cultivou varias linguas modernas.