|
Un '''selo''' ({{IPAc-en|ˈ|s|ɪ|dʒ|əl}}; pl. ''sigilla'' or ''sigils'')
Un '''selo''' (do [[latín]] ''sigillus'', é dicir, "selo") é un [[sinal (semiótica)|símbolo]] creado para un propósito máxico específico. Un sixilo é xeralmente composto por unha combinación complexa de trazos ou figuras xeométricas, cada unha cun significado ou intención propio.
A orixe do termo "sixilo" tamén pode estar relacionada a סגולה, do [[lingua hebrea|hebreo]] (''segulah'' significando "palabra, acción ou un elemento de efecto espiritual"). Un sixilo pode posuír unha forma [[arte abstracta|abstracta]], [[imaxe|pictorial]] ou semi-abstracta.<ref>Carroll, Peter J. (2016). ''Liber Null e Psiconauta'', p. 176. San Paulo: Editorial Penumbra. {{ISBN|9788569871019}}.</ref>.
Un termo actual bastante asociado, porén non sinónimo, a sixilo en textos sobre [[maxia]] é '''carántula''' (do [[lingua inglesa|inglés]] ''character'', do latín ''charactere'').<ref>{{cita libro|título=Diccionario Aurelio da lingua portuguesa|apelido=FERREIRA|nome=A. B. de H.|editorial=Positivo|ano=2010|lugar=San Paulo|páginas=|acessodata=}}</ref><ref>{{cita libro|url=https://books.google.com.br/books?id=E2FIFWJfZK4C&printsec=frontcover&dq=the+book+of+black+magic+and+pacts&hl=pt-BR&sa=X&ved=0ahUKEwj634776unnAhVmHLkGHUPoBVgQ6AEIHTAA#v=onepage&q=Character&f=false|título=The Book of Black Magic and of Pacts|apelido=WAITE|nome=A. E.|editorial=Weiser Books|ano=1972|lugar=Boston|páxinas=|acesodata=}}</ref>
[[Ficheiro:Sigilo1.jpg|thumb|13 Sixilos elementais.]]
[[Ficheiro:Sigilo2.jpg|thumb|Un sigilo utilizando Tomoes.]]
[[Ficheiro:Sigil.svg|thumb|right|150px|Un sixilo moderno persoal.]]
==Sixilos na Antigüidade==
De forma xeral, os alfabetos usados actualmente derivan de símbolos, modificados co paso do tempo. Unha cabeza de búfalo, por exemplo, foi estilizada e modificada ao longo dos anos ata converterse na letra "A". Os exipcios usaban os [[xeroglífico]]s, e en Xapón a escrita [[Kanji]] aínda ten nos seus trazos gran similitude cos elementos que busca representar.
En canto á construción de debuxos a partir de mensaxes e frases, a escritura árabe sempre permitiu esta práctica. As palabras árabes son conectadas por unha liña continua, un fío condutor que permite a súa torsión e disposición en arranxos elaborados. Sendo así, nos adornos de templos e na heráldica era común atopar debuxos que codificaban frases ou nomes. As suras do Corán, por exemplo (con excepción da 9ª), inician por [[Bismillah]], que forma un "peche" e permite que a frase sexa amarrada en torno a si mesma con fácil localización do seu inicio e fin<ref>Craig Thompson (2012). Habibi. {{ISBN|9788535921311}}</ref>. Ademais, nas prácticas xudías de [[Merkabah]], a entrada nos niveis celestes era auxiliada polos selos correspondentes, que deberían ser deseñados polo maxista.
[[Ficheiro:Bismillah Calligraphy 48.svg|thumb|Debuxo árabe de caligrafía baseado na Bismillah.]]
Na África subsahariana, os sixilos tamén eran extensamente utilizados, por exemplo para codificar historias, e para evocar enerxías ancestrais. A idea de debuxar historias e mensaxes na area, en tramas elaboradas, era moi empregada polos pobos Tchokwe de Angola (e chamada de debuxo Sona). Xa no campo máxico e espiritual, unha das prácticas máis coñecidas de sixilización africana é o trazado de Pemba, utilizado tanto para ancorar entidades no plano físico como para atraer as súas calidades ou codificar intencións e desexos (ver [[Puntos riscados]]).
A sixilización tamén está presente na cultura nórdica, co uso de Bandrunar (unión de runas) e Insigils (sixilos rúnicos). Estas prácticas de Maxia rúnica consistían na elaboración de debuxos que eran usados como talismáns ou entallados na madeira das casas, buscando protección ou sorte en batallas. O debuxo máis coñecido deste tipo é o [[Ægishjálmr]], ou Elmo do Terror, un símbolo rúnico que representa o casco do mesmo nome que se cita nos Eddas, usado para protexer casas e persoas.
[[Ficheiro:Aegishjalmr.svg|thumb|Elmo do Terror Nórdico]]
==Sixilos no Lemegeton==
Nos libros Ars Theurgia e Ars Goetia, que forman parte de Lemegeton (tamén chamada [[A Chave Menor de Salomón]]), descríbense os selos dos líderes espirituais, dos Daemons e dos Shemhamphorash. Xa no Ars Paulina, descríbense os selos planetarios, moitas veces dirixidos para unha intención específica, e no Ars Almadel preséntanse os selos dos principais coros de anxos, así como as súas conxuracións<ref>https://daemons.com.br/o-lemegeton/</ref>.
No Ars notoria, preséntanse sixilos (chamados de Notas) que poden ser utilizados para as máis variadas finalidades, como acelerar a aprendizaxe ou obter coñecemento sobre unha área da ciencia ou unha lingua estranxeira. Os sixilos usados na arte Notoria eran construídos polos maxistas usando símbolos e elementos pertinentes aquela área do coñecemento. Por exemplo, os sixilos referentes à gramática incluía os nomes de diferentes aspectos do discurso (morfoloxía, sintaxe, vocabulario, etc.). Xa o sixilo utilizado para aprender xeometría contaba con debuxos de liñas, triángulos, cadrados, pentagramas, estrelas de seis puntas e círculos.
As prácticas salomónicas, así como o chinés, consideraron que os portais de comunicación entre o mundo físico e o espiritual abríronse en lugares e tempos específicos, polo que as direccións cardinais e as horas planetarias sempre foron de vital importancia para a realización de calquera intención máxica por estes sistemas.
==Selos na Steganographia==
Recoñecido como un libro de maxia anxelical e criptografía, este libro de [[Esteganografía]] foi escrito ao redor de 1499 polo monxe benedictino Johannes Trithemius, e utilizado por Agrippa, John Dee e Austin Spare nos seus traballos. A ideia xeral do libro era codificar mensaxes usando selos, e entón envialas para persoas distantes, por medio espiritual. As mensaxes tamén poderían enviarse a espíritos anxelicais, que logo cumpriría os desexos alí descritos, funcionando por si só como un método de maxia simpática (sistema máxico baseado na atracción do que é desexado).
Na Estereografía, descríbense métodos de sixilización que permiten a representación pictórica de desexos e intencións. As mensaxes, anteriormente escritas en inglés, latín, hebreo ou Enoquiano, poderían describirse dun xeito máis preciso e sen ambigüidades nesta forma confidencial, o que facilitaría a súa transmisión e realización. O traballo mental implicado na elaboración do selo formaría parte, segundo Trithemius, da práctica máxica, e e potenciaría o seu efecto. Tras o desenvolvemento do selo, este era enviado á entidade desexada, o que debería ser feito á hora correcta e volvéndose para a dirección cardeal adecuada<ref>Skinner and Rankine (2007). Goetia of Dr. Rudd. {{ISBN|9780954763923}}</ref>.
[[Ficheiro:Steganography in the hand of John Dee.png|thumb|Clave criptográfica baseada na Esteganografia, creada por John Dee.]]
== Notas ==
| 