Revisión como estaba o 10 de novembro de 2007 ás 15:15 editar Cabaleiro de Espadas (conversa \| contribucións) 163 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 10 de novembro de 2007 ás 16:19 editar desfacer Emilio juanatey (conversa \| contribucións) 2.712 edicións corr ortog Edición máis nova →
Liña 7: Porén, ambas as dúas disciplinas están interconectadas, porque sen a Fonoloxía non se podería descubrir o verdadeiramente sistemático da lingua e sen a fonética a fonoloxía non se podería ter desenvolvido. Encanto a Fonética se ocupa de todas as variacións e de todas as posibilidades que ofrece a [[materia]] fónica, a Fonoloxía ocúpase dos sons que posúen un valor diferenciador de [[significado]]s. A Fonética manexa ~~procedimentos~~procedementos físicos de medición de son. ==Datos históricos== Liña 21: O estudo do medio fónico pódese levar a cabo desde tres puntos de vista: * auditivo, que estuda o modo como é que o ouvido e o ~~cérebro~~cerebro do ouvinte perciben e identifican os sons da fala; * acústico, que estuda a estrutura física do sons da fala, isto é, as propiedades das ondas sonoras; * articulatorio ou fisiolóxico, que se ocupa do aparello fonador e do modo mediante o cal producimos sons. É o punto de vista con maior tradición. Liña 29: === Fonética articulatoria === Describe as posicións que se adoptan na articulación dos sons para ~~modiicar~~modificar a saída do ar. Non só se describen os sons, senón que se lles asignan trazos segundo o modo e o lugar da articulación. O principal método usado é a auto-observación, pero teñen aparecido outros, entre os que destacan: * a palatografía: créase un padal artificial, que tras ser recuberto por un pó coloreado que reacciona ao recibir humidade, introdúcese da boca do voluntario. Serve fundamentalmente para recoñecer os sons palatais. * o linguograma: introdución na boca dun padal artificial que colorea a lingua. Permite recoñecer os sons linguais. * a plastografía: conxunto de fíos de estaño delgados ligados á dentadura que se curvan coa elevación da lingua e toman a súa forma. Permiten obter o perfil da lingua e, por medio dela, unha imaxe da forma da cavidade bucal diante e detrás da zona de articulación. * os ~~raiox~~raios X. Sácanse fotos do movemento das cordas vocais utilizando cámaras de gran velocidade. Un dos intereses da Fonética Articulatoria actual é a determinación da forma e o volume dos resoadores que se forman na cavidade bucal na realización das diferentes articulacións. Liña 40: === Fonética acústica === A Fonética Acústica estuda os compoñentes das [[ondas]] complexas dos sons articulados e busca cales son os ~~imprescindibeis~~imprescindíbeis. Usa ou ten usado algunhas destas técnicas: * a quinografía. É un cilindro rotatorio envolto en papel no que incide un estilete movido polas vibracións da voz. * o oscilógrafo ou osciloscopio, que converte a onda sonora en onda ~~laminosa~~luminosa por medio de tubos catódicos. * o espectógrafo ou sonógrafo, que volve a fala visíbel: os sons aparecen en bandas delimitadas e diferenciadas. Conta cun sistema de filtros situados uns a continuación de outros. Cada un dos filtros só reacciona diante de certo tipo de frecuencia. Permite analizar os sons nos seus compoñentes ou formantes. Hoxe en día estes aparellos son substituídos ou complementados por computadores e software. Liña 50: == Transcrición fonética == A transcrición fonética é a representación por medio de signos gráficos dos sons efectivamente realizados. O alfabeto máis ~~extendido~~estendido a nível mundial é o [[Alfabeto Fonético Internacional]], ou AFI, cuxa primeira versión apareceu en 1888 auspiciada pola International Phonetic Association (Asociación Fonética Internacional ou IPA, siglas que tamén se usan para referirse ao alfabeto mesmo). Para o galego usouse até hai pouco unha adaptación do alfabeto fonético da ''Revista de Filología Española''. Os sons transcríbense entre corchetes. [[Category:fonética]]

Fonética: Diferenzas entre revisións