Guerras celtiberas: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
|||
Liña 53:
=== Vitorias da coalición celtibera ===
En 153 a.C., o pretor Quinto Fulvio Nobilitor chegou a Hispania cunha forza de case 30.000 homes. As persoas de Segeda, cuxa parede non era completada, fuxido e buscado refuxio entre os [[arévacos]]. Este déronlles a benvida e escolleron como xefe a Carus, un de Segeda. Preparou 20.000 infantaría e 500 cabalaría para unha emboscada nun bosque groso e atacou os romanos cando pasaban por. Era unha batalla longa, o cal gañou; 6,000 romanos foron matados. Carus
Os arévacos reuníronse na cidade de Numantia (7 km ao norte de Soria), que contaba con fortes defensas naturais, e elixiron a Ambo e Leuco como caudillos. Tres días despois, Nobilitor acampou a catro quilómetros da cidade. A el xuntáronse 300 cabaleiros e dez elefantes enviados por Masinissa, o rei de Numidia, un aliado romano en África. Antes do comezo da batalla, Nobilitor colocou aos elefantes na parte traseira para que non fosen vistos e despois dividiu o exército en dous. Durante a batalla, púxoos á vista e provocou o medo no inimigo, que nunca vira estes animais, e fuxiu cara ao interior da cidade. Nobilitor atacou as murallas e houbo unha feroz btalla. Entón, cando un elefante foi golpeado por unha gran pedra, provocou un forte ruído que asustou aos outros elefantes e saíron á trampada, pisando os romanos e desbaratando o exército. A seguir, os numantinos saíron da cidade e mataron a 4.000 romanos e 3 elefantes. De contado, Nobilitor atacou entón a cidade de Axinium que almacenaba as subministracións inimigas, pero tampouco tivo éxito e perdeu moitos homes e regresou ao seu campamento pola noite.
Daquela, enviou ao seu comandante de cabalería para buscar alianza cunha tribo veciña e pedir a axuda da súa cabalería. O comandante, recibiu algúns cabaleiros pero foi emboscado cando volvía e perdeu a vida xunto coa maior parte das dúas tropas e da cabalería aliada. Estes desastres romanos animaron á cidade de Ocilis (Medinaceli) a desertar para unirse aos celtiberos, e conseguiron quedarse coas subministracións romanas polo que Nobilitor houbo de se retirar ao seu campamento de inverno e tivo unha gran escaseza de alimentos. Isto máis as xeadas e as tormentas de neve ocasionaron a morte de moitos dos seus homes.<ref>Apiano 46-7</ref>
No 152 a.C. Marco Claudio Marcelo, cónsul por terceira vez, tomou o mando, traendo 8.000 soldados de infantaría e 500 de cabalaría a Hispania. Os celtiberos preparáranlle unha emboscada pero conseguiu evitala e acampou fronte á cidade de Ocilis da que se apoderou. Trala conquista, concedeulles o perdón, tomou reféns e impuxo un tributo de trinta talentos.
Liña 90 ⟶ 88:
No 147 a. C., catro anos despois do final da Segunda guerra celtibera, os lusitanos, que se rebelaran entre o 155 a. C. e o 150 a. C., rebeláronse de novo na Guerra de Viriato (147-139 a. C.). No 144 a.C., o cuarto ano desta guerra, Viriato, o líder lusitano, incitou aos celtiberos a se rebelaren tamén. Isto provocou a '''Terceira Guerra celtibera''' ou [[Guerra de Numancia]] (143-133 a. C.), que foi a guerra de resistencia máis longa contra os romanos.
[[Ficheiro:Antonio guerrero-toma de numancia.jpg|miniatura|Toma de Numancia. Obra de Antonio Guerrero (1802).]]
== Terceira Guerra Celtibera ou guerra de Numancia (143 a.C.-133 a.C.) ==
| |||