Folga xeral en España de 1855: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Arranxos varios |
arranxiños |
||
Liña 18:
=== Día 2 de xullo ===
A folga principiou á hora do almorzo do 2 de xullo, cando os obreiros de Barcelona,
{{Cita|No día de hoxe, e dun xeito incalificábel, vin que se suspenderos tódolos traballos das fábricas, cedendo os obreiros ás suxestións de mala índole, pois cónstame que moitos ou a xeralidade de eles están contentos cos prezos que lles proporciona a súa honrosa ocupación (...). Malevola e perfidamente tense intendado persuadir aos honrados obreiros, que pola miña autoridade ían ser disoltas as asociacións filantrópicas e de respectábel obxecto (...). Prohibiuse a continuidade das que non teñen eses requisitos, das que se achan fóra da lei, e das que levan un fin reprobado e vén se-la causa de que se subvirta a orde...}}
Pola súa parte, o concello de Barcelona exhortou aos obreiros a non deixárense enganar por «pérfidos instigadores que detestan a causa liberal e ao Ilustre Duque da Vitoria». A este chamamento sumouse a [[Deputación de Barcelona]] e,o [[Diocese católica latina de Vic|bispo de Vic]] falou de que a resignación e o sufrimento habían ser recompensados na "vindeira vida":<ref>Tuñón de Lara (1977), p. 108-109</ref>
{{Cita|Conxurámosvos polas entrañas do Noso Señor Xesus Cristo que abandonedes esa actitude que tanta zozobra e alarma causan ás vosas autoridades e a tódolos vosos concidadáns; que retornedes ao traballo, que volvades aos vosos talleres en onde co traballo das vosas mans poidades gaña-lo sustento das vosas familias (...). Se na vosa vida laboriosa tedes que vos suxeitar a algunhas privacións, a relixión ensínavos a resignación e o sufrimento, a relixión consólanos, prometéndonos máis abondosas felicidades para unha vida futura, canto maiores teñan sido as provacións na presente.}}
Mais estes chamamentos non conseguiron efecto e a folga continuou en forma de
O 3 de xullo estendeuse a Vic, Roda e [[Sant Hipòlit de Voltregà]] e ese mesmo día unha gran manifestación dirixiuse até o concello de Barcelona para esixir a entrega dunha bandeira vermella que fora requisada o día anterior por un policía municipal. «Ás dez da noite foilles entregada a bandeira e a manifestación disolveuse entre cantos e aclamacións».<ref>Tuñón de Lara (1977), p. 109-110</ref>
| |||