Emma Goldman: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
|||
Liña 43:
No seu primeiro día na cidade, Goldman coñeceu a dous homes que cambiaron enormemente a súa vida. En Sachs's Café, un lugar de reunión para radicais, presentáronlle a [[Alexander Berkman]] , un anarquista que a convidou a un discurso público esa noite. Foron escoitar a [[Johann Most]], editor dunha publicación radical chamada [[Die Freiheit|''Die Freiheit'']] que era defensor da "[[propaganda polo feito]]", o uso da violencia para instigar o cambio.<ref>Chalberg (1991), pp. 27–28</ref> A Emma impresionouna a súa oratoria dura e apaixonada. A partir dese día, Most tomouna baixo a súa protección e formouna nos métodos do discurso político e a animou dicíndolle que ela "tomaría o meu lugar cando me teña que marchar".<ref>Goldman (1970), p. 40</ref> Unha das súas primeiras conversacións públicas en apoio d "Causa" foi en Rochester. Despois de convencer a Helena de que non lles dixese nada aos seus pais o seu discurso, unha vez no escenario, Goldman quedou en branco. Máis tarde escribiu, de súpeto: {{Cita|''De súpeto, algo raro sucedeu. Nun instante vino claro: cada incidente dos meus tres anos en Rochester: a fábrica de Garson, o seu traballo pesado e a humillación, o fracaso do meu matrimonio, o crime de Chicago ... Comecei a falar. As palabras que nunca antes me escoitou pronunciar saíron, cada vez máis rápido. Chegaron con intensidade apaixonada ... A audiencia desaparecera, o salón en si desaparecera; só era consciente das miñas propias palabras, do meu canto extático.<ref>Goldman (1931), p. 51</ref>}}
[[Ficheiro:Emma Goodman’s ice cream shop (photographed in 2017).jpg|miniatura|Tenda de xeados de Worcester, Massachusetts (fotografada en 2017)]]
Emocionada pola experiencia, Goldman refinou a súa personalidade pública durante os compromisos posteriores. Con todo, rapidamente atopouse discutindo con Most pola súa independencia. Despois dun discurso transcendental en [[Cleveland, Ohio|Cleveland]], sentiu que se convertera "nunha cotorra repetindo os puntos de vista de Most"<ref name=":7">Goldman (1970), p. 52</ref> e resolveu expresarse por si mesma no escenario. Cando regresou a Nova York, Most enfureceuse e díxolle: "Quen non está comigo está na miña contra!".<ref>Goldman (1970), p. 54</ref> A seguir, abandonou ''Die Freiheit'' e uniuse a outra publicación, ''Die Autonomie.''<ref>Wexler (1984), p. 53</ref>
Xa daquela, Goldman comezara unha amizade con Berkman, a quen ela cariñosamente chamaba ''Sasha''. En pouco tempo fixéronse amantes e mudáronse a un apartamento comunal en [[Woodstock (Illinois)|Woodstock]] ([[Illinois]]) co seu curmán Modest "''Fedya''" Stein e a amiga de Goldman, Helen Minkin, na rúa 42.<ref>Wexler (1984), p. 57</ref> Aínda que a súa relación tivo numerosas dificultades, Goldman e Berkman compartiron un vínculo estreito durante décadas, unidos polos seus principios anarquistas e o seu compromiso coa igualdade persoal.<ref>Wexler (1984), pp. 57-58</ref>
Liña 148:
O sábado [[17 de febreiro]] de [[1940]], Goldman sofreu un [[ictus]] debilitante. Quedou paralizada no seu lado dereito e, aínda que a súa audición non estaba afectada, quedou sen fala. Como un amigo o describiu: "Só penso que aquí estaba Emma, a maior oradora de Estados Unidos, incapaz de pronunciar unha palabra."<ref>Citado en Wexler (1989), p. 240</ref> Durante os tres meses seguintes, mellorou lixeiramente e recibía visitas. No entanto, volveu sufrir outro ictus o [[8 de maio]] e o [[14 de maio]] faleceu en Toronto con 70 anos.<ref>Wexler, pp. 240–241</ref><ref>{{Cita web|url=https://www.nytimes.com/1940/05/14/archives/emma-goldman-anarchist-dead-internationally-known-figure-deported.html|páxina-web=nytimes.com|título=EMMA GOLDMAN, ANARCHIST, DEAD; Internationally Known Figure, Deported From the U.S., Is Stricken in Toronto DISILLUSIONED BY SOVIETS Opposed Lenin and Trotsky as Betrayers of Socialism Through Despotism|data-acceso=21-3-2020|data-publicación=14-5-1940|lingua=en}}</ref>
O Servizo de Inmigración e Naturalización dos EUA permitiu que o seu corpo fose devolto aos Estados Unidos
== Filosofía ==
Goldman ten falado e escrito amplamente sobre unha gran variedade de temas. Aínda que rexeitou a ortodoxia e o pensamento fundamentalista, contribuíu, de xeito relevante, en varios campos da filosofía política moderna.
Estivo influída por diversos pensadores e escritores como [[Mikhail Bakunin|Bakunin]], [[Henry David Thoreau]], [[Piotr Kropotkin]], [[Ralph Waldo Emerson]], [[Nikolai Chernyshevskii]] e [[Mary Wollstonecraft]]. Outro filósofo que tamén a influíu for [[Friedrich Nietzsche]]. Na súa autobiografía escribiu: "Nietzsche non era un teórico social, senón un poeta, un rebelde e un innovador. A súa aristocracia non era de nacemento nin de cartos; era o espírito. Nese sentido, Nietzsche era un anarquista e tódolos verdadeiros anarquistas eran aristócratas".<ref>Goldman (1931), p. 194</ref>
=== Anarquismo ===
O anarquismo foi a ideoloxía central na visión do mundo de Goldman e, hoxe, segue a ser considerada unha das figuras sobranceiras da historia do anarquismo. Sentiuse atraída, por primeira vez, durante a persecución dos anarquistas no caso Haymarket de 1886, e dende ese momento,escribiu e falou regularmente en nome do anarquismo. No ensaio que dá título ao seu libro ''Anarchism and Other Essays'', escribiu:
{{Cita|O anarquismo, pois, representa realmente a liberación da mente humana do dominio da relixión; a liberación do corpo humano do dominio da propiedade; liberación dos grillóns e a contención do goberno. O anarquismo significa unha orde social baseada na libre agrupación de individuos coa fin de producir riqueza social real; unha orde que garantirá a todo ser humano o acceso libre á terra e o goce pleno das necesidades da vida, segundo os desexos, gustos e inclinacións individuais.<ref>Goldman (1910), p. 62</ref>}}
O anarquismo de Goldman foi intensamente persoal. Ela cría que era necesario para os pensadores anarquistas vivir as súas crenzas, demostrando as súas conviccións con tódalas accións e palabras. "Non me importa se a teoría dun home mañá é correcta", escribiu nunha ocasión, "preocúpame se o seu espírito de hoxe é correcto".<ref>Citado en Wexler (1984), p. 92</ref> O anarquismo e a asociación libre foron as súas respostas lóxicas aos límites do control do goberno e do capitalismo. "Paréceme que ''estas'' son as novas formas de vida", escribiu, "e que tomarán o lugar das vella, non predicando ou votando, senón vivíndoas".<ref>Citado en Wexler (1984), p. 92</ref>
Ao mesmo tempo, cría que o movemento en nome da liberdade humana debía ser atendido por humanos liberados. Na súa autobiografía escribiu que, nunha ocasión, mentres bailaba entre compañeiros anarquistas, un deles reprendeulle o seu comportamento despreocupado:
{{Cita|Díxenlle que se ocupase dos seus propios asuntos; estaba cansa de que me pasasen constantemente a Causa pola miña cara. Eu non cría que unha Causa que representaba un fermoso ideal, o anarquismo, a liberación e a liberdade de convencións e prexuízos, esixise a negación da vida e da alegría. Insistín en que a nosa Causa non podía esperar que me comportara como unha monxaa e que o movemento non debía converterse nun claustro. Se iso significaba, non o quería. "Quero liberdade, o dereito á autoexpresión, o dereito de todos a cousas fermosas e radiantes"<ref>Goldman, Living, p. 56</ref>}}
=== Usos tácticos da violencia ===
Goldman, na súa mocidade política, considerou a violencia dirixida como un medio lexítimo de loita revolucionaria. Daquela, Goldman cría que o uso da violencia, se ben desagradable, poderíase xustificar en relación aos beneficios sociais que podería obter. Xustificou a ''[[acción directa]]'' -atentado- ou violencia realizada para animar ás masas á revolta. Así, defendeu o intento de súa parella Alexander Berkman de matar ao industrial Henry Clay Frick e, mesmo, pedíralle que a permitise participar.<ref name=":5">Goldman (1931), p. 88</ref> Opinaba que as accións de Frick durante a folga de Homestead eran reprobables e que o seu asasinato produciría un resultado positivo para a clase traballadora. "Si", escribiu máis tarde na súa autobiografía, "o final neste caso xustificou os medios".<ref name=":5" /> Aínda que nunca deu a aprobación explícita do asasinato do presidente estadounidense [[William McKinley]] por [[Leon Czolgosz]], defendeu os seus ideais e cría que accións como a súa eran a onsecuencia natural das institucións represivas. Como relatou en "The Psychology of Political Violence": "As forzas acumuladas na nosa vida social e económica, que culminan cun acto de violencia, son semellantes aos terrores da atmosfera, manifestados en tormentas e lóstregos".<ref>Goldman (1917), p. 79</ref>
As súas experiencias en Rusia levárona a repensar a súa anterior crenza de que os fins revolucionarios poderían xustificar medios violentos. No epílogo de ''[[My Disappointment in Russia]]'', escribiu: "Non hai maior falacia que a crenza de que os obxectivos e os propósitos son unha cousa, mentres que os métodos e as tácticas son outra ... Os medios empregados convértense a través do hábito individual e práctica social, parte integrante do propósito último...". No entanto, no mesmo capítulo, afirmou que "A revolución é realmente un proceso violento", e engadiu que a violencia era a" tráxica inevitabilidade de trastornos revolucionarios...".<ref>Goldman (1923), pp. 260–264</ref> Algúns interpretaron mal os seus comentarios sobre o terror bolxevique como se fixera un rexeitamento de toda a forza militante, pero Goldman matizou isto no prefacio da primeira edición estadounidense de ''My Disillusionment in Russia'':
{{Cita|O argumento de que a destrución e o terror forman parte da revolución non o discuto. Sei que no pasado todo gran cambio político e social precisou violencia. América aída seguiría baixo o xugo británico de non ser polos heoricos colonos que ousaron oporse á tiranía británica mediante a forza das armas. A escravitude negra aínda podería ser unha institución legalizada nos Estados Unidos de non ser polo espírito militante dos John Browns. Nunca neguei que a violencia fose inevitable, e tampouco o fago agora. Porén, é preciso emprega-la violencia no combate como medio de defensa. Outra cousa é facer dela un principio de terrorismo, institucionalizalo, asignarlle o lugar máis vital da loita social. Este terrorismo inicia a contrarrevolución e á súa vez pasa a ser contrarevolucionario.}}
Goldman viu a militarización da sociedade soviética non como resultado da resistencia armada en si, senón da visión estatalista dos bolxeviques, e chegou a afirmar no mesmo prefacio que "unha minoría insignificante turrando por crear un Estado absoluto vese, necesariamente, forzada á opresión e ao terrorismo".<ref>{{Cita web|url=https://web.archive.org/web/20130928015428/http://ucblibrary3.berkeley.edu/Goldman/Writings/Russia/preface1.html|páxina-web=Berkeley Digital Library|título=Emma Goldman, My Disillusionment In Russia|data-acceso=21-3-2020|lingua=en|apelidos=Goldman|nome=Emma|data-publicación=1922|localización=Berlín}}</ref>
=== Capitalismo e traballo ===
Goldman conseideraba que o sistema económico [[Capitalismo|capitalista]] era incompatible coa liberdade humana. "A única demanda que a propiedade recoñece", escribiu en ''Anarchism and Other Essays'', "é o seu apetito glotón para conseguir unha maior riqueza, porque a riqueza significa poder; o poder de someter, esmagar, explotar, o poder de escravizar, de degradar".<ref name=":6">Goldman (1917), p. 54</ref> Tamén sostivo que o capitalismo deshumanizou aos traballadores," convertendo o produtor nunha mera partícula dunha máquina, con menos vontade e decisión que o seu mestre do aceiro e o ferro".<ref name=":6" />
Orixinalmente oposta a nada menos que non fose unha revolución completa, na súa autobiografía relatou un suceso acaecido durante unha charla na que un traballador ancián da primeira fila a desafiara cunha preguntas:
{{Cita|Dixo que entendía a miña impaciencia con demanda tan pequenas como unhas horas menos ao día, ou algúns dólares máis por semana ... Pero que debían facer os homes da súa idade? Non era probábel que vivisen para ve-lo derrocamento final do sistema capitalista. Habían rrenunciar, tamén, á liberación de talvez dúas horas ao día do odiado traballo? Isto era todo o que podían esperar esperaban ver realizado na súa vida.}}
Daquela, Goldman entendeu que os esforzos máis pequenos para conseguir melloras, como salarios máis altos e horas máis curtas, podían tamén ser parte dunha revolución social.<ref name=":7" />
=== O estado: militarismo, prisión, votación, discurso ===
Goldman consideraba ao estado, esencial e inevitablemente, coma unha ferramenta de control e dominación. Polo tanto, opinaba que votar era inútil no mellor dos casos e perigoso no peor. Tiña escrito que o sufraxio supuña unha ilusión de participación ao tempo que enmascaba as verdadeiras estruturas da toma de decisións. En lugar diso, avogou pola resistencia dirixida en forma de folgas, protestas e "acción directa contra a autoridade invasora e molesta do noso código moral".<ref>Wexler (1984), p. 91</ref> Mantivo unha posición anti-voto mesmo cando, na década de 1930 en España, moitos anarcosindicalistas votaran a prol da formación dunha república liberal. Tampouco estaba de acordo co movemento polo [[sufraxio feminino]], que esixía o dereito das mulleres a votar. No seu ensaio "Woman Suffrage", ridiculizou a idea de que a implicación das mulleres infundiría no estado democrático cunha orientación máis xusta: "Como se as mulleres non vendesen os seus votos, como se non puidesen ser compradas as políticas mulleres"<ref>Wexler (1989), p. 167</ref> Si estaba de acordo coa afirmación das [[sufraxistas]] de que as mulleres eran iguais aos homes, mais non estaba de acordo con que a súa participación por si soa faría máis xusto o estado: "Supor, polo tanto, que lograría purificar algo que non é susceptible de purificación, é atribuílle poderes sobrenaturais."<ref>Goldman (''Anarchism, 1969''), p. 198</ref>
Goldman tamén foi unha apaixonada crítica do sistema penitenciario, criticando tanto o tratamento aos presos como as causas sociais do crime. Consideraba o crime como unha consecuencia natural dun sistema económico inxusto, e no seu ensaio "Prisons: A Crime Social and Failure", citou amplamente aos autores do século XIX [[Fiódor Dostoievski]] e [[Oscar Wilde]] nas súas opinión sobre as prisións e escribiu:
{{Cita|"Ano tras ano, as portas dos infernos das prisións devolven ao mundo unha tripulación emaciada, deformada, sen vontade, naufragada, coa marca d Caín nas súas frontes, as esperanzas esmagadas, todas as súas inclinacións naturais estragadas. Sen máis nada que fame e inhumanidade para saudalos, estas vítimas afúndense decontado no crime como a única posibilidade de existencia"<ref>Goldman (''Anarchism'', 1969), p. 120</ref>}}
Goldman convertérase nunha comprometida [[Obxector de conciencia|obxectora de conciencia]] militar ao crer que o estado levaba a cabo as guerras en nome dos capitalistas. Estaba,especialmente, en contra do recrutamento considerándoo como unha das peores formas de coerción por parte do estado e foi unha dos fundadores da ''[[No-Conscription League]]'' (en galego, ''Liga contra o recrutamento''), polo que foi detida, en 1917, e finalmente encarcerada e deportada en 1919.
== Principais obras ==
Liña 170 ⟶ 213:
=== Bibliografía ===
*
*{{Cita libro|título=Anarchist Voices: An Oral History of Anarchism in America|apelidos=Avrich|nome=Paul|editorial=AK Press|ano=2005|ISBN=9781904859277|ref=|lugar=Chico, CA|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Emma Goldman: American Individualist|apelidos=Chalberg|nome=John|editorial=HarperCollins Publishers Inc.|ano=1991|ISBN=0-673-52102-8|ref=|lugar=Nova York|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Mistress of Modernism: The Life of Peggy Guggenheim|apelidos=Dearborn|nome=Mary V.|editorial=Houghton Mifflin|ano=2004|ISBN=978-0618128068|ref=|lugar=Boston|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Rebel in Paradise: A Biography of Emma Goldman|apelidos=Drinnon|nome=Richard|editorial=University of Chicago Press|ano=1961|ISBN=|ref=|lugar=Chicago|lingua=en|OCLC=266217}}
Liña 176 ⟶ 221:
*{{Cita libro|título=Emma Goldman: A Documentary History Of The American Years. Volume 1 – Made for America, 1890–1901|apelidos=Falk|nome=Candace, et al|editorial=University of California Press|ano=2003|ISBN=0-520-08670-8|ref=|lugar=Berkeley|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Emma Goldman: A Documentary History Of The American Years, Volume 2 – Making Speech Free, 1902–1909|apelidos=Falk|nome=Candace, et al|editorial=University of California Press|ano=2004|ISBN=0-520-22569-4|ref=|lugar=Berkeley|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=
*{{Cita libro|título=My Disillusionment in Russia|apelidos=Goldman|nome=Emma|editorial=Thomas Y. Crowell Company|ano=1970|ISBN=|ref=|outros=(Edición orixinal, 1923)|lingua=en|lugar=Nova York|OCLC=76645}}
*{{Cita libro|título=Living My Life|apelidos=Goldman|nome=Emma|editorial=Dover Publications Inc.|ano=1970|ISBN=0-486-22543-7|ref=|outros=(Edición orixinal, 1931)|lugar=Nova York|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Demanding the Impossible: A History of Anarchism|apelidos=Marshall|nome=Peter|editorial=HarperCollins|ano=1992|ISBN=0-00-217855-9|ref=|lugar=Nova York|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Red Scare: A Study in National Hysteria, 1919–1920|apelidos=Murray|nome=Robert K.|editorial=University of Minnesota Press|ano=
*{{Cita libro|título=The Deportations Delirium of Nineteen-twenty: A Personal Narrative of an Historic Official Experience|apelidos=Post|nome=Louis F.|editorial=CH Kerr|ano=1923|ISBN=|ref=|lingua=en|lugar=Chicago}}
*{{Cita libro|título=Free Speech In Its Forgotten Years|apelidos=Rabban|nome=David M.|editorial=Cambridge University Press|ano=1997|ISBN=978-0521620130|ref=|serie=Colección: Cambridge Historical Studies in American Law and Society Cambridge|lugar=Cambridge|lingua=en}}
| |||