Mary Wortley Montagu: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Agremon (conversa | contribucións)
engadido dende eswiki, para seguir
Liña 8:
== Primeiros anos ==
Ós sete anos, foi elixida polo Kit-Cat Club par honrar a beleza da estación, gravando o seu nome en vidro para conmemoralo.<ref>{{Cita libro|título=The English Housewife in the Seventeenth & Eighteenth Centuries|apelidos=Bradley|nome=Rose|editorial=E. Arnold|ano=1912|ISBN=|ref=|páxina=205|lugar=Londres}}</ref> Estivo ó coidado d súa avoa paterna ata que morreu, tendo Mary nove anos, pasando entón ó coidado do seu pai. As posesións familiares eran extensas, incluíndo Thoresby Hall e Holme Pierrepont Hall en [[Nottinghamshire]] e unha casa en West Dean en [[Wiltshire]]. Lady Mary usou a biblioteca de Thoresby Hall para autoimpulsar a súa educación, aprendendo por si mesma o Latín, que na época estaba reservado á aprendizaxe dos homes. Cara a [[1705]], tiña escrito dous álbumes con poesía, unha novela epistolar breve e un romance en prosa e verso ó modo de ''Voyage to the Isle of Love'' ([[1684]]), de [[Aphra Behn]]. Asemade, cartábase con dous bispos, [[Thomas Tenison]] e Gilbert Burnet.<ref>{{Cita libro|título=Oxford.|url=http://dx.doi.org/10.1093/ref:odnb/91810|editorial=Oxford University Press|data=2012-01-05|serie=Oxford Dictionary of National Biography}}</ref>
 
Mantivo unha estreita amizade con [[Mary Astell]], loitadora polos dereitos da muller, e con Anne Wortley Montagu, neta de Edward Montagu, I conde de Sandwich. Con Anne mantivo unha animada correspondencia, mais as cartas de Anne adoitaban ser copias de escritos do seu irmán, [[Edward Wortley Montagu]]. Trala morte de Anne en [[1709]] a correspondencia entre Edward e Lady Mary continuou sen intermediarios. O pai, agora Marqués de Dorchester, rexeitour a Wortley Montagu como xenro, ao negarse a vincular os seus bens a un posible herdeiro. Rompéronse as negociacións e cando Lord Dorchester insistiu noutro matrimonio para a súa filla, Edward e Mary fuxiron ([[1712]]). Os primeiros anos de matrimonio tivo unha vida retirada no campo. O seu marido era membro do Parlamento inglés por Westminster dende [[1715]], e pouco despois foi nomeado Lord Commissioner do Tesouro. Cando Lady Mary se reuniu con el en Londres, pronto o seu enxeño e beleza convertérona nunha destacada figura da corte.
 
Pronto ([[1716]]) Wortley Montagu foi nomeado embaixador ante a Sublime Porta ([[Imperio Otomán]]). Lady Mary acompañouno na súa viaxe, no que tiveron oportunidade de pasar por [[Viena]] e [[Adrianópolis]] antes de chegar a [[Constantinopla]]. A embaixada foi breve, foi chamado de volta en [[1717]], pero o matrimonio permaneceu naquela cidade ata [[1718]]. A historia desta viaxe e as súas observacións da vida en Oriente cóntanse nas Cartas da Embaixada Turca (''Turkish Embassy Letters''), unha serie de cartas vivaces e cheas de descricións gráficas; adóitanse considerar como inspiración das seguintes viaxeiras/escritoras e tamén de boa parte da produción artística que se engloba no concepto de orientalismo.
 
Do Imperio otomán, Lady Mary (que na súa propia pel amosaba as cicatrices da [[varíola]], e vira morrer ao seu irmán por ela) trouxo á súa volta a Inglaterra a práctica da [[variolización]] como profilaxe contra a enfermidade. Fixo inocular aos seus propios fillos, e enfrontouse aos poderosos prexuízos que había contra tal práctica; de modo que foi precursora da vacunación, que de modo científico poñería en marcha en 1796 Edward Jenner. Antes de saír cara a Oriente coñecera a Alexander Pope, e durante a súa ausencia, el escribiulle unha serie de cartas extravagantes, que foron esencialmente exercicios de erótica epistolar sen contido real.
 
 
Moi poucas cartas intercambiáronse entre eles trala volta de Lady Mary, e suxeríronse varias razóns para o subseguinte extrañamiento e violenta discusión. A última das cartas durante a embaixada a Constantinopla diríxese a Pope e o seu contido parece haberse escrito en Dover o 1 de novembro de 1718. Contén unha parodia do Epitaph on the Lovers struck by Lightning de Pope (Epitafio sobre os amantes golpeados polo lóstrego).
 
 
A colección manuscrita destas cartas foi divulgada entre un círculo considerable de lectores, e Pope puido haberse sentido ofendido por tal circulación da sátira da que era obxecto. Tamén se atribuíu o feito a celos da súa amizade con Lord John Hervey, pero Lady Louisa Stuart indicaba que Pope fixera a Lady Mary unha declaración de amor, que esta recibira cun estallido de risa. En calquera caso, Lady Mary sempre reclamou a súa inocencia de calquera clase de ofensa pública. É aludida en Dunciad («Duncíada» ou «Tonteríada») nun pasaje no que Pope se esmera nunha das súas notas insultantes. Pénsase que A Pop upon Pope é obra de Mary Montagu, e Pope pensou que tamén ela foi un dos autores de One Epistle to Mr A. Pope («Unha epístola ao Sr. A. Pope», 1730).
 
 
Pope atacouna unha e outra vez, pero con especial violencia nun pareado de grosa linguaxe na súa imitación da Primeira Sátira do Segundo Libro de Horacio, na que aparece Lady Mary na figura de Safo. Esta solicitou a unha terceira persoa que se queixase ante el, e recibiu a obvia resposta de que Pope non podía prever que ela ou calquera outra persoa consideraríanse aludidas con semellante insulto aplicado a si mesma. Verses addressed to an Imitator of Horace by a Lady («Versos dirixidos a un imitador de Horacio», por unha dama, 1733), unha réplica difamatoria a estes ataques, atribúese generalmente ao traballo conxunto de Lady Mary e o seu aliado declarado, Lord Hervey. Mary mantivo unha correspondencia romántica cun francés chamado Rémond, quen lle dirixiu unha serie de cartas excesivamente galantes antes de habela sequera visto. Ela investiu unha suma de diñeiro para el, seguindo o seu consello e a risco deste, segundo quedou expresamente disposto, na South Sexa Bubble, unha «burbulla» financeira que fixo caer o investimento á metade do seu valor. O francés intentou recuperar a suma orixinal como débeda, baixo ameaza de mostrar a correspondencia ao seu marido. Lady Mary pareceu alarmarse realmente, non tanto pola imputación de galantería, senón pola posibilidade de que o seu marido descubrise o alcance das súas propias especulacións monetarias. A isto parece referirse a segunda metade da frase de Pope «Who starves a sister, or forswears a debt» (Epilogue to the Satires, 113; «Quen se priva dunha irmá, ou renuncia a unha débeda», Epílogo ás Sátiras), mentres que a primeira acusación está desprovista de fundamento. De feito, ela intentou rescatar á súa irmá favorita, a condesas de Mar, que estaba mentalmente exasperada, de custódiaa da súa cuñado, Lord Grange, quen trataba á súa propia muller con notoria crueldade e a calumniaba.
 
 
En 1739 Lady Mary deixou ao seu marido e continuou coa súa propia vida, e aínda que seguiron escribíndose afectuosamente, nunca máis se atoparon. En 1740 visitou a Horace Walpole en Florencia, quen abrigaba cara a ela un gran rancor, e esaxeraba as súas excentricidades nunha confusa mestura (véxanse as súas «Cartas», Letters, ed. Cunningham, i. 59). Lady Mary foi cambiando de lugar de residencia: Aviñón, Brescia, Lovere (Lago Iseo). Estaba desfigurada por unha dolorosa enfermidade da pel, e os seus sufrimentos eran tan agudos que temía a posibilidade de caer na tolemia. Sufriu unha aguda crise mentres visitaba á condesas Palazzo e aos seus fillos, e quizá a súa condición mental fixo necesaria a disminución do ritmo da súa vida social. Cunha idade de sesenta e tres anos, a escandalosa interpretación que deste feito fai Horace Walpole pode descartarse con seguridade.
 
 
O seu marido acumulou diñeiro durante os seus últimos anos, e dicíase que á súa morte (1761) reunira unha suma millonaria. A súa extrema tacañería é satirizada nas antes citadas Imitations of Horace de Pope (segunda sátira do segundo libro), no retrato de Avidieu e a súa muller. A súa filla Mary, Condesas de Bute, cuxo marido era por entón Primeiro Ministro, rogoulle que volvese a Inglaterra. Lady Mary chegou a Londres para morrer o mesmo ano do seu regreso, o 21 de agosto de 1762. O seu fillo Edward Wortley Montagu, foi tamén un escritor e viaxeiro.
 
== Notas ==