Comunismo libertario: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 24:
Isto continúa coa nosa [[bioloxía]]. As partes da vida que Kant identificou no seu traballo sobor a razón práctica non son ben entendidas xeralmente. ¿Como se sente a experiencia do traballo realmente? ¿Que pensamos cando traballamos? Debido a algún tipo de limitación biolóxica, cando as persoas tratan sobre estes aspectos da vida tenden a empregar escuras e abstractas metáforas e analoxías para explicar aquilo do que están a falar..
 
É aquí cando a diferenza entre o anarquismo e o anarco comunismoanarcocomunismo se manifesta máis claramente: o anarco comunismoanarcocomunismo colleu eses difíciles aspectos da vida, tratou de comprendelos e integrounos en estratexias libertarias que os implicaban.
 
A implicación con estes aspectos da vida é que namentres que a liberación mental podería ser abraiante, sendo consciente da subestrutura colectiva da vida e da sociedade, condúcese a unha liberación máis profunda do que comunmente se pensa que é posible. Por iso, no que respecta ós anarco comunistasanarcocomunistas, eles se ven perseguindo unha definición de liberdade máis completa cá dos outros anarquistas.
 
== Críticas ==
Liña 32:
Algúns dos primeiros anarquistas individualistas pensaban que os elementos do anarco comunismo eran inconsistentes cos principios anarquistas. [[Benjamin Tucker]] chamou ao comunismo anarquista ''pseudo anarquismo''. Así a todo, moitos dos anarcoindividualistas desa época, coma o propio Tucker e [[Émile Armand]] sentían que tiñan moito en común cos anarcocomunistas ou traballaban xuntos para difundir as súas ideas.
 
Proudhon, cuxas ideas foron rexeitadas polos anarco comunistasanarcocomunistas, no desenvolvmento da súa filosofía, dixo:
 
{{Cita|O Comunismo, como a miúdo critiquei, é a auténtica negación da sociedade na súa base, a cal é a progresiva equivalencia de funcións e capacidades. Os comunistas, cara os que tenden tódolos socialismos, non cren na igualdade por natureza e educación. Súplena por decretos soberanos que non poden soportar, sen importa-lo que fagan. En vez de buscar xustiza na harmonía dos feitos, tómana dos seus sentimentos, chamando xustiza a calquera cousa que lles parecese amor polo veciño e incesantemente confundindo feitos da razón con feitos emocionais.|}}