Materia escura: Diferenzas entre revisións

En [[cosmoloxía]], a chamada '''materia escura''' é unha hipotética materia de natureza descoñecida e que non emitiría radiación electromagnética detectábel, e cuxa única interacción observábel coa materia "normal" sería de natureza gravitatoria, de xeito que a súa presenza daría conta de movementos de rotación nas galaxias que non encaixan nos modelos gravitacionais aceptados, e outras observacións astronómicas que carecen actualmente de explicación satisfactoria, como algunhas [[Lente gravitacional|lentes gravitatorias]], a distribución de gas quente nalgunhas [[galaxia]]s e [[cúmulo de galaxias|cúmulos de galaxias]] ou a distribución anisotrópica na [[radiación de fondo cósmico de microondas]]. Todas estas observación esixen, ou ben un cambio de modelo cósmico, ou ben un aumento da masa tal que nada menos que un 63% da masa material do universo debería corresponder a esta materia descoñecida.

 

[[Ficheiro:GalacticRotation2.svg|frame|dereita|Curva de rotación dunha galaxia espiral típica: curva prevista ('''A''') e observada ('''B'''). A existencia de materia escura pode explicar a curva de velocidade real.]]

O primeiro astrónomo que teorizou a súa existencia foi [[Fritz Zwicky]] no ano 1933 ao calcular a masa do cúmulo de galaxias Coma en relación ás velocidades rotacionais e orbitais das galaxias do cúmulo, atopando unha diferenza de 160 veces, deulle o nome de "materia perdida". A primeira persoa en hipotetizar a súa existencia foi a astrónoma [[Vera Rubin]] no ano 1950; porén, a súa tese de doutoramento foi ignorada pola maioría ata os anos 1970, ao calcular a curva da rotación galáctica en relación a masa calculada da galaxia M31, a galaxia de Andromeda<ref>http://articles.adsabs.harvard.edu/full/1970ApJ...159..379R "Rotation of the Andromeda Nebula from a spectroscopic survey of emission regions", en The Astrofisical Journal, volume 159, ano 1970; autores: Vera C. Rubin e W. Kent Ford Jr.</ref>.

[[Ficheiro:Formation of galactic clusters and filaments.jpg|miniatura|Simulación da formación de filamentos e cúmulos galácticos partindo de materia e enerxía escuras]]

 

O estudo das posibles fontes de materia escura comezou no século XX. A colaboración [[DAMA]] e o experimento [[DAMA/NaI]] foron percursores do actual [[DAMA/LIBRA]]. Na actualidade emprégase o observatorio espacial Herschel (no espazo dende 2009) para o estudo da materia escura utilizando como ferramenta principal o telescopio de 3,5 metros, que traballa na lonxitude de onda de luz [[infravermello|infravermella]]. Froito desta investigación, a revista [[Nature]] publicou (en liña o 16 de febreiro de 2011 e na edición impresa 24 de febreiro de 2011)<ref>http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/abs/nature09771.html</ref><ref>Submillimetre galaxies reside in dark matter haloes with masses greater than 3 × 1011 solar masses</ref> o traballo do equipo de astrónomos dirixido por Asantha Cooray (Universidade de California en Irvine) que calcularon a cantidade de materia escura necesaria para a creación dunha galaxia, baseándose nas imaxes do fondo cósmico infravermello da rexión celeste chamada "Lockman Hole", situada na constelación da Osa Maior <ref>http://www.nasa.gov/mission_pages/herschel/herschel20110216i.html</ref>, chegando a estimar que faría falla unha cantidade de materia escura equivalente a 300 millóns de masas solares (estrelas coa masa do [[Sol]]) para xerar unha galaxia.

[[Ficheiro:Alpha_Magnetic_Spectrometer_-_02.jpg|150 px|dereita]]

A derradeira misión espacial da lanzadeira espacial americana Endeavour (o 16 de maio de 2011) deixou o espectrómetro magnético Alfa ou AMS na [[Estación Espacial Internacional]] (ISS). Deseñado polo equipo da [[NASA]] liderado polo físico Samuel Chao Chung Ting, (Nobel de física en 1976) para localizar galaxias de antimateria, materia escura (na procura de [[neutralino]]s mediante a localización de positróns de alta enerxía), e raios cósmicos. O espectrómetro é ultrasensible e require un supercomputador composto por mais de 650 procesadores; é por iso que en lugar de ser un satélite máis, débese instalar na ISS para acadar a subministración de enerxía necesaria para o seu correcto funcionamento (o custo económico do satélite é de 1.500 millóns de dólares). O núcleo do instrumento é un imán supercondutor arrefriado con helio a -271.35º Celsius (isto é 1,8º celsius por riba do cero absoluto) producindo un campo magnético de 1 Tesla (20.000 veces maior ao campo magnético terrestre).

 

== Notas ==