|
===Conclusións===
Aparentemente, o traballo destes pioneiros británicos foi bastante exitoso, sobre todo cando se aplicaba nas súas propias empresas. Aínda que con toda seguridade debeu existir intercambio de ideas entre os líderes empresariais daqueles días, moitos dos cales eran parentes, non houbo un movemento xeneralizado entre os outros empresarios para adaptar as exitosas ideas deses pioneiros e é por esta razón que a industria manufactureira británica, aínda que se lle chamaba "o taller do mundo", permanecía en certa forma basta e rudimentaria, aínda que cara a fins do [[século XIX]], os mesmos métodos primitivos de uso xeneralizado en Inglaterra estiveron de moda tamén en Estados Unidos.
==Competencias profesionais==
{{FormatoWiki}}
Segundo o Decreto do [[Ministerio de Instrución Pública]] española onde se crean as atribucións do título de enxeñeiro industrial (publicado na ''Gaceta de Madrid'' do 20 de setembro de 1935), "a carreira de enxeñeiro industrial constitúe, sen dúbida, unha das ramas do ensino oficial que respondeu plenamente á finalidade con que foi concibida; as características peculiares do problema industrial do noso país esixiron a formación de Enxeñeiros provistos dunha ampla base científica que, permitindo a especialización en cada unha das diversas modalidades da grande industria, proporcionase, á vez, á nosa industria media, directores capacitados nas cuestións químicas, mecánicas e eléctricas. O progreso da industria española e o de habela redimido, case na súa totalidade, da dirección técnica estranxeira, son a mellor proba do excelente labor realizado polos enxeñeiros industriais.
Pero é forzoso recoñecer que se o Estado velou celosamente polo maior prestixio e eficiencia destes ensinos, esqueceu en parte regular o exercicio libre desta profesión, fixando dun xeito preciso as facultades inherentes a este título. Desde a súa creación en 1850, pode dicirse que as atribucións oficialmente recoñecidas aos Enxeñeiros Industriais aparecen diseminadas en numerosas disposicións, illadas e sen a debida coordinación, ocasionando, merceda á crecente complexidade da organización administrativa e ao maior intervencionismo estatal, defectuosas interpretacións e aínda a negación dalgunhas das súas atribucións, provocando conflitos que nalgunha ocasión deberon dirixir ao seu favor os máis altos Tribunais da Nación.
Ao encher esta lagoa, ten o presente Decreto ben entendido que, ao fixar as atribucións profesionais dos enxeñeiros industriais, non se fai senón ordenar e resumir as que xa tiñan recoñecidas de antigo como consecuencia dos seus plans de estudo e da especial misión que lles está encomendada.
Fundándose nestas razóns, de acordo co Consello de Ministros e a proposta do de Instrución Pública e Belas Artes, veño en decretar o seguinte:
Artigo 1º. O título de Enxeñeiro Industrial das Escolas Civís do Estado, confire aos seus posuidores capacidade plena para proxectar, executar e dirixir toda clase de instalacións e explotacións comprendidas nas ramas da técnica industrial química, mecánica e eléctrica e de economía industrial (entre as que deberán considerarse):
a) Siderurxia e metalurxia en xeral.- Transformacións químico-orgánicas e químico-inorgánicas.-Industrias da alimentación e do vestido.- Tinturerías, curtidos e artes cerámicas.- Industrias fibronómicas.-Manufacturas ou tratamentos de produtos naturais, animais e vexetais.- Industrias silicotécnicas..- Artes gráficas.- Hidroxenación de carbóns.
b) Industria de construción metálica, mecánica e eléctrica, incluídas as de precisión. Construcións hidráulicas e civís. Defensas fluviais e marítimas.- Ferrocarrís, tranvías, transportes aéreos e obras auxiliares.- Industrias de automobilismo e aerotécnicas.- Estaleiros e talleres de construción naval.- Varaderos e Diques. Industrias cinematográficas.- Calefacción, refrixeración, ventilación, iluminación e saneamento.- Captación e aproveitamento de augas públicas para abastecementos, regas ou industrias.- Industrias relacionadas coa defensa civil das poboacións.
c) Xeración, transformación, transportes e utilización da enerxía eléctrica en todas as súas manifestacións.- Comunicacións a distancias e, en xeral, canto comprende o campo de Telecomunicación, incluídas as aplicacións e industrias acústicas, ópticas e radioeléctricas.
Artigo 2º. Así mesmo os Enxeñeiros Industriais das Escolas Civís do Estado están especialmente capacitados para actuar, realizar e dirixir toda clase de estudos, traballos e organismos nas esferas económico-industriais, estatísticas social e laboral.
A verificación, análise e ensaios químicos, mecánicos e eléctricos de materiais, elementos e instalacións de todas clases.
A intervención en materias de propiedade industrial.
A realización de traballos topográficos, aforamentos, tasaciones e deslindes.
Ditames, peritaciones e informes e actuacións técnicas en asuntos xudiciais, oficiais e particulares.
A construción de edificacións de carácter industrial e os seus anejos.
Aplicacións industriais auxiliares na construción urbana.
Cantos traballos lles encoménde en cada momento a lexislación vixente e as súas tarifas de honorarios.
Artigo 3º. O Título de Enxeñeiro Industrial das Escolas Civís do Estado outorga capacidade plena para a firma de toda clase de planos ou documentos que fagan referencia ás materias comprendidas nos dous artigos anteriores e para a dirección e execución das súas obras e instalacións, sen que a Administración poida descoñecer devandita competencia, nin pór traballar á mesma nos asuntos que deban pasar para a súa aprobación, polas oficinas públicas.
Dado en Madrid, a 18 de setembro de 1935
Niceto Alcalá-Zamora e Torres
O ministro de Instrución Pública e Belas Artes, Joaquín Dualde e Gómez"
==Notas==
| 