Antonio Vivaldi: Diferenzas entre revisións

Sobre osas oríxes da súa familia sabesesábese moi poco. O seu avó, Agostino, era un panadeiro de [[Brescia]]; casado con Margherita, con quen tivo varios fillos.<ref>{{cita libro|apelido=Koolbergen|nome=Jeroen|título=Vivaldi: 1678-1741|páxinas=6|editorial=Tiger Books International |ano=1995|isbn=1855017881|idioma=inglés}}</ref> Un de elesdeles foi Giovanni Battista, familiarmente chamado Gianbattista, que naceu en 1656 e foi o padre do compositor. Margherita, tras morir o seu esposo, foi a [[Venecia]] cos seus fillos e Gianbattista empezou a destacar como violinista. En xuño de 1676, aos vinte anos de idade, contraeu matrimonio con [[Camilla Calicchio]].{{harvnp|Heller|1997|p=39}} O músico Gianbattista Vivaldi, apodado ''Rosso'' (<<«Vermello>>») e rexistrado nalgúns documentos como Giovanni Battista Rossi, foi membro fundador do ''Sovvegno de'dei musicisti di Santa Cecilia'', organización profesional de músicos venecianos; asimesmo foi violinista na orquestra da [[basílica de San Marcos]] e na do [[Teatro Malibran|Teatro San Giovanni Grisostomo]].{{harvnp|Robbins Landon|1996|p=15}} Existe unha ópera titulada ''La Fedeltà sfortunata'' de 1689 composta por un Giovanni Battista Rossi —o nombenome co que o pai de Vivaldi se unira a Sovvegno di Santa Cecilia.{{harvnp|Heller|1997|p=40}}

Antonio Lucio Vivaldi naceu o 4 de marzo de 1678 en Venecia, daquela capital da [[República de Venecia]].<ref name="TalbotGrove">[[#TalbotGrove|Talbot (Grove)]]</ref> A comadroa bautizouno no seu domicilio inmediatamente despois do seu nacemento, o que deu lugar á crenza de que pensaran que a súa vida estaba en perigo dalgunha maneira. Aínda que non se coñece con certeza, o bautismo inmediato do neno foi probablemente debido ou ben ao seu mal estado de saúde oou a un terremoto que sacudiu a cidade ese día. No trauma do terremoto, a mai de Vivaldi puido destinalo ao sacerdocio.{{harvnp|Kolneder|1983|p=46}} O bautismo oficial na igrexa tivo lugar dous meses despois.{{harvnp|Talbot|1998|p=39}} Antonio tivo cinco irmáns: Margarita Gabriela, Cecilia Maria, Bonaventura Tomaso, Zanetta Anna ye Francesco Gaetano.{{harvnp|Talbot|1998|p=37}}

Giovanni Battista aprendeulle a Antonio a tocar o [[violín]] e logo percorreu Venecia tocando o violín co seu fillo. Probablemente aprenderaprendera a tocar o instrumento a unha idade temperá, dado o amplo coñecemento musical que adquiriu á idade de vintecatro anos, cando comenzoucomezou a traballar no [[Ospedale della Pietà]].{{harvnp|Heller|1997|p=41}} É probable que Antonio tamén fose discípulo de [[Giovanni Legrenzi]]. O académico Walter Kolneder aprecia a influenzainfluencia do estilo de Legrenzi nunha das primeiras obras litúrxicas de Vivaldi, ''Laetatus sum'' ([[Catálogo Ryom|RV]] Anh 31), escrita en 1691 á idade de trece anos.{{harvnp|Talbot|1998|p=36}}

En 1693, á edadeidade de quince anos, empezou a estudar para ser [[sacerdote]].{{harvnp|Talbot|1998|p=37}} O 18 de septembresetembro de 1693, Antonio ingresóingresou nun seminario e recibiourecibiu susas súas primeiras órdenesordes menores: ostiario o 19 de septembresetembro de 1693, lector o 2 de septembresetembro de 1694, exorcista o 25 de decembro de 1695 e acólito o 2 de decembro de 1696. O 4 de abril de 1699 foi ordenado subdiácono, logo diácono —o 18 de septembre de 1700—, e finalmente ungidounxido sacerdote o 23 de marzo de 1703, aos vinticincovinte e cinco anos.

MásMáis inclinado haciacara a música que ás obligaciones religiosasrelixiosas, logrólogrou que o dispensaran de dar misa por razonesrazóns de saludsaúde, en 1704. SusOs seus síntomas, ''strettezza di petto'' («opresión no peito»), se han interpretadointerpretáronse como unha forma de [[asma]]{{harvnp|Talbot|1998|p=39}} e segúnsegundo investigacións médicas do francés Roger-Claude Travers, parecen haberseterse tratado de ''angor pectoris'' ([[angina de peito]]).{{harvnp|Kolneder|1984/1989|p=232}} EstoIsto non lelle impidióimpidiu componercompoñer oou participar nas actividades musicalesmusicais,{{harvnp|Talbot|1998|p=39}} a pesar de que hizofixo que dejaradeixara de tocar [[instrumento de vento|instrumentos de vento]]. Tras aTrala súa ordenación como sacerdote, le apodaronalcumárono ''Il Prete Rosso'' («O cura vermello»).<ref group='nota'>''Rosso'' no italiano significa «vermello» e haría referencia o color do seu pelo, un rasgo da familia. {{harvnb|Pincherle|1957|p=16}}</ref> Vivaldi se limitabalimitouse a celebrar misa como sacerdote un par de veces e parecía que se habíaretirara retiradodas deobrigacións las obligaciones sacerdotalessacerdotais, aunqueaínda elque seguía sendoa ser cura.

En setembro de 1703, Vivaldi converteuse en `` ''maestro di violino '' (mestre do violín) nun orfanato chamado o [[Ospedale della Pietà]] en Venecia. <Ref name = "TalbotGrove" /> Aínda que Vivaldi é máis famoso Comocomo compositor, tamén foi considerado violinista cunha técnica excepcional. O arquitecto alemán [[Johann Friedrich Armand von Uffenbach]] refírese a Vivaldi como "o famoso compositor e violinista" e dixo que "Vivaldi interpretou un acompañamento en solitario de forma excelente e na conclusión engadiu unha fantasía libre a [[cadencia]] [[Improvisación|improvisada]]]<nowiki>, o que me sorprendeu absolutamente, porque é case imposible que ninguén xogue, ou incluso xogue, de tal xeito ». {{Harvnp | Robbins Landon | 1996 | p = 49} }</nowiki>''

Vivaldi tiña só 25 anos cando comezou a traballar na Ospedale della Pietà. Durante os seguintes trinta anos compuxo a maior parte das súas obras máis importantes mentres traballaba alí. {{Harvnp | Heller | 1997 | p = 51}} En 1714, publicou '' [[The Stravaganza]] '' Opus 4, unha colección de Concertos para violín e cordas, {{harvnp | Talbot | 1998 | p = 58}} dedicado ao seu antigo estudante de violín, o nobre veneciano Vettor Delfin. {{Harvnp | Talbot | 1998 | p = 71}} enEn 1716, foi promovido a '' maestro di concerti '' (director musical), {{harvnp | Talbot | 1978 | p = 59}} o que o fixo responsable de toda a actividade musical da institución. {{harvnp | Heller | 1997 | p = 54}}

A pesar das súas frecuentes viaxes desde 1718, o Ospedalle pagoulle 2 [secuencias]]cequíes por escribir dous concertos ao mes para a orquestra e ensaiar con eles polo menos cinco veces cando estaba en Venecia. Os rexistros de Ospedalle mostran que selle pagoupagaron 140 concertos entre 1723 e 1733.

=== '' Impresario '' da ópera ===

A principios do século XVIII a [[ópera]] foi o entretemento musical máis popular en Venecia e resultou ser o máis rendible para Vivaldi. Houbo varios teatros que compiten pola atención do público. Vivaldi comezou a súa carreira como compositor de ópera como actividade secundaria: a súa primeira ópera, '' [[Ottone in villa]] '' (RV 729) non se representou en Venecia, pero fíxoo no Teatro Garzerie de Vicenza. ]] en 1713. {{harvnp | Heller | 1997 | p = 98}} Ao ano seguinte, Vivaldi converteuse en '[[impresario|''impresario'']]' 'do [[Teatro San Angelo]] en Venecia, onde ose seurepresentou a súa ópera '' [[Orlando finto pazzo]] '' (RV 727). O traballo non gustou ao público, polo que se pechou despois dun par de semanas e se substituíusubstituíuse por unha repetición dunha obra diferente xa dada o ano anterior. {{Harvnp | Talbot | 1998 | p = 54}}

En 1715, presentou '' [[Nerone fatto Cesare]] '' (RV 724, agora perdido), con música de diferentes compositores dirixidos por el. A ópera contou once [[aria|arias]] s e foi un éxito. Na pasadaúltima tempada, Vivaldi planeou representar a '' [[Arsilda, Regina di Ponto]] '' (RV 700), unha ópera composta completamente por el, pero o censor da cidade bloqueou a actuación. O personaxe principal, Arsilda, namorouse doutra muller, Lisea, que aparenta ser home. {{Harvnp | Talbot | 1998 | p = 54}} Ao ano seguinte, Vivaldi conseguiu que o censor aceptase a representación da ópera. E foi un éxito rotundo. Neste período, o Ospedalle encargouencargoulle varios traballos litúrxicos. O máis importante foron dous oratorios. '' [[Moyses Deus Pharaonis]] '' (RV 643) perdeuse. O segundo, '' [[Juditha Triumphans]] '' (RV 644), celebrou a vitoria da República de Venecia contra o Imperio Otomano e a captura da illa de Corfú. Composta en 1716, é unha das súas obras sagradas máis destacadas. As once partes cantadas foron interpretadas por mozas de Ospedalle, tanto rol masculino como feminino. Moitas das aríasarias inclúen pezas de instrumentos solistas - –[[flauta doce | frautas doces]], [[oboe]] <nowiki/>s, [[viola de amor | violas de amor]] e [[mandolina]]<nowiki/>s– smostrando - mostrandoo talento que tiñan as mozas. {{harvnp | Robbins Landon | 1996 | p = 52}}

Tamén en 1716, Vivaldi escribiu e produciu dúas óperas máis, '' [L'incoronazione di Dario]] '' (RV 719) e ''La [[The Trionfantecostanza Costanzatrionfante degl'amori e degl'odii]] '' (RV 706). OA últimoúltima foi tan popular que foi interpretadointerpretada dous anos despois, reeditadoreeditada e cun novo título, '' [[Artabano re dei Parti]] '' (RV 701, agora perdidoperdida). Tamén se escenificou en Praga en 1732. Nos anos seguintes, Vivaldi escribiu varias óperas representadas en toda Italia.

En 1717 ou 1718, Vivaldiofreceron ofreceullea Vivaldi unha nova posición de prestixio como [[mestre de capela]] na corte de [Philip[Filipe de Hesse-Darmstadt]], gobernador de [[Mantua]]. {{Harvnp | Talbot | 1998 | p = 64}} Trasladouse alí durante tres anos e produciu varias óperas, entre as que estáelas '' [[Tito Manlio]] '' (RV 738). Durante a súa estancia na cidade, Vivaldi coñeceu a unha aspirante a cantante, Anna Tessieri Girò, que se convertería na súa discípula e favorita '' [[prima donna]] ''. {{Harvnp | Talbot | 1998 | p = 66}} Anna, xunto á súa vella medio irmá Paolina, formaron parte da comitiva de Vivaldi e acompañárono regularmente nas súas moitas viaxes. Houbo especulacións sobre a natureza da relación entre Vivaldi e Girò, pero non hai probas que indiquen que había algo máis alá da amizade e da colaboración profesional. Aínda que Vivaldi foi cuestionado sobre a súa relación con Anna Girò, el negou rotundamente calquera relación romántica nunha carta ao seu patrón Bentivoglio, do 16 de novembro de 1737. {{Harvnp | Talbot | 1998 | p = 67}}

Durante este período Vivaldi escribiu '' [[As catro tempadasestacións]] '', catro concertos de violín que representan escenas apropiadas para cada estación do ano. Tres dos concertos foron orixinais na súa concepción, mentres que o primeiro, "Primavera", prestou motivos para unha [[sinfonía]] do primeiro acto da súa ópera contemporánea "[''Il Giustino]]"''. A inspiración para os concertos probablemente veu dos campos de Mantua. A obra foi unha revolución musical na súa concepción: nestes concertos Vivaldi representaba correntes que corrían, cantando aves cantando (de diferentes especies, cada unha caracterizada específicamenteespecificamente), cans ladrando, mosquitos zumbando, pastores chorando, tormentas, bailaríns bebidasbébedos, noites silenciosas, festas de caza tanto desde o punto de vista de cazadores como de encoropresas, paisaxes conxeladas, nenos patinando sobre xeo e lumes quentes no inverno.Cada concerto está asociado a un [[soneto]], posiblemente porde Vivaldi, que describe as escenas representadas na música. Publicáronse como os catro primeiros concertos nunha colección de doce, '' [Il cimento dell'armonia e dell'inventione]] '', Opus 8, publicado en Amsterdam por [[Michel-Charles Le Cène]] en 1725.

En 1721, foi a Milán, onde presentou o drama pastoral '' [La Silvia]] '' (RV 734, sobreviven nove arias). Visitou de novo a cidade ao ano seguinte co oratorio '' [[L'adorazione delli tre re magi ao bambino Gesù]] '' (RV 645, tamén perdido). En 1722, mudouse a Roma, onde deu un novo estilo ás súas óperas. O novo Papa [Benedicto[Bieito XIII, (Papa) papa| Bieito XIII]] convidouno a xogartocar apara el. En 1725, Vivaldi volveu a Venecia, onde produciu catro óperas no mesmo ano.