Tintín e os pícaros: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
|||
Liña 26:
}}
'''''Tintín e os pícaros''''' (
A narración segue ao novo reporteiro [[Tintín (personaxe) | Tintín]], o seu can [[Milú]] e os seus amigos o [[capitán Haddock]] e o [[profesor Tornasol]] mentres viaxan á (ficticia) nación sudamericana de San Teodoros para rescatar á súa amiga [[Bianca Castafiore]], que foi metida na cadea polo goberno do [[xeneral Tapioca]]. Unha vez alí, envolvense nas actividades revolucionarias antigobernamentais do vello amigo de Tintín o [[xeneral Alcazar]].
Hergé comezou a traballar en ''Tintín e os Pícaros'' oito anos despois de completar o volume anterior da serie, ''[[Voo 714 para Sidney]]'', creándoo coa axuda do seu equipo de artistas nos estudios Hergé. A ambientación e a trama inspiráronse no interese de Hergé polos revolucionarios latinoamericanos, en particular polos activos na [[Revolución cubana]]. O libro reflectiu cambios na aparencia e comportamento de varios personaxes clave da serie. O propio Tintín, por exemplo, xa non usa a súa marca rexistrada, os [[pantalóns de golf]], e viste con [[jeans]]. O volume tivo unha mala acollida e seguiu recibindo críticas negativas de comentaristas posteriores sobre a obra de Hergé. As críticas temperás da historia centráronse no que se considerou a súa pésima perspectiva sobre cuestións políticas, mentres que as críticas posteriores concentráronse na mala caracterización e falta de enerxía. Hergé continuou ''As aventuras de Tintín'' con ''[[Tintín e a Arte-Alfa]]'', unha historia que nunca completou, e a serie no seu conxunto converteuse nunha parte definitiva da tradición do cómic franco-belga. A historia adaptouse para un episodio da serie animada de 1991 ''[[As aventuras de Tintín (serie de televisión) | As aventuras de Tintín]]'' de [[Ellipse Programmé | Ellipse]] e [[Nelvana]].
== Argumento ==
A historia comeza con [[Tintín (personaxe)|Tintín]] chegando a [[Moulinsart]] onde é informado polo [[Capitán Haddock]] que [[Bianca Castafiore]] iniciou unha xira por [[San
Tapioca invita ao trío a visitar San Teodores, prometéndolles un [[salvoconducto]], pero Tintín considera que é unha trampa, deixando a Haddock e Tornasol a ir sós. Unha vez alí, o capitán e o profesor son levados a unha vila rural, onde son retidos sen facelos prisioneiros polos servizos de seguridade. {{Sfn | Hergé | 1975 | pp = 1; 21}}
Tintín únese aos seus amigos algúns días despois, onde sinala a Haddock e Tornasol que a súa vila está vixilada e controlada. Recoñece a un dos empregados como [[Pablo (cómics) | Pablo]], un home que salvoulle a vida en ''[[A orella rota]]''. Por Pablo, Tintín entérase de que todo o escenario é unha trama organizada polo [[Coronel Sponsz]], unha figura do exército de [[Borduria]] que está a axudar ao goberno de Tapioca para vingarse contra Tintín polos acontecementos de ''[[O caso Tornasol]] ''. {{Sfn | Hergé | 1975 | pp = 21; 25}}
[[Ficheiro:Col tintin galego.jpg|miniatura|300px|Lombo da edición en galego.]]
Unha vez no campamento de Alcázar e os seus guerrilleiros os ''Pícaros'', quedan patentes as poucas posibilidades de éxito do golpe de estado que pretende levar a cabo o xeneral Alcázar, debido a que os seus soldados atópanse permanentemente bébedos (debido ás caixas de whisky que lles lanzan os avións do xeneral Tapioca). Tintín logra convencer ao xeral Alcázar para que realice unha revolución sen derramamento de sangue e a cambio el encargarase de evitar que os seus homes se emborrachen. Usando un novo invento do profesor Tornasol que produce intolerancia ao alcol (e que foi probado polo Capitán Haddock sen que el soubéseo) logran que os homes de Alcázar non poidan probar o alcol.
Cando planean o golpe, aparece un autocar perdido de artistas belgas (os ''Alegres Turlurones'') dirixidos por [[Serafín
== Curiosidades ==
| |||