Dulce Chacón Gutiérrez: Diferenzas entre revisións

Aínda que comezou a escribir moi pronto, non publicou o seu primeiro libro, o poemario ''Querrán ponerle nombre'', até 1992. Seguiríanlle outras dúas obras poéticas,  ''Las palabras de la piedra'' (1993) e ''Contra el desprestigio de la altura'' (1995). Por esta última gañou o seu primeiro premio, o Ciudad de Irún.<ref name="círculo"/> A continuación internouse no terreo da [[novela]]. En 1996 publicou ''Algún amor que no mate'', sobre unha [[Violencia de xénero|muller maltratada]] polo seu marido.<ref>[https://web.archive.org/web/20111222115958/http://www.aldabaproducciones.com/noviembreteatro/dossieres/algunamorquenomate/dossiersinimagenes.pdf Folleto de la representación teatral de ''Algún amor que no mate''], de Aldaba Producciones.</ref> José Saramago cualificouna de "dura pero necesaria". Un ano despois publicou a súa segunda novela, ''Blanca vuela mañana''. 1998 foi un ano de moita intensidade: publicou ''Matadora'', unha biografía de [[Cristina Sánchez]], a primeira muller toureiro española; tamén estreou a súa primeira obra teatral, ''Segunda mano''; e publicou a súa terceira novela, ''Háblame, musa, de aquel varón''. Nesta, retoma ''algún'' dos temas de ''Algún amor que no mate'', como é a [[violencia doméstica]], abordando tamén outras formas de intolerancia, como a [[xenofobia]]. Con ''Háblame'', Chacón pechaba unha triloxía sobre a incomunicación na parella.<ref name="obituario_elpais"/> A continuación veu un novo poemario, ''Matar al ángel'' (1999) e ese mesmo ano ''Cielos de barro'', unha novela coral ambientada na [[Estremadura]] da posguerra que Chacón presentou á edición de 2000 do premio Azorín baixo o pseudónimo "Hache". A novela, que obtivo o galardón, estaba dedicada a Antonio Chacón, o pai de Dulce. O título foi un "agasallo" do escritor Julio Llamazares.

 

 

A carreira de Dulce Chacón truncouna a súa prematura morte. Faleceu o 3 de decembro de 2003, vítima dun cancro de páncreas que lle diagnosticaron un mes antes e que se estendeu ao fígado.<ref name="obituario_elpais"/><ref name="obituario_elmundo">{{Cita novas|url=http://www.elmundo.es/elmundolibro/2003/12/04/protagonistas/1070513774.html|título=Dulce Chacón fallece a los 49 años en su casa de Madrid|editorial=[[El Mundo]]|data=4 de decembro de 2003}}</ref> As súas cinzas foron depositadas na súa localidade natal, xunto aos restos mortais do seu pai, Antonio Chacón.<ref>{{Cita novas|url=http://www.elperiodicoextremadura.com/noticias/noticia.asp?pkid=87127|título=Dulce Chacón ya descansa en su Zafra natal junto a su padre|nome=Ana|apelidos=Holguín|editorial=El Periódico de Extremadura|data=14 de decembro de 2003|data-acceso=26 de febreiro de 2011}}</ref> Parte das súas cinzas foron esparexidas nas montañas del Torno, un pequeno pobo do [[Val do Xerte|Valle del Jerte]] ([[Provincia de Cáceres|Cáceres]]).<ref>{{Cita novas|url=http://www.hoy.es/prensa/20060814/plasencia/poesia-inma-chacon-segunda_20060814.html|título=La poesía de Inma Chacón y la segunda República se dieron cita ayer en Piornal|data=14 de agosto de 2006|editorial=Hoy (Extremadura) Hoy|data-acceso=25 de febreiro de 2011}}</ref> Deixaba marido, dúas fillas e un fillo.<ref name="círculo"/>