Estados Pontificios: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→Movementos revolucionarios: lle viño => viulle Etiqueta: edición de código 2017 |
Sen resumo de edición |
||
Liña 125:
[[Ficheiro:Norditalien_und_Mittelitalien_1806.jpg|245px|miniatura|esquerda|Os Estado Pontificios en 1806.]]
O espírito revolucionario francés estendeuse tamén por Italia. En [[1831]], o mesmo ano en que era nomeado papa [[Gregorio XVI, papa|Gregorio XVI]], estoupou un levantamento en [[Módena]], seguido doutro en [[Reggio Emilia|Reggio]] e pouco despois en Boloña, onde se arriou a bandeira papal e se izou no seu lugar a tricolor. En cuestión de semanas todos os Estados Pontificios ardían na fogueira revolucionaria e proclamábase un goberno provisional. En torno á Marca creábase o «Estado das Provincias Unidas» da Italia central. Gregorio XVI non contaba con efectivos militares suficientes para conter un movemento daquelas proporcións; necesitou da axuda estranxeira, que nesta ocasión
Malia iso, estes pequenos logros non foron suficientes para satisfacer as demandas dos exaltados revolucionarios. A finais dese mesmo ano de 1831 a rebelión propagábase outra vez polos estados da Igrexa. As tropas austríacas, cuxa presenza constituía unha garantía de estabilidade e orde, regresaran ás súas bases de orixe; foi preciso pedir de nova a súa intervención, cousa que levou a cabo solicitamente o xeneral [[Joseph Radetzky von Radetz|Radetzky]]. Unidas as súas forzas ás do papa foi tarefa fácil tomar Cesena e Boloña, focos da protesta revolucionaria. Francia, pola súa banda, despregou algúns destacamentos en Italia e ocupou Ancona que foi desaloxada en [[1838]]. Despois duns anos de calma a axitación revolucionaria fíxose notar en [[1843]] en Romaña e Umbría. En [[1845]] forzas sublevadas apoderáronse da cidade de Rímini. Puideron ser desaloxadas aínda que non reducidas, de xeito que, se ben abandonaron Rímini, levaron a revolución a Toscana.
|