Eutarico: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
referencias |
||
Liña 1:
{{enuso}}
{{biografía}}
'''Eutarico Cílica,''' '''Eutarico Ciliga''' ou '''Flavio Eutarico Cilica''' (en [[Lingua latina|latín]] '''Flavius Eutharicus Cilica'''), nado cara ao [[480]] e finado no [[522]], foi un príncipe [[Ostrogodos|ostrogodo]] do [[reino visigodo]] que, a
Era xenro do [[Ostrogodos|rei ostrogodo]] Teodorico, o Grande (reinado 474–526), quen o nomeou como herdeiro, mais morreu no 522 aos 42 anos, antes de poder herdar o título do seu sogro. Teodorico alegou que Eutarico era un descendente da casa real ostrogoda dos [[Amalos]] e pretendía que o seu casamento con [[Amalasunta]], filla de Teodorico, conseguise a unión dos reinos godos, continuase a dinastía de Teodorico e fortalecese o control godo sobre o Mediterráneo occidental fronte ao empuxe ascendente dos [[francos]].
Mentres Eutarico foi nominalmente un estadista, [[político]] e [[soldado]] do Imperio Romano, tamén era un cristián [[Arianismo|ariano]], cuxas visións chocaron coa maioría católica. Durante o seu consulado no 519, as relacións co [[Imperio Bizantino]] floreceron e o [[cisma acaciano]] entre as Igrexas Oriental e Occidental foi encerrado. Como cónsul aplicou a política tolerante de Teodorico nas relacións cos [[Pobo xudeu|xudeus]], mais non foi tan tolerante coas tradicións católicas locais provocando o seu resentimento. Tras algúns disturbios en [[Rávena]], onde os católicos incendiaron algunhas [[Sinagoga|sinagogas]], a posición pro-xudía de Eutarico foi relatada con resentimento nunha fragmentada crónica coetánea.▼
[[Ficheiro:Reino_de_los_visigodos-pt.svg
▲Mentres Eutarico foi nominalmente un estadista, [[político]] e [[soldado]] do Imperio Romano de Oriente, tamén era un cristián [[Arianismo|ariano]],
== Traxectoria ==
=== Infancia ===
Eutarico naceu polo 480, e era membro da familia nobiliaria ostrogoda dos
▲[[Ficheiro:Reino_de_los_visigodos-pt.svg|esquerda|miniatura|Reino Visigodo de [[Alarico II]] (reinado 484–507) en 500]]
▲Eutarico naceu polo 480, e era membro da familia nobiliaria ostrogoda dos [[Amalos]].<ref>Burns (1984), p. 92</ref> A súa liñaxe foi trazada por [[Xordanes]], que relatou na ''[[Gética]]'' que Eutarico era fillo de [[Veterico]], neto de [[Berismundo]], bisneto de [[Torismundo]] e tataraneto de [[Hunimundo, o Mozo]]; estes dous últimos foron reis ostrogodos a finais do século IV e comezo do V.[2]
Eutarico creceu en Hispania, no [[Reino visigodo de Toledo]], onde tiña reputación de ser "un mozo forte en sabedoría e valor e saúde de corpo".
A relevancia de Eutarico no mundo gótico e romano era elevada, o que chamou a atención de Teodorico, o Grande (reinado de 474–526), co que estaba emparentado a través de Hermenerico.<ref name=":0" /> Este foi un rei ostrogodo que gobernara un vasto territorio ao norte do [[mar Negro]], na rexión de [[Oium]], do cal Eutarico era descendente en 5ª grao pois Teodorico era descendente de Vultulfo, o irmán máis vello de Hermenerico.<ref>Hodgkin (1891), capítulo XIII</ref>▼
▲A relevancia de Eutarico no mundo gótico e romano era elevada, o que chamou a atención de Teodorico, o Grande (reinado de 474–526), co que estaba emparentado a través de Hermenerico.<ref name=":0" /><ref>Goetz & Jarnut & Pohl (2003), p. 93</ref> Este foi un rei ostrogodo que gobernara un vasto territorio ao norte do [[mar Negro]], na rexión de [[Oium]], do cal Eutarico era descendente en 5ª grao pois Teodorico era descendente de Vultulfo, o irmán máis vello de Hermenerico.<ref>Hodgkin (1891), capítulo XIII</ref>
[[Ficheiro:Theoderic_Quarter_Siliqua_80000847.jpg|miniatura|[[Siliqua]] de Teodorico, o Grande (reinado 474–526)|alt=]]
Polo final do século V, Teodorico era rei dos ostrogodos e gobernaba a Italia, [[Dalmacia (provincia romana)|Dalmacia]] e [[Pannonia]] coa capital en Révena e, a maiores, era un aliado próximo ao emperador bizantino [[Zenón (emperador)|Zenón I]] (reinadi do 474–475; 476–491). A pesar de haber unha tensión entre Teodorico e o sucesor imperial [[Anastasio I (emperador)|Anastasio I]] Dicoro (r. 491–518), Xustino I durante seu reinado procurou reconciliarse con el, pois a súa influencia no mundo bárbaro tornábao un aliado poderoso.[8][9] Tendo traballo ao longo de súa vida para estabelecer un reino e fortalecer relacións coa [[Igrexa católica|Igrexa]] e [[Roma]], Teodorico pretendía estabelecer unha dinastía. O seu casamento con [[Audofleda]], con todo, procurou tan só unha filla, [[Amalasunta]]. Polo tanto, para alcanzar súas ambicións, Teodorico tiña que garantir a escolla dun xenro cunha liñaxe forte igual á súa. As súas investigacións nas liñaxes reais góticas, que estaban por aquel tempo amplamente distribuídas a través da [[Europa]], levárono até Hispania. Alí, descubriu Eutarico, o último herdeiro doutro ramo dos [[Amalos]], que tiña recentemente asumido a rexencia de Hispania.
Con todo, estudos máis recentes, con todo, suxiren que a liñaxe de Eutarico relacionada aos Amalos pode ser unha invención deliberada por parte de Teodorico para axudar súas ambicións de estabelecer a credibilidade dinástica.[10] Segundo a ''Gesta Theoderici'', Eutarico pertenceu á casa gótica de [[Alanos|Alano]] en vez da dinastía dos Amalos.[11] Mentres [[Xordanes|Jordanes]], en súa historia dos godos, fai referencia á prudencia e á virtude (''prudentia et virtus'') de Eutarico, iso tamén pode ser unha creación de Teodorico. Estas calidades eran recoñecidas como requisitos da ideoloxía etnográfica gótica, expresa no código de civilidade deles. Sería altamente benéfico para o genro escollido polo rei no caso de que el as posuíse.[12]
=== Corte de Teodorico ===
[[Ficheiro:
No 515, Eutarico respondeu á chamada de Teodorico, o Grande e mudouse para a corte ostrogoda en Rávena. Alí, recibiu a Amalasunta en casamento e foi aclamado como herdeiro. Mentres, en Italia, desempeñou un importante papel político no reino ostrogótico pois conseguiu a estima da corte e, ao mesmo tempo, era respectado polos romanos. Porén, os autores católicos do período indican que, mentres o seu sogro era valorado pola súa política de tolerancia, Eutarico actuou máis como un "ariano fanático".[14]
No 498, como vicexerente imperial nominal de Italia, Teodorico recibira o dereito de nomear o candidato consular occidental para cada ano. Con todo, impuxéraselle, tamén, unha restrición: só podía seleccionar cidadáns romanos para esa posición. Mais para ascender Eutarico, o rei desexaba facelo cónsul para o ano 519. Así, para evita-la restrición imposta para os nomeamentos, e como un favor para Teodorico, Eutarico foi nomeado para esa posición polo propio Xustino I en xaneiro do 519.
Ao garantirlle a cidadanía romana, aceptalo como co-cónsul e denominalo como "fillo-en-armas", Xustino I conseguiu estreitar os lazos con Teodorico. Alén diso, Xustino I favoreceu aínda máis ao concederlle o consulado senior.[10][15] Está acreditado que as celebracións que marcaron o seu ascenso festexáronse con "presentacións magníficas de bestas salvaxes traídas da África" e que un diplomático en misión na Italia, o [[patricio]] Símaco, estaba "maravillado coas riquezas dadas polos godos e romanos".[16]
Durante este período, foi loubado por Casiodoro no senado[17] nun eloxio no cal era comparado cos grandes cónsules do pasado. A pequena Crónica, que Cassiodoro escribiu para parabenizalo polo seu consulado, é coñecida por centrarse no ascenso de Eutarico dende unha posición de gran honra civil, en vez das vitorias militares, como sería máis común para o pasado da nobreza gótica. O seu período como cónsul é retratado amplamente como un período de prosperidade para o Imperio Romano do Occidente no que se promulga un código de civilidade. En marzo de 519, o [[cisma acaciano]] que separara as igrexas Oriental e Occidental durante os 35 anos anteriores, quedara rematado e as igrexas reconciliadas.[18] Como complemento á prosperidade sentida polos pobos do Imperio Romano, o ano do consulado de Eutarico tamén foi descrito como semellando "[un ano] de relucente promesa para o Reino Ostrogodo".[19]
Liña 32 ⟶ 29:
Pénsase que a indignación manifestada polos católicos naquela acción foi motivada por ser Eutarico un símbolo da reciente reconciliación entre as Igrexas oriental e occidental baixo a dirección de Teodorico.[21] No evento en cuestión, as sinagogas de Rávena e [[Roma]] foron incendiadas por cristiáns, e Teodorico, que estaba en [[Verona]], ordenou que os incendiarios pagasen a reconstrución das [[Sinagoga|sinagogas]].[22]
[[Ficheiro:Follis_of_Theodahad.jpg|esquerda|miniatura|[[Follis]] do [[Ostrogodos|rei]] [[Teodato]] (reinado 534–536)|alt=]]▼
=== Morte e legado ===
Eutarico morreu no 522 con 42 anos, menos de tres anos despois do seu consulado.
▲[[Ficheiro:Follis_of_Theodahad.jpg|esquerda|miniatura|[[Follis]] do [[Ostrogodos|rei]] [[Teodato]] (reinado 534–536)|alt=]]
▲Eutarico morreu no 522 con 42 anos, menos de tres anos despois do seu consulado.[23] A súa morte causou problemas a Teodorico, que non puido establecer unha forte dinastia gótica. Aínda que Eutarico e Amalasunta tiveron un fillo chamado Atalarico que nacera en 516, e unha filla chamada [[Matasunta]], a dinastía non conseguiu establecerse de xeito definitivo.[24]
Teodorico nomeou a Atalarico como o seu herdeiro no 526, e a nai de Atalarico actuou como rexente do seu fillo trala morte do rei aquel ano. Igualmente, [[Atalarico]] morreu en outubro de 534, aos
Para manter o seu poder, Amalasunta asociou ao seu curmán Teodato (reinado 534–536) ao trono. Aínda que xurara fidelidade a Amalsaunta, [[Teodato]] sentíase inseguro e, en decembro de 534, mandou prender a Amalasunta e confinouna nunha illa do lago Bolsena, onde foi posteriormente asasinada o 30 de abril de
== Notas ==
Liña 50 ⟶ 46:
* {{Cita libro|título=People and Identity in Ostrogothic Italy, 489–554|apelidos=Amory|nome=Patrick|editorial=Cambridge University Press|ano=1997|ISBN=0-521-57151-0|ref=|lugar=Cambridge|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Justinian and the Later Roman Empire|apelidos=Barker|nome=John W.|editorial=University of Wisconsin Press|ano=1975|ISBN=0-299-03944-7|ref=|lugar=Madison (WI)|lingua=en}}
* {{Cita libro|título=The variae of Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: being documents of the Kingdom of the Ostrogoths in Italy|apelidos=Barnish|nome=S.J.B.|editorial=Liverpool University Press|ano=1992|ISBN=0-85323-436-1|ref=|lugar=Liverpool|lingua=en}}
* {{Cita libro|título=A History of the Ostrogoths|apelidos=Burns|nome=Thomas|editorial=Indiana University Press|ano=1984|ISBN=|ref=|lingua=en|lugar=Bloomington}}
* {{Cita libro|título=History of the Later Roman Empire: From the Death of Theodosius I to the Death of Justinian|apelidos=Bury|nome=John Bagnell|editorial=Dover Publications, Incorporated|ano=1958|ISBN=0-486-20399-9|ref=|lingua=en|lugar=Mineola (NY)|volume=II}}
*{{Cita libro|título=Regna and Gentes: The Relationship Between Late Antique and Early Medieval Peoples and Kingdoms in the Transformation of the Roman World|apelidos=Goetz|nome=Werner|editorial=Brill Academic|ano=2003|ISBN=978-9004125247|ref=|apelidos2=Jarnut|nome2=Jorg|apelidos3=Pohl|nome3=Walter|lingua=en|serie=Serie Transformation of the Roman World, nº 13|lugar=Leiden / Boston}}
*{{Cita libro|título=The Goths|apelidos=Heather|nome=Peter|editorial=Blackwell Publishers|ano=1996|ISBN=0-631-16536-3|ref=|lugar=Oxford|lingua=en}}
*{{Cita libro|título=Theodoric the Goth, the barbarian champion of civilization|apelidos=Hodgkin|nome=Thomas|editorial=G. P. Putnam's sons|ano=1891|ISBN=|ref=|lingua=en|lugar=Nova York / Londres}}
* {{Cita libro|título=The prosopography of the later Roman Empire|apelidos=Martindale|nome=J. R.|editorial=Cambridge University Press|ano=1980|ISBN=9780521201599|ref=|apelidos2=Jones|apelidos3=Morris|nome2=Arnold Hugh Martin|nome3=John|lugar=Cambridge / Nova York|volume=Vol. 2 (395 - 527)|lingua=en}}
| |||