Durante o s.XIX moitos escritores ingleses empregaron a temática celta, como [[Thomas Love Peacock]], Tennyson e Gerard Manley Hopkins. En [[Escocia]] destacaron William Black e William Sharp (este co pseudónimo de Fiona Macleod). O rexurdimento foi especialmente vigoroso en [[Irlanda]], con autores como [[W.B. Yeats]], "AE" (pseudónimo de George William Russell), Oliver St John Gogarty, [[Sean O'Casey]] e James Stephens. En Irlanda recibiu o nome de "Lusco-fusco celta"{{cómpre referencia}}.
== NaEn Galiza ==
NaEn Galiza coñeceuse como "celtismo" e o seu maior representante foi [[Eduardo Pondal]].
Na súa orixe naen Galiza está o historiador [[Ilustración|ilustrado]] [[José Verea y Aguiar]]. É mito fundador de Galiza para [[Benito Vicetto|Vicetto]], [[Manuel Murguía|Murguía]], [[Castelao]] e a [[Xeración Nós]] e dentro da Xeración Nós, na arqueoloxía, [[Florentino López Cuevillas]]. Na [[Década de 1970|década dos 70]] do século XX desenvólvese unha crítica desde a academia, rexurdindo nos [[Década de 1990|90]] un neoceltismo na investigación.<ref>{{Cita web|título=Por unha síntese celto-castrexa da Gallaecia antiga|url=https://www.sermosgaliza.gal/opinion/carlos-barros/sintese-celto-castrexa-da-gallaecia-antiga/20190628104121081339.html|páxina-web=Sermos Galiza|data-acceso=10 de xullo de 2019|lingua=|nome=Carlos|apelidos=Barros}}</ref>
