Wikipedia

Aves: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Breogan2008 (conversa | contribucións)
450.277 edicións
elimino parámetro redundante
Recuperando 31 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0
Liña 85:
 
=== Radiación evolutiva das aves modernas ===
Algunhas das liñaxes basais de Neornithes comezaron a evolucionar cara ao final do Cretáceo, como demostra o descubrimento de ''[[Vegavis]]'',<ref>{{Cita publicación |apelido=Clarke |nome=Julia A. |nome2=Claudia |apelidos2=P. Tambussi|nome3= Jorge I. |apelidos3=Noriega |nome4=Gregory M. |apelidos4=Erickson |nome5=Richard A. |apelidos5=Ketcham |ano=2005 |título=Definitive fossil evidence for the extant avian radiation in the Cretaceous |publicación=[[Nature]] |volume=433 |páxinas=305-308 |doi=10.1038/nature03150 |pmid=15662422 |url=http://www.digimorph.org/specimens/Vegavis_iaai/nature03150.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009}} [http://www.nature.com/nature/journal/v433/n7023/suppinfo/nature03150.html Información de soporte]</ref> e dividíronse en dúas liñaxes, as [[Orde (bioloxía)|superordes]] [[Palaeognathae]] e [[Neognathae]]. En Palaeognathae inclúense [[Tinamiformes]] e [[Struthioniformes]]. Acéptase que a rama Neognathae dividiuse antes de finalizar o Cretáceo, cando evolucionou o clado basal [[Galloanserae]] (que contén [[Anseriformes|patos]], [[Galliformes|galos]] e formas afíns). Non existe acordo sobre cando ocorreu a división múltiple das demais neognatas, ou clado [[Neoaves]], se antes ou despois do [[Extinción masiva do Cretáceo-Terciario|evento de extinción do límite Cretáceo-Terciario]] cando desapareceron os demais dinosauros.<ref name="Ericson">{{Cita publicación |apelido=Ericson |nome=Per G.P. |nome2=Cajsa L. |apelidos2=Anderson |nome3=Tom |apelidos3=Britton ''et ál.'' |ano=2006 |título=Diversification of Neoaves: Integration of molecular sequence data and fossils |publicación=[[Biology Letters]] |volume=2 |número=4 |páxinas=543-547 |doi=10.1098/rsbl.2006.0523 |pmid=17148284 |url=http://www.senckenberg.de/files/content/forschung/abteilung/terrzool/ornithologie/neoaves.pdf |formato=PDF |dataacceso=31 de marzo de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235703/http://www.senckenberg.de/files/content/forschung/abteilung/terrzool/ornithologie/neoaves.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> Este desacordo débese en parte á diverxencia das evidencias. A [[Reloxo molecular|datación molecular]] suxire unha radiación cretácea, mentres que as evidencias [[fósil]]es só proban a radiación no [[Era Cenozoica|Terciario]]. Os intentos de reconciliar as evidencias moleculares e fósiles foron controvertidos.<ref name="Ericson" /><ref>{{Cita publicación |apelido=Brown |nome=Joseph W. |nome2=Robert B. |apelidos2=Payne D|nome3=avid P. |apelidos3=Mindell |ano=2007 |título=Nuclear DNA does not reconcile 'rocks' and 'clocks' in Neoaves: a comment on Ericson ''et ál.'' |publicación=[[Biology Letters]] |volume=3 |número=3 |páxinas=257-259 |doi=10.1098/rsbl.2006.0611 |pmid=17389215}}</ref> Fósiles de pingüíns primitivos de 61 millóns de anos de antigüidade serviron para facer unha calibración da datación molecular que implica que o [[grupo coroa]] Neoaves xa se diversificou antes do evento de extinción Cretáceo-Terciario. Ademais pódese estimar a partir disto que polo menos hai 72 millóns de anos xa ocorrera a separación da liñaxe das aves acuáticas superiores do das limícolas. Daquela esas liñaxes xa diversificadas das Neornithes actuais tiveron durante o [[Paleoceno]] unha [[radiación evolutiva|radiación]] adaptativa explosiva cando se desenvolveron 16 novas ordes. No final do [[Mioceno]] xa existían a maioría dos xéneros de aves actuais. O número de especies de aves pode chegar até 21&nbsp;000 cara ao principio do [[Plistoceno]] (hai 1,5 millóns de anos), pero reduciuse a preto da metade debido aos cambios climáticos, as [[glaciación|glaciacións]], e os intercambios faunísticos entre continentes.<ref name=biogeography>{{Cita web |autor= Gary Ritchison |url=http://people.eku.edu/ritchisong/birdbiogeography1.htm |título=Bird biogeography |editorial=Department of Biological Sciences Eastern Kentucky University |dataacceso=31 de marzo de 2009}}</ref> O número de especies de aves viventes establécese entre unhas 9800<ref name=Clements>{{Cita libro |título=[[The Clements Checklist of Birds of the World]] |nome=James F. |apelidos=Clements |edición=6ª |ligazónautor=James Clements |localización=Ithaca |editorial=[[Cornell University Press]] |ano=2011 |isbn=978-0-8014-4501-9 }}</ref> e 10&nbsp;050.<ref>{{Cita libro |apelidos=Gill |nome=Frank |ligazónautor=Frank Gill |ano=2006 |título=Birds of the World: Recommended English Names |localización=Princeton |editorial=[[Princeton University Press]] |isbn=978-0-691-12827-6}}</ref> Estímase que cando se termine a caracterización por [[secuenciación de ADN]] de todas as aves, poidan identificarse numerosas novas especies mediante identificación de formas [[especie críptica|crípticas]] dentro de especies recoñecidas baseándose nas diferenzas de ADN.<ref name=biogeography />
 
[[Ficheiro:Iiwi.jpg|miniatura|Do mesmo xeito que o ''[[Vestiaria coccinea]]'', as demais [[especie]]s da subfamilia [[Drepanidinae]] diversificáronse e adaptáronse aos diferentes [[Nicho ecolóxico|nichos ecolóxicos]] do [[arquipélago de Hawai]].]]
Liña 92:
 
== Taxonomía ==
A primeira clasificación científica das aves débese a [[Francis Willughby]] e [[John Ray]] no seu libro ''Ornithologiae'', publicado en 1676.<ref>{{Cita libro |autor=Del Hoyo J., Elliott A. & Sargatal J. |título=Handbook of the Birds of the World Vol 1 |ano=1992 |isbn=84-87334-10-5 |editorial=Lynx Edicions |localización=Barcelona}}</ref> [[Carl von Linné]] modificou aquel traballo en 1758 para crear a clasificación taxonómica aínda en uso.<ref>{{Cita libro |apelidos= Linnaeus |nome= Carolus |ligazónautor= Carl von Linné |título= Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata |editorial= Holmiae. (Laurentii Salvii). |data= 1758 |páxina= 824 |url= http://dz1.gdz-cms.de/index.php?id=img&no_cache=1&IDDOC=265100 |url-arquivo= https://web.archive.org/web/20150319115418/http://dz1.gdz-cms.de/index.php?id=img&no_cache=1&IDDOC=265100 |data-arquivo= 19 de marchmarzo de 2015 |dataacceso= 11 de july de 2019 |urlmorta= si }}</ref> As aves están categorizadas como unha [[clase (bioloxía)|clase]] homónima na [[Taxonomía de Linneo]]. Na [[Cladística|taxonomía filoxenética]], as aves sitúanse no [[clado]] [[Theropoda]] (dinosauros carnívoros bípedes).<ref name="Theropoda">{{Cita publicación |autor=Livezey, Bradley C. & Zusi, Richard L. |ano=2007 |título=Higher-order phylogeny of modern birds (Theropoda, Aves: Neornithes) based on comparative anatomy. II. Analysis and discussion. |publicación=Zoological Journal of the Linnean Society |volume=149 |número=1 |páxinas=1-95 |url=http://www3.interscience.wiley.com/cgi-bin/fulltext/118484502/PDFSTART |dataacceso=29 de marzo de 2009 }}{{Ligazón morta|data=xullo de 2019 }}</ref>
 
=== Clasificación cladística ===
Liña 314:
A clasificación das aves é un asunto cuestionado. Como resumo [[Bradley Livezey|Livezey]] e [[Richard Zusi|Zusi]],<ref name="Theropoda" /> nos 20 anos posteriores a 1988, as [[filoxenia]]s propostas para Aves foron numerosas e diverxentes. Estiveron baseadas en metodoloxías diversas e aplicadas en diferente grao, que xeralmente usaron alternativamente a [[Morfoloxía (bioloxía)|morfoloxía]], [[secuenciación de ADN|secuencias]] de [[ADN mitocondrial]] ou de [[ADN nuclear]]; con ou sen [[análise cladística|análises cladísticas]]. Con todo, producíronse resultados discordantes mesmo cando os estudos se basearon en metodoloxías dun mesmo tipo.<ref name="Theropoda" /> Estes estudos deixan un panorama contraditorio onde os resultados están en constante fluidez e ningunha das versións da filoxenia é amplamente aceptada, polo que non é posible dar aquí unha filoxenia máis ou menos definitiva. A situación parece en vías de solución e os novos descubrimentos de fósiles están a permitir estudos máis refinados baseados na morfoloxía,<ref name="Theropoda" /> grazas ao perfeccionamento dos métodos estatísticos, á expansión das evidencias moleculares polo aumento dos [[locus|loci]] analizados e á aplicación destes métodos a representacións máis amplas de grupos taxonómicos.<ref name="Theropoda" /><ref name= Hackett/> Con estas progresivas melloras considérase cuestión de pouco tempo que se alcancen resultados que logren un consenso da comunidade científica sobre a evolución das ordes e familias de aves modernas. Estes resultados quizais se poidan acelerar con estudos baseados en «evidencias totais», coa análise combinada de todas as fontes de evidencias.<ref name="Theropoda" />
 
A clasificación filoxenética dos grupos de [[Neornithes|aves modernas]] que a continuación se presenta, baséase nun [[Análises moleculares de ADN|estudo das secuencias de ADN]] de Hackett e colaboradores (2008),<ref name= Hackett>{{Cita publicación |autor= Hackett Shannon J. ''et al.'' |url= http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/320/5884/1763 |título=A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History |data=27 de xuño de 2008 |publicación= [[Science]] |volume= 320 |dataacceso=31 de marzo de 2009}}</ref> realizado mediante o exame de preto de 32 [[quilobase]]s de secuencias aliñadas provenientes de 19 ''[[locus|loci]]'' independentes de ADN nuclear en 169 especies de aves, que representan a todos os grupos maiores existentes. Nela confírmase a [[monofilético|monofilia]] de [[Galloanserae]] e [[Neoaves]]. Refórzase, á súa vez, a existencia de diversos clados propostos ao longo dos últimos anos dentro de Neoaves, aínda que as relacións entre a gran maioría aínda están indeterminadas, o cal xera unha serie de politomías. Hackett e colaboradores consolidan en gran medida os estudos de Fain & Houde (2004) e Ericson ''et al''. (2006), e destácase en todos eles a división de Neoaves en dúas ramas: [[Metaves]] e [[Coronave]]s.<ref name=autogenerated1>{{Cita publicación |apelido=Ericson |nome=Per G.P. |nome2=Cajsa L. |apelidos2=Anderson |nome3=Tom |apelidos3=Britton ''et ál.'' |data=decembro 2006 |título=Diversification of Neoaves: Integration of molecular sequence data and fossils |publicación=Biology Letters |volume=2 |número=4 |páxinas=543-547 |doi=10.1098/rsbl.2006.0523 |pmid=17148284 |url=http://www.senckenberg.de/files/content/forschung/abteilung/terrzool/ornithologie/neoaves.pdf |formato=PDF |dataacceso=31 de marzo de 2009 |apelidos= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235703/http://www.senckenberg.de/files/content/forschung/abteilung/terrzool/ornithologie/neoaves.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref><ref>{{Cita publicación |autor= Fain, M. G., & P. Houde. |título= Parallel radiations in the primary clades of birds |ano= 2004 |publicación= Evolution |volume= 58 (11)}}</ref> Aínda que esta división baséase nun único xene ([[beta-fibrinóxeno]]) e, ademais, contraponse cos resultados obtidos a partir de estudos do [[ADN mitocondrial]].<ref>{{Cita publicación |autor=Morgan-Richards M., Trewick S.A., Bartosch-*Härlid A., Kardailsky O., Phillips M.J., McLenachan P.A., Penny D. |ano=2008 |título=Bird evolution: testing the Metaves clade with six new mitochondrial genomes |publicación=BMC Evolutionary Biology |volume=8 |número=20 |doi=10.1186/1471-2148-8-20 |url=http://www.biomedcentral.com/1471-2148/8/20 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> A validez de Metaves e Coronaves dependerá de futuros estudos. A continuación defínense novos clados (identificados só con letras) e sinálase o carácter [[parafilético]] dalgúns grupos (que deben ser redefinidos).
<div style="float:right; width:auto; border:solid 1px silver; padding:2px; margin-right:20px; margin-left:20px">
{{clade
Liña 422:
 
===Sistema excretor===
Como os [[réptil]]es, as aves son principalmente [[excreción|uricotélicas]], é dicir, os seus [[ril]]es extraen refugallos nitroxenados do seu sangue e excrétanos como [[ácido úrico]], no canto de [[urea]] ou [[amoníaco]], a través dos [[uréter]]es cara ao intestino. As aves non teñen [[vexiga urinaria]] ou apertura [[uretra|urétrica]] externa e o ácido úrico excrétase xunto coas [[feces]] como desperdicio semisólido.<ref>{{Cita web | autores=David S. Dobkin, Darryl Wheye e Paul R. Ehrlich|título=Drinking |url=http://www.stanford.edu/group/stanfordbirds/text/essays/Drinking.html |ano=1988 |publicación=Birds of Stanford |editorial=Stanford University |dataacceso=23 de marzo de 2009}}</ref><ref>{{Cita publicación |autores=Ella Tsahar, Carlos Martínez del Rio, Ido Izhaki e Zeev Arade |título=Can birds be ammonotelic? Nitrogen balance and excretion in two frugivores |publicación=Journal of Experimental Biology |volume=208 |número=6 |páxinas=1025-34 |ano=2005 |pmid=15767304 |doi=10.1242/jeb.01495 |url=http://jeb.biologists.org/cgi/content/full/208/6/1025 |dataacceso=6 de xullo de 2009}}</ref> Con todo, aves como os [[colibrí]]s poden ser facultativamente [[excreción|amoniotélicos]], ao excretar a maior parte dos refugallos nitroxenados en forma de amoníaco.<ref>{{Cita publicación |autores=Marion R. Preest e Carol A. Beuchat |ano=abril 1997 |título=Ammonia excretion by hummingbirds |publicación=Nature |volume=386 |páxinas=561-62 |doi=10.1038/386561a0}}</ref> As razóns disto son diversas e non están de todo claras, aínda que as súas dietas baseadas no néctar, e, por tanto, con grandes achegas de auga, xogan un papel chave. Tamén se debe a que os seus [[metabolismo]]s requiren pouco nitróxeno, e baixas inxestións de proteínas e sal. Cando estas condicións cambian, redúcese a inxesta de néctar ou aumentan as proteínas e sales obtidos, estas aves poden pasar a ser uricotélicas.<ref>{{Cita publicación |título=Are Hummingbirds Facultatively Ammonotelic? Nitrogen Excretion and Requirements as a Function of Body Size |autor=McWorther T.J., Martínez del Río C. & Powers D.R. |ano=2003 |publicación=Physiological and Biochemical Zoology |volume=76 |número=5 |páxinas=731-743 |doi=10.1086/376917 |url=http://biology.georgefox.edu/~dpowers/Powers/pubs/PBZ76b.pdf |dataacceso=6 de xullo de 2009 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20080821190045/http://biology.georgefox.edu/~dpowers/Powers/pubs/PBZ76b.pdf |dataarquivo=21 de augustagosto de 2008 |data= |revista= |urlmorta=si }}</ref><ref>{{Cita publicación |título=Ammonotely in a passerine nectarivore: the influence of renal and post-renal modification on nitrogenous waste product excretion |autor= Roxburgh L. & Pinshow B. |data=2002 |publicación=The Journal of Experimental Biology |volume= 205 |páxinas=1735-1745 |pmid=12042332 |url=http://jeb.biologists.org/cgi/content/full/205/12/1735 |dataacceso=6 de xullo de 2009}}</ref> Poden excretar tamén [[creatina]], no canto de [[creatinina]] como os mamíferos.<ref name = "Gill" /> Esta materia, así como a materia fecal dos [[intestino]]s, é expulsada a través da [[Cloaca (zooloxía)|cloaca]] da ave.<ref>{{Cita publicación |autores=J. Mora, J. Martuscelli, Juana Ortiz-Pineda e G. Soberón |ano=1965 |título=The Regulation of Urea-Biosynthesis Enzymes in Vertebrates |publicación=[[Biochemical Journal]] |volume=96 |páxinas=28-35 |pmid=14343146 |url=http://www.biochemj.org/bj/096/0028/0960028.pdf| |dataacceso=23 de marzo de 2009 |formato=PDF}}</ref><ref>{{Cita publicación |apelido=Packard |nome=Gary C. |ano=1966 |título=The Influence of Ambient Temperature and Aridity on Modes of Reproduction and Excretion of Amniote Vertebrates |publicación=[[The American Naturalist]] |volume=100 |número=916 |páxinas=667-82 |url=http://links.jstor.org/sici?sici=0003-0147(196611/12)100:916%3C667:TIOATA%3E2.0.CO;2-T |dataacceso=23 de marzo de 2009 |doi=10.1086/282459}}</ref> A cloaca é unha abertura multifuncional: por ela expúlsanse os refugallos, as aves aparéanse xuntando as súas cloacas e as femias poñen ovos a través dela. Adicionalmente, moitas especies regurxitan [[egagrópila]]s pola boca.<ref>{{Cita publicación |apelido=Balgooyen |nome=Thomas G. |ano=1971 |título=Pellet Regurgitation by Captive Sparrow Hawks (''Falco sparverius'') |publicación=[[Condor (revista)|Condor]] |volume=73 |número=3 |páxinas=382-85 |dataacceso=23 de marzo de 2009 |doi=10.2307/1365774 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v073n03/p0382-p0385.pdf |formato=PDF |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325023305/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v073n03/p0382-p0385.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref>
 
Os machos de Palaeognathae (con excepción dos kiwis), os Anseriformes (coa excepción dos [[Anhimidae]]), e en formas rudimentarias de [[Galliformes]] (pero completamente desenvolvidos en [[Cracidae]]) posúen un pene, que nunca está presente en [[Neoaves]].<ref>{{cite web|last=Yong |first=Ed |url=http://phenomena.nationalgeographic.com/2013/06/06/how-chickens-lost-their-penises-ducks-kept-theirs/ |title=Phenomena: Not Exactly Rocket Science How Chickens Lost Their Penises (And Ducks Kept Theirs) |publisher=Phenomena.nationalgeographic.com |accessdate=3 October 2013}}</ref><ref>{{cite web |url=http://bcs.whfreeman.com/gill/bcs-pages/body-right_10.asp?s=10000&n=00010&i=99010.06&v=chapter&o=%7C13000%7C00010%7C&ns=undefined |title=Ornithology, 3rd Edition – Waterfowl: Order Anseriformes |accessdate=3 October 2013 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150622030534/http://bcs.whfreeman.com/gill/bcs-pages/body-right_10.asp?s=10000&n=00010&i=99010.06&v=chapter&o=%7C13000%7C00010%7C&ns=undefined |archivedate=22 de junexuño de 2015 |df=dmy-all |urlmorta=si }}</ref> Crese que a lonxitude está relacionada coa [[competición espermática]].<ref>{{cite journal|journal=The Auk |volume=117 |issue=3 |pages=820–825 |year=2000 |title=The 20-cm Spiny Penis of the Argentine Lake Duck (Oxyura vittata) |author=McCracken, KG |url=http://sora.unm.edu/sites/default/files/journals/auk/v117n03/p00820-p00825.pdf |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160304210246/http://sora.unm.edu/sites/default/files/journals/auk/v117n03/p00820-p00825.pdf |archivedate=4 March 2016 |doi=10.1642/0004-8038(2000)117[0820:TCSPOT]2.0.CO;2 |deadurl=yes |df=dmy }}</ref> Cando non se copula, escóndese dentro do compartimento [[proctodeo]] dentro da cloaca.
 
===Aparello dixestivo===
O [[aparello dixestivo]] das aves é único, cun [[papo]] para almacenamento do inxerido e unha [[moega]] que contén pedras que a ave tragou e que serven para triturar o alimento para compensar a ausencia de dentes.<ref>{{Cita publicación |autores=Louis B. Best, James P. Gionfriddo |ano=febreiro 1995 |título=Grit Use by House Sparrows: Effects of Diet and Grit Size |publicación=Condor |volume=97 |número=1 |páxinas=57-67 |doi=10.2307/1368983 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v097n01/p0057-p0067.pdf |dataacceso=23 de marzo de 2009 |formato=PDF |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325023232/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v097n01/p0057-p0067.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> A maioría das aves están adaptadas a unha rápida dixestión para axudar ao voo.<ref name = "Attenborough">{{Cita libro |apelidos=Attenborough |nome=David |ligazónautor=David Attenborough |ano=1998 |título=[[The Life of Birds]] |localización=Princeton |editorial=Princeton University Press |isbn=0-691-01633-X}}</ref> Algunhas aves migratorias adaptáronse a usar [[proteína]]s de moitas partes do corpo, incluídas proteínas dos intestinos, como fonte adicional de enerxía durante a migración.<ref name = "Battley">{{Cita publicación |autores=Phil Battley, F.Theunis Piersma, Maurine W. Dietz ''et al.'' |ano=xaneiro 2000 |título=Empirical evidence for differential organ reductions during trans-oceanic bird flight |publicación=[[Proceedings of the Royal Society]] B |volume=267 |número=1439 |páxinas=191-195 |doi=10.1098/rspb.2000.0986 |pmid=10687826}} (Erratum en ''Proceedings of the Royal Society B'' '''267'''(1461):2567.)</ref>
 
As aves son animais [[homeotérmico]]s, é dicir, que a temperatura interna mantense regulada, por encima da temperatura exterior, o que lles permite ter un elevado [[metabolismo]]; a plumaxe participa na súa regulación. A temperatura media interna das aves adultas é bastante alta, en xeral entre 40 e 43&nbsp;°C, con variacións entre especies. Algunhas [[Apodiformes]] teñen temperaturas nocturnas notablemente menores. Certas aves, como os [[Regulidae]], cando acaban de nacer manteñen a temperatura ambiental ([[poiquilotermia]]), e adquiren a capacidade de regulala poucos días despois.<ref name=Storer />
Liña 465:
[[Ficheiro:Bird blink-edit.jpg|miniatura|esquerda|A [[membrana nictitante]], que cobre o ollo dunha ''[[Vanellus miles]]''.]]
 
A maioría das aves teñen un pobre [[sentido do olfacto]], pero hai excepcións notables como os [[Apteryx|kiwis]],<ref>{{Cita publicación |apelido=Sales |nome=James |ano=2005 |título=The endangered kiwi: a review |publicación=Folia Zoologica |volume=54 |número=1-2 |páxinas=1-20 |url=http://www.ivb.cz/folia/54/1-2/01-20.pdf |dataacceso=23 de marzo de 2009 |formato=PDF |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20070926005337/http://www.ivb.cz/folia/54/1-2/01-20.pdf |dataarquivo=26 de septembersetembro de 2007 |apelidos= |data= |revista= |urlmorta=si }}</ref> as aves [[Cathartidae|preeiras americanas]],<ref name=GrEncScTec /><ref name="Avian Sense of Smell">{{Cita web |autores=Paul R Ehrlich., David S. Dobkin e Darryl Wheye |título=The Avian Sense of Smell |url=http://www.stanford.edu/group/stanfordbirds/text/essays/Avian_Sense.html |ano=1988 |publicación=Birds of Stanford |editorial=Stanford University |dataacceso=23 de marzo de 2009}}</ref> e os [[Procellariiformes]].<ref>{{Cita publicación |autores=Benoit Lequette, Christophe Verheyden, Pierre Jouventin |ano=agosto 1989 |título=Olfaction in Subantarctic seabirds: Its phylogenetic and ecological significance |publicación=[[The Condor]] |volume=91 |número=3 |páxinas=732-35 |doi=10.2307/1368131 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v091n03/p0732-p0735.pdf |dataacceso=23 de marzo de 2009 |formato=PDF |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20120205180101/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v091n03/p0732-p0735.pdf |dataarquivo=05 de februaryfebreiro de 2012 |urlmorta=si }}</ref> Comprobouse que estas últimas son capaces de localizar as súas presas, en particular o aceite de peixe, olfacteándoo.<ref>{{Cita publicación |autor= Nevitt G., Haberman K. |ano=2003 |título=Behavioral attraction of Leach's storm-petrels (''Oceanodroma leucorhoa'') to dimethyl sulfide |publicación=The Journal of Experimental Biology |volume=206 |páxinas=1497-1501 |url= http://jeb.biologists.org/cgi/content/full/206/9/1497 |dataacceso=10 de abril de 2009}}</ref><ref>{{Cita publicación |autor= Nevitt G. |ano=2008 |título=Sensory ecology on the high seas: the odor world of the procellariiform seabirds |publicación=The Journal of Experimental Biology |volume=211 |páxinas=1706-1713 |url= http://jeb.biologists.org/cgi/content/full/211/11/1706 |dataacceso=10 de abril de 2009}}</ref>
 
O [[oído]] das aves está ben desenvolvido; aínda que carece de [[pavillón auricular]], está cuberto por plumas, e nalgunhas, como nos xéneros de [[Strigidae|bufos]] ''[[Asio (xénero)|Asio]]'', ''[[Bubo]]'' e ''[[Otus]]'', forman penachos que parecen orellas. Certas especies de bufo poden localizar unha presa en completa escuridade só coa audición.<ref name=Ritchison2 /> Con todo, a ausencia de orellas obrígalles a realizar rotacións da cabeza para percibir os sons provenientes de diferentes direccións. As [[Collocaliini]] e o ''[[Steatornis caripensis]]'' son capaces de desprazarse na escuridade, grazas a que os seus oídos están adaptados á [[ecolocalización]]. Ao contrario que os mamíferos, o [[oído medio]] das aves ten un só [[Cadea de ósos do oído|osículo]], a [[Columela (oído)|columela]]. No [[oído interno]], a [[cóclea]] non é espiralada, senón recta, ao contrario que nos mamíferos.<ref name=GrEncScTec /><ref>{{Cita publicación |apelido=Saito |nome=Nozomu |ano=1978 |título=Physiology and anatomy of avian ear |publicación=The Journal of the Acoustical Society of America |volume=64 |número=S1 |páxinas=S3 |doi=10.1121/1.2004193}}</ref>
Liña 492:
A diferenza da [[pel]] dos mamíferos, a das aves é delgada e seca; non posúe [[glándulas sudoríparas]]; de feito, a única [[glándula]] cutánea das aves é a [[glándula uropíxea]], situada na base da cola, que secreta [[graxa]] que a ave esparexe pola súa plumaxe co bico; esa glándula está especialmente desenvolvida nas aves acuáticas, co que conseguen unha maior impermeabilización.<ref name=you>{{Cita libro |autor=Young, J. Z. |ano=1977 |título=La vida de los vertebrados |editorial=Editorial Omega |localización=Barcelona |isbn=84-282-0206-0}}</ref>
 
As [[pluma]]s son unha característica única das aves. Permítenlles [[voo das aves|voar]], proporcionan illamento térmico ao impedir a circulación do aire que axuda na [[termorregulación]], e son usadas para a exhibición, camuflaxe, e identificación.<ref name="Gill" /> Hai varios tipos de plumas, e cada unha ten unhas funcións e características determinadas: as [[pluma de voo|plumas de voo]] ou remeiras (primarias, secundarias e terciarias); as [[rectriz|rectrices]] (plumas da cola, que serven como temón no voo); as [[cobertoira (pluma)|cobertoiras]] (que cobren parcialmente as remeiras e tamén as rectrices); as [[tectriz|tectrices]] (que cobren todo o corpo e protéxeno fronte a axentes adversos) e a [[penuxe]] (que evita a perda de calor).<ref name=pegadas /> As plumas son formacións [[epiderme|epidérmicas]] de [[queratina]] unidas á pel e xorden só en series específicas da pel chamadas [[pterilo]]s. O padrón de distribución destas series de plumas ([[pterilose]]) úsase en taxonomía e sistemática. O ordenamento e o aspecto das plumas no corpo, chamado [[plumaxe]], pode variar dentro da especie por idade, posición social,<ref>{{Cita publicación |autores=James R. Belthoff, Alfred M. Dufty, Jr., Sidney A. Gauthreaux, Jr. |ano= agosto 1994 |título=Plumage Variation, Plasma Steroids and Social Dominance in Male House Finches |publicación=The Condor |volume=96 |número=3 |páxinas=614-25 |doi=10.2307/1369464}}</ref> e [[dimorfismo sexual|sexo]].<ref>{{Cita web |apelido=Guthrie |nome=R. Dale |título=How We Use and Show Our Social Organs |publicación=Body Hot Spots: The Anatomy of Human Social Organs and Behavior |url=http://employees.csbsju.edu/lmealey/hotspots/chapter03.htm |dataacceso=31 de marzo de 2009 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090324055951/http://employees.csbsju.edu/lmealey/hotspots/chapter03.htm |dataarquivo=24 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref>
 
[[Ficheiro:African Scops owl.jpg|miniatura|esquerda|A plumaxe do ''[[Otus senegalensis]]'' permítelle camuflarse entre os troncos das árbores.]]
 
A plumaxe é [[muda (bioloxía)|mudada]] regularmente. A plumaxe característica dunha ave que mudou tras a reprodución coñécese como plumaxe posreprodutiva, ou na [[terminoloxía Humphrey-Parkes]] plumaxe «básica». As plumaxes reprodutivas ou as variacións da plumaxe básica coñécense no sistema Humphrey-Parkes como plumaxes «alternativas».<ref>{{Cita publicación |autores=Philip S. Humphrey, Kenneth C. Parkes |ano=1959 |título=An approach to the study of molts and plumages |publicación=The Auk |volume=76 |páxinas=1-31 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v076n01/p0001-p0031.pdf |doi=10.2307/3677029 |formato=PDF |10= |dataacceso=28 de marzo de 2009 |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235722/http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v076n01/p0001-p0031.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> A muda é anual na maioría das especies, aínda que algunhas poden ter dúas mudas ao ano, e as grandes aves de presa poden mudar só unha vez cada poucos anos. Os padróns de muda varían entre especies. Nos paseriformes, as plumas de voo son substituídas dunha nunha iniciando o ciclo coa primaria máis interna. Cando se muda a quinta das seis primarias, a terciaria máis externa comeza a desprenderse. Despois que se mudan as terciarias máis internas, as secundarias comezan a mudarse dende a máis interna e isto prosegue até as plumas máis externas (muda centrífuga). As cobertoiras primarias maiores múdanse sincronicamente coas primarias coas que se superpoñen.<ref name="pettingill">{{Cita libro |autor=Pettingill Jr. OS |ano=1970 |título=Ornithology in Laboratory and Field |editorial=Burgess Publishing Co}}</ref> Un pequeno número de especies, como os patos e gansos, perden todas as plumas de voo á vez, e quedan temporalmente sen capacidade de voar.<ref name="debeeretal">{{Cita publicación |autor=de Beer SJ, Lockwood GM, Raijmakers JHFS, Raijmakers JMH, Scott WA, Oschadleus HD, Underhill LG |ano=2001 |url=http://web.uct.ac.za/depts/stats/adu/ringmanual.htm |título=SAFRING Bird Ringing Manual |publicación=SAFRING |6= |dataacceso=28 de marzo de 2009 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090210083226/http://web.uct.ac.za/depts/stats/adu/ringmanual.htm |dataarquivo=10 de februaryfebreiro de 2009 |data= |revista= |urlmorta=si }}</ref> Como regra xeral, as plumas da cola múdanse e substitúense comezando desde o par máis interior;<ref name="pettingill" /> con todo, obsérvanse mudas centrípetas de plumas da cola en [[Phasianidae]].<ref>{{Cita publicación |apelido=Gargallo |nome=Gabriel |ano=1994 |título=Flight Feather Moult in the Red-Necked Nightjar ''Caprimulgus ruficollis'' |publicación=Journal of Avian Biology |volume=25 |número=2 |páxinas=119-24 |doi=10.2307/3677029}}</ref> A muda centrífuga é diferente nas plumas da cola dos [[Picidae]] e os [[Certhiidae]] nos que comeza polo segundo par de plumas máis internas e remata co par central, de modo que a ave mantén a capacidade de axudarse coa súa cola para rubir.<ref name="pettingill" /><ref>{{Cita publicación |autores=Ernst Mayr, Margaret Mayr |ano=1954 |título=The tail molt of small owls |publicación=The Auk |volume=71 |número=2 |páxinas=172-78 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v071n02/p0172-p0178.pdf |formato=PDF |dataacceso=28 de marzo de 2009 |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20120819113044/http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v071n02/p0172-p0178.pdf |dataarquivo=19 de augustagosto de 2012 |urlmorta=si }}</ref> O padrón xeral que se ve en [[paseriformes]] é que as primarias son substituídas cara a fóra, as secundarias cara a dentro, e a cola desde o centro cara a fóra.<ref>{{Cita web |nome=Robert B |apelido=Payne |título=Birds of the World, Biology 532 |url=http://www.ummz.umich.edu/birds/resources/families_otw.html |editorial=Bird Division, University of Michigan Museum of Zoology |dataacceso=28 de marzo de 2009 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20120226062512/http://www.ummz.umich.edu/birds/resources/families_otw.html |dataarquivo=26 de februaryfebreiro de 2012 |urlmorta=si }}</ref>
 
Antes de aniñar, nas femias da maioría das especies de aves desenvólvese o que se chama unha [[placa de incubación]], é dicir, unha zona libre de plumas preto do abdome. A pel está alí ben irrigada con vasos sanguíneos, o que axuda na incubación.<ref>{{Cita publicación |apelido=Turner |nome=J. Scott |ano=1997 |título=On the thermal capacity of a bird's egg warmed by a brood patch |publicación=Physiological Zoology |volume=70 |número=4 |páxinas=470-80 |doi=10.1086/515854 |pmid=9237308}}</ref>
 
[[Ficheiro:Red Lory (Eos bornea)-6.jpg|miniatura|''[[Eos bornea]]'' acicalándose.]]
As plumas requiren mantemento e as aves acicálanas ou peitean diariamente, pasando en media un 9&nbsp;% do seu tempo diario niso.<ref>{{Cita publicación |autores=Bruno A. Walther, Dale H. Clayton |ano=2005 |título=Elaborate ornaments are costly to maintain: evidence for high maintenance handicaps |publicación=Behavioural Ecology |volume=16 |número=1 |páxinas=89-95 |doi=10.1093/beheco/arh135}}</ref> O pico úsase para extraer partículas estrañas e para aplicar secrecións [[cera|cerosas]] provenientes da glándula uropixial. Estas secrecións protexen a flexibilidade da pluma e actúan como axente antimicrobiano, inhibindo o crecemento de [[bacteria]]s degradadoras da pluma.<ref>{{Cita publicación |autores=Matthew D. Shawkey, Shreekumar R. Pillai, Geoffrey E. Hill |ano=2003 |título=Chemical warfare? Effects of uropygial oil on feather-degrading bacteria |publicación=[[Journal of Avian Biology]] |volume=34 |número=4 |páxinas=345-49 |doi=10.1111/j.0908-8857.2003.03193.x}}</ref> Isto pode suplementarse con secrecións de [[ácido fórmico]] das formigas, que reciben mediante un comportamento coñecido como «[[baño de formigas]]», para quitar os parasitos das plumas.<ref>{{Cita publicación |autores=Paul R. Ehrlich, David S. Dobkin, Darryl Wheye |ano=1986 |título=The Adaptive Significance of Anting |publicación=The Auk |volume=103 |número=4 |páxina=835 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v103n04/p0835-p0835.pdf |formato=PDF |dataacceso=28 de marzo de 2009 |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20080910161715/http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v103n04/p0835-p0835.pdf |dataarquivo=10 de septembersetembro de 2008 |urlmorta=si }}</ref>
 
As [[escama]]s das aves están formadas da mesma queratina que as plumas, o pico, as garras e esporóns. Atópanse principalmente nas dedas do pé e no [[metatarso]], pero poden atoparse máis arriba até o talón nalgunhas aves. A maioría das escamas das aves non se superpoñen significativamente, excepto nos casos dos [[Alcedines]] e os [[Picidae]]. Pénsase que as escamas das aves son [[homoloxía (bioloxía)|homólogas]] ás dos réptiles e mamíferos.<ref>{{Cita libro |apelidos=Lucas |nome=Alfred M. |ano=1972 |título=Avian Anatomy - integument |localización=East Lansing, Michigan, USA |editorial=USDA Avian Anatomy Project, Michigan State University |páxinas=67, 344, 394-601}}</ref>
Liña 517:
A menor das aves é o macho do ''[[Mellisuga helenae]]'' duns 64&nbsp;mm de longo,<ref>{{Cita libro |autor= Garrido, O.H.; Kirkconnell, A. |editorial= Helm Field Guides |título= Birds of Cuba |ano= 2000 |localización= Londres |páxina=253}}</ref> e 2,8&nbsp;g,<ref name=Storer>{{Cita libro |autor= Storer, Tracy I. e Usinger , Robert L. |título= Zoología general |ano= 1960 }}</ref> e envergadura das ás duns 78&nbsp;mm.<ref>{{Cita libro |autor= [[Juan Gundlach|Gundlach, J.]] |título= Ornitología cubana |ano= 1893 |localización= A Habana |páxinas= 132-133}}</ref> A ave actual máis grande é a [[avestruz]] cunha altura de até 2,74 metros e 155&nbsp;kg de peso, pon tamén os ovos máis grandes, con medias de 15 por 13&nbsp;cm e un peso de 1,4&nbsp;kg.<ref>{{Cita libro |autor= Roots, C. |título=Flightless Birds |ano= 2006 |editorial= Greenwood Press |páxina=26 |isbn=0313335451 |url=http://books.google.com/books?id=Sb1IJYzXZhUC&dq= |dataacceso=10 de abril de 2009}}</ref> As aves máis altas que existisen e das cales se teñan rexistros eran as [[Dinornis|moas xigantes]] que medían até 3,6&nbsp;m, pesaban máis de 230&nbsp;kg e habitaban en [[Nova Zelandia]] até, polo menos, o século XVI.<ref>{{Cita publicación |autor= Amadon, D. |título= An estimated weight of the largest known bird |ano= 1947 | revista = Condor |volume= 49 |páxinas= 159-164}}</ref><ref>{{Cita libro |autor=Davies, S.J.J.F. |capítulo= Moas |título=Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins |editor= Hitchins, M. |ano= 2003 |localización= Farmington Hills |editorial= MI: Gale Group |páxinas= 95-98 |isbn=0 7876 5784 0}}</ref> A ave máis pesada que coexistise co home é a [[extinta]] ''[[Aepyornis maximus]]'' de [[Madagascar]], que chegaba a medir até tres metros de altura e uns 500&nbsp;kg de peso.<ref>{{Cita libro |autor=Davies, S.J.J.F. |capítulo= Elephant birds |título=Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins |editor= Hitchins, M. |ano= 2003 |localización= Farmington Hills |editorial= MI: Gale Group |páxinas= 103-104 |isbn=0 7876 5784 0}}</ref> De dimensións similares era ''[[Dromornis stirtoni]]'' de Australia.<ref>{{Cita publicación |autor= Rich, P. |título= The Dromornithidae, an extinct family of large ground birds endemic to Australia |ano= 1979 | revista = Bureau of National Resources, Geology and Geophysics Bulletin |volume= 184 |páxinas= 1-196}}</ref>
 
Os ''[[Diomedea exulans]]'' posúen a maior envergadura de ás de todos os animais voadores actuais, poden exceder os 340&nbsp;cm, cun peso de máis de 10&nbsp;kg.<ref>{{Cita libro |autor= Robertson, C. J. R. |capítulo= Albatrosses (Diomedeidae) |título=Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins |editor= Hitchins, M. |ano= 2003 |localización= Farmington Hills |editorial= MI: Gale Group |páxinas= 113-116, 118-119 |isbn=0 7876 5784 0}}</ref><ref name=teratorns>{{Cita publicación |autor= Campbell, Kenneth E. Jr. & Tonni, E.P. |título= Size and locomotion in teratorns |ano= 1983 |revista= Auk |volume= 100 |número= 2 |páxinas= 390-403 |url= http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v100n02/p0390-p0403.pdf |dataacceso= 10 de abril de 2009 |data= |urlarquivo= https://web.archive.org/web/20120704110253/http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v100n02/p0390-p0403.pdf |dataarquivo= 04 de julyxullo de 2012 |urlmorta= si }}</ref> A xigantesca ave fósil ''[[Argentavis magnificens]]'' é a maior ave voadora que se descubriu; estímase que a súa envergadura era de máis de 5,8 metros e un peso de 60-80&nbsp;kg.<ref name=teratorns /> Son varias as especies actuais de aves voadoras consideradas como as máis pesadas, as cales non adoitan superar os 20&nbsp;kg, entre elas a [[avetarda]] e a ''[[Ardeotis kori]]''.<ref>{{Cita web |url= http://www.greatbustard.com/identification.html |autor= Great Bustard Group |título= The UK Great Bustard reintroduction project |dataacceso= 10 de abril de 2009 |lingua= inglés |urlarquivo= https://web.archive.org/web/20090605082812/http://www.greatbustard.com/identification.html |dataarquivo= 05 de junexuño de 2009 |urlmorta= si }}</ref> O [[cóndor dos Andes]] non supera aos anteriores pero é unha ave voadora de dimensións considerables, cunha lonxitude de até 120&nbsp;cm, envergadura que chega aos 320&nbsp;cm e un peso de até 15&nbsp;kg.<ref name=teratorns /><ref>{{Cita libro |autor= Ferguson-Les J. & Christie, D.A. |título=Raptors of the World |ano= 2001 |localización= Boston |editorial= Houghton Mifflin |isbn=0-7136-8026-1}}</ref>
 
=== Ritmos biolóxicos ===
Liña 540:
Unha das capacidades máis sorprendentes é a aptitude bastante difundida de servirse dun obxecto como utensilio.<ref>{{Cita publicación periódica |autor=Emery N.J. |ano=2006 |título=Cognitive ornithology: the evolution of avian intelligence |publicación=Philos Trans. R. Soc. B |volume=361 |páxinas=23-43 |url=http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?artid=1626540 |dataacceso=16 de febreiro de 2010 | doi= 10.1098/rstb.2005.1736}}</ref> O ''[[Corvus moneduloides]]'', por exemplo, é capaz de usar un pau para sacar dos troncos os insectos cos que se nutre. Certas aves son tamén capaces de contar, coma os [[Psittacidae|papagaios]], que son tamén coñecidos non só por reproducir a voz humana, senón tamén por comprender o que din e empregar o seu vocabulario con acerto.
 
Observouse igualmente a aves capaces de "medicarse", por exemplo ao inxeriren [[arxila]] para combateren os efectos nefastos de toxinas alimentarias.<ref>{{cita web |url=http://www.inkanatura.com/macawclaylicks.asp |título=Macaw and Parrot Clay Licks |dataacceso=16 de febreiro de 2010 |autor=Munn, C.A |idioma=inglés |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20090401224346/http://www.inkanatura.com/macawclaylicks.asp |data-arquivo=01 de aprilabril de 2009 |urlmorta=si }}</ref> Certas facultades son practicamente únicas, o ''[[Merops orientalis]]'' é capaz de "meterse na cabeza" dos seus predadores, é dicir de calcular o que o predador pode ver ou non.<ref>{{Cita publicación periódica |autor=Watve M., Thakar J., Kale A., Pitambekar S., Shaikh I., Vaze K, Jog M. Paranjape S. |ano=2002 |título=Bee-eaters (''Merops orientalis'') respond to what a predator can see |publicación=Animal Cognition |volume=5 |número=4 |páxinas=253-259 |url=http://www.springerlink.com/content/6a8t9mw7fd77ckjg/ |dataacceso=16 de febreiro de 2010 | pmid=12461603}}</ref>
 
== Comportamento ==
A maioría das aves son diúrnas, mais algunhas especies, sobre todo [[Strigiformes|bufos]] e [[Caprimulgidae|avenoiteiras]], son nocturnas ou crepusculares; e moitas [[ave limícola|aves limícolas]] costeiras aliméntanse cando as mareas lles son propicias, xa sexa de día ou de noite.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Robert |nome=Michel |autor2=Raymond McNeil, Alain Leduc |ano=1989 |título=Conditions and significance of night feeding in shorebirds and other water birds in a tropical lagoon |publicación=The Auk |volume=106 |número=1 |páxinas=94?101 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/auk/v106n01/p0094-p0101.pdf |formato=PDF |dataacceso=16 de febreiro de 2010 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20100610032819/http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v106n01/p0094-p0101.pdf |dataarquivo=10 de junexuño de 2010 |urlmorta=si }}</ref>
 
=== Dieta e alimentación ===
Liña 549:
A dieta das aves inclúe unha gran cantidade de tipos de alimentos como [[néctar]], [[froita]]s, [[planta]]s, [[semente]]s, [[prea]], e diversos animais pequenos, incluídas outras aves.<ref name = "Gill"/> Como as aves non teñen dentes, o seu [[aparato dixestivo]] está adaptado a procesar alimentos [[mastigación|sen mastigar]] que a ave traga enteiros.
 
As aves chamadas xeneralistas son as que empregan moitas e diferentes estratexias para conseguir alimentos dunha ampla variedade de tipos, mentres que as que se concentran nun espectro reducido de alimentos ou teñen unha única estratexia para conseguir comida son consideradas especialistas.<ref name = "Gill" /> As estratexias de alimentación das aves varían segundo a especie. Algunhas cazan [[insectos]] lanzándose sorpresivamente dende unha póla. As especies que se alimentan do [[néctar]], coma os [[Trochilidae|colibrís]], os [[Nectariniidae]] e os [[Loriinae]], teñen linguas pilosas e formas de bico especialmente adaptadas para axustarse ás plantas das que se alimentan.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Paton |nome=D. C. |autor2=B. G. Collins |ano=1989 |título=Bills and tongues of nectar-feeding birds: A review of morphology, function, and performance, with intercontinental comparisons |publicación=Australian Journal of Ecology |volume=14 |número=4 |páxinas=473?506 |doi=10.2307/1942194}}</ref> Os [[kiwi (ave)|kiwis]] e as [[limícola|aves limícolas]] teñen longos bicos que empregan para sondar o chan en busca de invertebrados; no caso das limícolas, os seus bicos presentan diferentes lonxitudes e curvaturas, xa que cada especie ten un [[nicho ecolóxico]] diferente.<ref name = "Gill" /><ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Baker |nome=Myron Charles |autor2=Ann Eileen Miller Baker |ano=1973 |título=Niche Relationships Among Six Species of Shorebirds on Their Wintering and Breeding Ranges |publicación=Ecological Monographs |volume=43 |número=2 |páxinas=193?212 |doi=10.2307/1942194}}</ref> As [[movella]]s, [[Aythynae|parrulos mergulladores]], [[pingüín]]s e [[álcido]]s perseguen as súas presas baixo a auga, empregando as súas ás e/ou pés para propulsarse,<ref name="Burger" /> mentres que os [[Sulidae|mascatos]], [[Alcedines|picapeixes]] e [[Sternidae|carrán]] son predadores aéreos que se mergullan en picado en busca da súa presa. Os [[flamengo]]s, tres especies de ''[[Pachyptila]]'', e algúns parrulos, aliméntanse filtrando a auga.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Cherel |nome=Yves |autor2=Pierrick Bocher, Claude De Broyer ''et als.'' |ano=2002 |título=Food and feeding ecology of the sympatric thin-billed ''Pachyptila belcheri'' and Antarctic ''P. desolata'' prions at Iles Kerguelen, Southern Indian Ocean |publicación=Marine Ecology Progress Series |volume=228 |páxinas=263?81 |doi=10.3354/meps228263}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Jenkin |nome=Penelope M. |ano=1957 |título=The Filter-Feeding and Food of Flamingoes (Phoenicopteri) |publicación=Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences |volume=240 |número=674 |páxinas=401?93 |url=http://links.jstor.org/sici?sici=0080-4622(19570509)240:674%3C401:TFAFOF%3E2.0.CO;2-E |dataacceso= 19 de abril de 2009 |doi=10.1098/rstb.1957.0004}}</ref> Outras aves, como os [[ganso]]s e os [[Anatinae|patos nadadores]], aliméntanse principalmente pastando. Algunhas especies, entre as que se inclúen as [[Fregatidae|fragatas]], as [[Laridae|gaivotas]],<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Miyazaki |nome=Masamine |ano=1996 |título=Vegetation cover, kleptoparasitism by diurnal gulls and timing of arrival of nocturnal Rhinoceros Auklets |publicación=The Auk |volume=113 |número=3 |páxinas=698?702 |doi=10.2307/3677021 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/auk/v113n03/p0698-p0702.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235710/http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v113n03/p0698-p0702.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> e os [[Stercorariidae]],<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Bélisle |nome=Marc |autor2=Jean-François Giroux |ano=1995 |título=Predation and kleptoparasitism by migrating Parasitic Jaegers |publicación=The Condor |volume=97 |número=3 |páxinas=771?781 |doi=10.2307/1369185 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/condor/files/issues/v097n03/p0771-p0781.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235719/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v097n03/p0771-p0781.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> son [[cleptoparasitismo|cleptoparasitas]], é dicir, rouban comida a outras aves. Suponse que con isto logran un suplemento adicional, pero non unha parte importante da súa dieta xeral; un caso estudado de cleptoparasitismo da ''[[Fregata minor]]'' sobre o ''[[Sula dactylatra]]'' determinou que obtiñan así de media só o 5% da súa comida, e como máximo un 40%.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Vickery |nome=J. A. |autor2=M. De L. Brooke |ano=1994 |título=The Kleptoparasitic Interactions between Great Frigatebirds and Masked Boobies on Henderson Island, South Pacific |publicación=The Condor |volume=96 |número=2 |páxinas=331?40 |doi=10.2307/1369318 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/condor/files/issues/v096n02/p0331-p0340.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235707/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v096n02/p0331-p0340.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> Hai outras aves que son [[Necrófago (bioloxía)|preeiras]], algunhas das cales, como os voitres, están especializados en comer cadáveres, mentres que outras, como as gaivotas, os [[córvido]]s ou algunhas [[ave de presa|aves de presa]] fano só como oportunistas.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Hiraldo |nome=F.C. |autor2=J.C. Branco e J. Bustamante |ano=1991 |título=Unspecialized exploitation of small carcasses by birds |publicación=Bird Studies |volume=38 |número=3 |páxinas=200?07}}</ref>
 
=== Inxesta de auga ===
Liña 563:
[[Ficheiro:Bar-tailed Godwit migration.jpg|miniatura|esquerda|Mapa que representa as rutas migratorias do [[mazarico rabipinto]]. Esta especie ten a marca de migración máis longa sen paradas, un 10.200 km]]
 
Algunhas especies de aves realizan migracións máis curtas, viaxando só o necesario para evitar o mal tempo ou conseguir comida. Especies como algúns [[frinxílidos]] boreais teñen comportamentos [[irrupción|irruptivos]], ao estar presentes nun lugar un ano e ausentes ao seguinte. Este tipo de desprazamento adoita estar vencellado á dispoñibilidade de alimentos.<ref>{{cita publicación periódica |apelido=Wilson |nome=W. Herbert, Jr. |ano=1999 |título=Bird feeding and irruptions of northern finches:are migrations short stopped? |publicación=North America Bird Bander |volume=24 |número=4 |páxinas=113?21 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/nabb/v024n04/p0113-p0121.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235739/http://elibrary.unm.edu/sora/NABB/v024n04/p0113-p0121.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> Tamén poden realizar desprazamentos pequenos dentro da súa área de distribución, con individuos de latitudes máis altas que se moven cara aos territorios do sur dos seus conxéneres; outras aves realizan migracións parciais, nas cales só migra unha parte da poboación (normalmente femias e machos subdominantes).<ref>{{cita publicación periódica|apelido=Nilsson |nome=Anna L. K. |autor2=Thomas Alerstam e Jan-Åke Nilsson |ano=2006 |título=Do partial and regular migrants differ in their responses to weather? |publicación=The Auk |volume=123 |número=2 |páxinas=537?47 |url=http://findarticles.com/p/articles/mi_qa3793/is_200604/ai_n16410121|doi=10.1642/0004-8038(2006)123[537:DPARMD]2.0.CO;2 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> Nalgunhas rexións, a migración parcial pode supoñer unha gran porcentaxe das formas de migración das súas avifaunas; en [[Australia]], algúns estudos calcularon que en torno ao 44 % das aves non paseriformes e o 32% das paseriformes son parcialmente migratorias.<ref>{{cita publicación periódica|apelido=Chan |nome=Ken |ano=2001 |título=Partial migration in Australian landbirds: a review |publicación=[[Emu (revista)|Emu]] |volume=101 |número=4 |páxinas=281?92 |doi=10.1071/MU00034}}</ref> A migración altitudinal é un tipo de migración de curta distancia, na que as aves pasan a época de cría a maiores altitudes, e en épocas menos favorables desprázanse cara a altitudes menores. Polo xeral están provocadas por cambios de temperatura, e normalmente acontecen cando os territorios se volven inhóspitos pola falta de comida.<ref>{{cita publicación periódica |apelido=Rabenold |nome=Kerry N. |autor2=Patricia Parker Rabenold |ano=1985 |título=Variation in Altitudinal Migration, Winter Segregation, and Site Tenacity in two subspecies of Dark-eyed Juncos in the southern Appalachians |publicación=The Auk |volume=102 |número=4 |páxinas=805?19 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/auk/v102n04/p0805-p0819.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235702/http://elibrary.unm.edu/sora/Auk/v102n04/p0805-p0819.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> Algunhas especies poden ser nómades, e non teren un territorio fixo, e desprázanse en función do tempo meteorolóxico e da dispoñibilidade de alimentos. A maioría dos [[Psittacidae|papagaios]] non son nin migradores, nin sedentarios, senón que son dispersivos, irruptivos, nómades, ou realizan desprazamentos pequenos e irregulares.<ref>{{cita libro |apelidos=Colar |nome=Nigel J. |ano=1997|capítulo=Family Psittacidae (Parrots)|título=[[Handbook of the Birds of the World]], Volume 4: Sandgrouse to Cuckoos |editor=Josep do Hoyo, Andrew Elliott & Jordi Sargatal (eds.) |localización=Barcelona |editorial=Lynx Edicions |isbn=84-87334-22-9|páxinas=}}</ref>
 
A capacidade das aves de volver a un lugar concreto tras percorrer grandes distancias coñécese dende hai certo tempo. Nun experimento realizado na década de 1950, unha [[Puffinus puffinus|pardela furabuchos]] ceibada en [[Boston]], volveu á súa colonia en [[Skomer]] ([[Gales]]) en 13 días, cubrindo unha distancia de 5.150&nbsp;km.<ref>{{cita publicación periódica|apelido=Matthews |nome=G. V. T. |ano=1953 |título=Navigation in the Manx Shearwater |publicación=Journal of Experimental Biology |volume=30 |número=2 |páxinas=370?96 |url=http://jeb.biologists.org/cgi/reprint/30/3/370 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> As aves oriéntanse durante a migración usando diversos métodos; durante o día empregan o [[sol]] para guiarse, e as [[estrela (astronomía)|estrelas]] son a referencia pola noite. As especies que se orientan polo sol usan un [[Cronobioloxía|reloxo interno]] para compensar as mudanzas de posición do astro ao longo do día.<ref name = "Gill" /> A orientación a partir das estrelas baséase na posición das [[constelación]]s ao redor dos [[polo celeste|polos celestes]].<ref>{{cita publicación periódica|apelido=Mouritsen |nome=Henrik |autor2=Ole Næsbye Larsen |ano=2001 |título=Migrating songbirds tested in computer-controlled Emlen funnels use stellar cues for a estafe-independent compass |publicación=Journal of Experimental Biology |volume=204 |número=8 |páxinas=3855?65 |pmid= 11807103 |url=http://jeb.biologists.org/cgi/content/full/204/22/3855 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> Nalgunhas especies, isto é reforzado ademais coa súa capacidade de sentir o [[Campo magnético terrestre|magnetismo da Terra]] a través de [[Fotorreceptor (bioloxía)|fotorreceptor]]es especializados.<ref>{{cita publicación periódica|apelido=Deutschlander |nome=Mark E. |autor2=John B. Phillips e S. Chris Borland |ano=1999 |título=The case for lixeiro-dependent magnetic orientation in animals |publicación=Journal of Experimental Biology |volume=202 |número=8 |páxinas=891?908 |pmid= 10085262 |url=http://jeb.biologists.org/cgi/reprint/202/8/891 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref>
Liña 573:
As aves comunícanse principalmente a través de sinais visuais e auditivos. Os sinais poden ser interespecíficos (entre especies distintas) ou intraespecíficas (dunha soa especie).
 
En ocasións usan a plumaxe para establecer ou reafirmar a súa posición social;<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Möller |nome=Anders Pape |ano=1988 |título=Badge size in the house sparrow ''Passer domesticus''|publicación=Behavioral Ecology and Sociobiology |volume=22 |número=5 |páxinas=373–78}}</ref> para indicar a súa receptividade sexual, ou para intimidar, como no caso da exhibición do ''[[Eurypyga helias]]'', que procura afastar os seus predadores e protexer os seus polos.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Thomas |nome=Betsy Trent |autor2=Stuart D. Strahl |ano=1990 |título=Nesting Behavior of Sunbitterns (''Eurypyga helias'') in Venezuela |publicación=The Condor |volume=92 |número=3 |páxinas=576–81 |doi=10.2307/1368675 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v092n03/p0576-p0581.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20090325235743/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v092n03/p0576-p0581.pdf |dataarquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> As variacións da plumaxe permiten a identificación das aves, sobre todo entre especies. A comunicación visual nas aves inclúe exhibicións rituais, entre as cales figuran accións 'habituais' como acicalaren as plumas, picadas e outros. Estas demostracións poden ser sinais de ameaza ou de submisión, ou contribuír á formación de parellas.<ref name = "Gill" /> As exhibicións máis elaboradas danse no [[cortexo sexual|cortexo]], a miúdo composto de complexas combinacións de moitos movementos distintos;<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Pickering |nome=S. P. C. |autor2=S. D. Berrow |ano=2001 |título=Courtship behaviour of the Wandering Albatross ''Diomedea exulans'' at Bird Island, South Georgia |publicación=Marine Ornithology |volume=29 |número=1 |páxinas=29–37 |url=http://www.marineornithology.org/PDF/29_1/29_1_6.pdf|formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> o éxito reprodutivo dos machos pode depender da calidade das exhibicións.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Pruett-Jones |nome=S. G. |autor2=M. A. Pruett-Jones |ano=1990 |título=Sexual Selection Through Female Choice in Lawes' Parotia, A Lek-Mating Bird of Paradise |publicación=[[Evolution (revista)|Evolution]] |volume=44 |número=3 |páxinas=486–501 |doi=10.2307/2409431}}</ref>
[[Ficheiro:Turdus merula male song at dawn(20s).ogg|miniatura|Canto dun [[Turdus merula|merlo común]].]]
 
As [[Vocalización das aves|vocalizacións das aves]], isto é, os seus cantos e reclamos, prodúcense na [[sirinxe]] e son o principal medio que usan para comunicarse mediante o son. Esta comunicación pode ser moi complexa; algunhas especies poden usar os dous lados da sirinxe independentemente, e logran así producir simultaneamente dous sons.<ref name = "Suthers"/> Os reclamos úsanse para unha ampla variedade de propósitos: para facer as beiras (atracción da parella,<ref name = "Gill" /> avaliar as posibles parellas<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Genevois |nome=F. |autor2=V. Bretagnolle |ano=1994 |título=Male Blue Petrels reveal their body mass when calling |publicación=Ethology Ecology and Evolution |volume=6 |número=3 |páxinas=377–83 |url=http://ejour-fup.unifi.it/index.php/eee/article/view/667/613 |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20071224040649/http://ejour-fup.unifi.it/index.php/eee/article/view/667/613 |data-arquivo=24 de decemberdecembro de 2007 |urlmorta=si }}</ref>); para protexer e marcar o territorio;<ref name = "Gill" /> para a identificación doutros individuos (como cando os pais procuran os seus pitos nas colonias, ou cando as parellas se queren reunir);<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Jouventin |nome=Pierre |autor2=Thierry Aubin y Thierry Lengagne |ano=1999 |título=Finding a parent in a king penguin colony: the acoustic system of individual recognition |publicación=Animal Behaviour |volume=57 |número=6 |páxinas=1175–83 |doi=10.1006/anbe.1999.1086 |pmid=10373249}}</ref> ou para alertar dun depredador potencial. Os reclamos de alerta, en ocasións, inclúen información específica da natureza da ameaza;<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Templeton |nome=Christopher N.|autor2= Greene, Erick y Davis, Kate|ano=2005 |título=Allometry of Alarm Calls: Black-Capped Chickadees Encode Information About Predator Size |publicación=Science |volume=308 |número=5730 |páxinas=1934–37 |doi=10.1126/science.1108841 |pmid=15976305}}</ref> e ademais algunhas aves son quen de recoñeceren as chamadas de alerta que realizan outras especies.<ref>{{Cita publicación periódica|título=Eavesdropping nuthatches distinguish danger threats in chickadee alarm calls|autor=Schwarz, J.|data=19 de marzo de 2007|url=http://uwnews.washington.edu/ni/article.asp?articleID=31386|dataacceso=3 de maio de 2009|editorial=University of Washington News|revista=|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20080403152946/http://uwnews.washington.edu/ni/article.asp?articleID=31386|data-arquivo=03 de aprilabril de 2008|urlmorta=si}}</ref> Á parte das vocalizacións, algunhas aves usan métodos mecánicos para a comunicación auditiva. O ''hakawai'' de [[Nova Zelandia]], pertencente ó xénero ''[[Coenocorypha]]'', producía sons cando o aire pasaba entre as súas plumas,<ref name="Miskelly">{{Cita publicación periódica |apelido=Miskelly |nome=C. M. |autor2= |ano=1987 |título=The identity of the hakawai |publicación=Notornis |volume=34 |número=2 |páxinas=95–116 |url=http://www.notornis.org.nz/free_issues/Notornis_34-1987/Notornis_34_2.pdf |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20090325235703/http://www.notornis.org.nz/free_issues/Notornis_34-1987/Notornis_34_2.pdf |data-arquivo=25 de marchmarzo de 2009 |urlmorta=si }}</ref> os [[Picidae|petos]] tamborilan para marcar territorio,<ref name = "Attenborough"/> e as ''[[Probosciger aterrimus]]'' fan chamadas a base de golpes usando ferramentas.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Murphy |nome=Stephen |autor2=Sarah Legge y Robert Heinsohn |ano=2003 |título=The breeding biology of palm cockatoos (''Probosciger aterrimus''): a case of a slow life history |publicación=[[Journal of Zoology]] |volume=261 |número=4 |páxinas=327–39 |doi=10.1017/S0952836903004175}}</ref>
 
=== Sociabilidade ===
Liña 582:
Mentres que algunhas aves son esencialmente solitarias ou viven en pequenos grupos familiares, outras poden formar grandes [[bandada]]s. Os beneficios principais de se agruparen son: maior seguridade e un incremento da eficiencia na procura de alimento.<ref name = "Gill" /> Defenderse contra os depredadores é especialmente importante en hábitats pechados como os [[bosque]]s, onde as emboscadas son comúns, e unha gran cantidade de ollos contribúen a un bo sistema de alerta. Isto levou ao desenvolvemento de bandadas compostas por un pequeno número de diferentes especies unidas para a alimentación; estas bandadas aumentan a seguridade e reducen a competencia potencial polos recursos.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Terborgh |nome=John |ano=2005 |título=Mixed flocks and polyspecific associations: Costs and benefits of mixed groups to birds and monkeys |publicación=American Journal of Primatology |volume=21 |número=2|páxinas=87–100 |doi=10.1002/ajp.1350210203}}</ref> Non todo son beneficios, entre os custos que presentan as asociacións en bandadas están as intimidacións e o acoso por parte das aves dominantes cara ás subordinadas, e nalgúns casos a redución da eficiencia na procura de alimento.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Hutto |nome=Richard L. |ano=1988 |título=Foraging Behavior Patterns Suggest a Possible Cost Associated with Participation in Mixed-Species Bird Flocks |publicación=[[Oikos (revista)|Oikos]] |volume=51 |número=1 |páxinas=79–83 |doi=10.2307/3565809}}</ref>
 
Tamén, en ocasións, as aves forman asociacións con especies que non son aves. Algunhas aves mariñas asócianse cos [[golfiño]]s e [[atún]]s, que empurran os bancos de peixes cara á superficie e as aves mergúllanse para os pescaren.<ref name = "AU">{{Cita publicación periódica |apelido=Au |nome=David W. K. |autor2=Robert L. Pitman |ano=1986 |título=Seabird interactions with Dolphins and Tuna in the Eastern Tropical Pacific |publicación=The Condor |volume=88 |número=3 |páxinas=304–17 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v088n03/p0304-p0317.pdf |doi=10.2307/1368877 |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20111105140621/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v088n03/p0304-p0317.pdf |dataarquivo=05 de novembernovembro de 2011 |urlmorta=si }}</ref> Os [[Bucerotidae]] teñen unha [[Mutualismo|relación mutualista]] coa ''[[Helogale parvula]]'', aliméntanse xuntos e alértanse da proximidade de [[ave de presa|aves de presa]] e doutros depredadores.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Anne |nome=O. |autor2=E. Rasa |ano=1983 |título=Dwarf mongoose and hornbill mutualism in the Taru desert, Kenya |publicación=Behavioral Ecology and Sociobiology |volume=12 |número=3 |páxinas=181–90 |doi=10.1007/BF00290770}}</ref>
 
=== Descanso ===
[[Ficheiro:Caribbean Flamingo2 (Phoenicopterus ruber) (0424) - Relic38.jpg|miniatura|Moitas aves, como este [[flamengo]], recollen a súa cabeza no seu lombo para durmiren.]]
As altas taxas metabólicas das aves durante os seus momentos de actividade diúrna están contrarrestadas polos seus momentos de descanso. Mentres dormen, as aves a miúdo realizan un tipo de sono chamado vixiante, onde se intercalan períodos de descanso con leves e rápidas olladas, que lles permiten estar atentas a calquera ruído e escaparen das ameazas;<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Gauthier-Clerc |nome=Michael |autor2=Alain Tamisier, Frank Cezilly |ano=2000 |título=Sleep-Vigilance Trade-off in Gadwall during the Winter Period |publicación=The Condor |volume=102 |número=2 |páxinas=307–13 |url=http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v102n02/p0307-p0313.pdf |doi=10.1650/0010-5422(2000)102[0307:SVTOIG]2.0.CO;2 |formato=PDF |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20080910161658/http://elibrary.unm.edu/sora/Condor/files/issues/v102n02/p0307-p0313.pdf |dataarquivo=10 de septembersetembro de 2008 |urlmorta=si }}</ref> os [[cirrio común|cirrios comúns]] son quen de durmiren mentres voan, e usan o vento estratexicamente (xeralmente encarándose a el) para non se afastaren en exceso dos seus territorios.<ref>{{Cita publicación periódica|publicación=The Journal of Experimental Biology|volume=205|páxinas=905–910|ano=2002|título=Harmonic oscillatory orientation relative to the wind in nocturnal roosting flights of the swift ''Apus apus''|nome=Johan|apelido=Bäckman|autor2=Thomas Alerstam|url=http://jeb.biologists.org/cgi/content/full/205/7/905 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> Tense suxerido que algúns tipos de sono poderían ser posibles en voo.<ref>{{Cita publicación periódica|apelido=Rattenborg|nome=Niels C. |ano=2006 |título=Do birds sleep in flight? |publicación=Die Naturwissenschaften |volume=93 |número=9 |páxinas=413–25 |doi=10.1007/s00114-006-0120-3}}</ref> Algunhas especies teñen a capacidade de caeren nun sono de onda lenta cun só [[Hemisferio cerebral|hemisferio do cerebro]] cada vez. As aves tenden a usar esta habilidade segundo a súa posición relativa dentro da bandada; as que se atopan nos laterais do grupo manteñen así aberto o ollo que vixía os arredores da bandada; esta adaptación tamén se presenta en [[cetáceo]]s.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Milius |nome=S. |ano=1999 |título=Half-asleep birds choose which half dozes |publicación=Science News Online |volume=155 |número= |páxina=86 |url=http://findarticles.com/p/articles/mi_m1200/is_6_155/ai_53965042 |doi=10.2307/4011301 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> É bastante normal que as aves se xunten á hora de durmir, o que reduce a perda de [[calor corporal]] e diminúe os riscos asociados aos depredadores.<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Beauchamp |nome=Guy |ano=1999 |título=The evolution of communal roosting in birds: origin and secondary losses |publicación=Behavioural Ecology |volume=10 |número=6 |páxinas=675–87 |url=http://beheco.oxfordjournals.org/cgi/content/full/10/6/675 |doi=10.1093/beheco/10.6.675 |dataacceso=19 de abril de 2009}}</ref> Os durmidoiros son a miúdo escollidos en atención a eses dous factores: seguridade e [[termorregulación]].<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Buttemer |nome=William A.|ano=1985 |título=Energy relations of winter roost-site utilization by American goldfinches (''Carduelis tristis'') |publicación=[[Oecologia]] |volume=68 |número=1 |páxinas=126–32 |url=http://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/47760/1/442_2004_Article_BF00379484.pdf |dataacceso=19 de abril de 2009 |doi=10.1007/BF00379484 |formato=PDF}}</ref> Moitas aves, cando dormen, dobran as súas cabezas cara ó dorso e meten o peteiro embaixo das plumas. É moi común que as aves descansen sobre unha pata, e nalgúns casos, sobre todo en climas fríos, meten a pata entre as súas plumas. Os [[paseriforme]]s teñen un mecanismo de bloqueo no tendón que lles permite manterse na percha sen caeren mentres dormen. Moitas aves terrestres, coma os [[faisán]]s e as [[Phasianidae|perdices]], descansan subidas ás árbores. Varias especies do xénero ''[[Loriculus]]'' dormen boca abaixo,<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Buckley |nome=F. G. |autor2=P. A. Buckley |ano=1968 |título=Upside-down Resting by Young Green-Rumped Parrotlets (''Forpus passerinus'') |publicación=The Condor |volume=70 |número=1 |páxina=89 |doi=10.2307/1366517}}</ref> coma os [[morcego]]s. Algunhas especies pola noite entran nun estado de letargo que vai acompañado dunha redución das súas taxas metabólicas; hai unhas 100 especies que teñen esta [[Adaptación biolóxica|adaptación fisiolóxica]]: [[colibrí]]s,<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=Carpenter |nome=F. Lynn |ano=1974 |título=Torpor in an Andean Hummingbird: Its Ecological Significance |publicación=Science |volume=183 |número=4124 |páxinas=545–47 |doi=10.1126/science.183.4124.545 |pmid=17773043}}</ref> [[Aegothelidae|egotelos]] e [[noitebras]]. Unha especie, a ''[[Phalaenoptilus nuttallii]]'', mesmo entra nun estado de [[hibernación]].<ref>{{Cita publicación periódica |apelido=McKechnie |nome=Andrew E. |autor2=Robert A. M. Ashdown, Murray B. Christian and R. Mark Brigham |ano=2007 |título=Torpor in an African caprimulgid, the freckled nightjar ''Caprimulgus tristigma'' |url=http://web.wits.ac.za/NR/rdonlyres/3ED778A4-2CAF-450B-985D-C8B7E1EEDA92/0/FRNJtorporJAB.pdf |publicación=Journal of Avian Biology |volume=38 |número=3 |páxinas=261–66 |doi=10.1111/j.2007.0908-8857.04116.x |dataacceso=19 de abril de 2009 |apelidos= |data= |revista= |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20081217160227/http://web.wits.ac.za/NR/rdonlyres/3ED778A4-2CAF-450B-985D-C8B7E1EEDA92/0/FRNJtorporJAB.pdf |data-arquivo=17 de decemberdecembro de 2008 |urlmorta=si }}</ref>
[[Ficheiro:Eurasian Oystercatcher Haematopus ostralegus.jpg|miniatura|Cópula de dúas [[Haematopus ostralegus|gabitas]].]]
 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/wiki/Aves»