Lois de Borgoña: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Louis_of_Burgundy_tournoisLouis of Burgundy tournois.jpg|miniatura| Moeda cuñada por Luís de Borgoña. ]]

[[Ficheiro:Armoiries_Louis_de_BourgogneArmoiries Louis de Bourgogne.svg|miniatura| Escudo de Luís de Borgoña. ]]

'''Luís de Borgoña''', nado en [[1297]] e finado o [[2 de agosto|2]] de agosto de]] [[1316]], foi [[Principado de Acaia|príncipe de Acaia]] e pretendente do [[Reino de Tesalónica]].

Era o fillo máis novo de [[Roberto II de Borgoña]] e Ines[[Inés de Francia]]. Era neto por liña paterna de [[Hugo IV de Borgoña]] e [[Iolanda de Dreux]], e por liña materna de [[Luís IX de Francia]] e [[Margarida de Provenza]].

Era irmán dos duques [[Hugo V de Borgoña|Hugo V]] e [[Eudes IV de Borgoña;]], de [[Branca de Borgoña]], casada con [[Eduardo I de Savoia;]], de [[Margarida de Borgoña]], casada con [[Luís X de Francia]] e de [[Xoana de Borgoña]], casada con [[Filipe VI de Francia]].

En [[1313]] tomou parte no complexo contrato matrimonial deseñado co obxectivo de asegurar o control da primeira [[dinastía Capeto de Anjou-Sicília]] e da [[Dinastía capeto de Borgoña|dinastía de Borgoña]] para asegurar o dominio da Grecia franca:

O [[31 de xullo|31 de xullo de]] [[1313]] casou con [[Matilda de Hainaut]], descendente de [[Guillerme II Villehardouin]], e a quen [[Filipe I de Tarento|Filipe I de Taranto]] dera en feudo o [[Principado de Acaia]]. Ao se converter en ser príncipe de Acaia, LuisLuís de Borgoña fixo a correspondente homenaxe a Filipe I de TarantoTarento como [[Imperio Latino|emperador de Constantinopla]] ''iure'' ''uxoris'' e [[Reino de Tesalónica|rei de Tesalonica]]. En virtude da sua vasalaxe, accedeu a unirse a unha campaña prevista para a reconquista do [[Imperio Latino|Imperio latino de Constantinopla]]. Pola súa banda, Luís de Borgoña cedeu os dereitos sobre as terras do [[Ducado de Borgoña]] ao seu irmán [[Hugo V de Borgoña]], para que este lle cedese o título de [[Reino de Tesalónica|rei de Tesalónica]], que fora vendido á súa familia en [[1266]].

Mentres tanto, [[Isabel I de Acaia]] tivera unha irmá máis nova, [[Margarida de Acaia]]. Cando Isabel foi desposuída do principado por [[Carlos II de Anjou]], a súa irmá, Margarida, reclamou para si mesma os dereitos sobre o [[Principado de Acaia]] dun xeito infrutuoso. Finalmente traspasou os dereitos en favor da súa filla, [[Isabel de Sabran]], que era polo tanto curmá de Matilda de Hainaut, filla de Isabel de Acaia. Para facer valer os seus dereitos sobre a súa curmá Matilda, Isabel de Sabran casou co infante Ferran[[Ferrán de Mallorca]], que reclamou o Principado de Acaia en nome da súa muller e preparou a conquista.

O infante FerranFerrán de Mallorca desembarcou e tomou [[Glarentza]] en [[1315]]. Pola súa banda, Matilda de Hainaut e Luís de Borgoña chegaron por separado ao principado. Mentres Luís de Borgoña se dirixía á [[República de Venecia]] para solicitar axuda militar, Matilda zarpou directamente do porto de [[Marsella]] e desembarcou en [[Navarino]] con 1.000 soldados a finais de [[1315]].

Á chegada de Matilda, varios baróns, incluído o [[conde de Cefalonia]], volveron á súa obediencia. Pero a pesar dos reforzos recibidos polos baróns, o exército de Matilda foi derrotado polas tropas do infante FerranFerrán de Mallorca o [[22 de febreiro|22 de febreiro de]] [[1316]] na [[batalla de Picotín]]. Despois chegou Luís de Borgoña e comezou o asedio de Chalandrista[[Chalandritsa]], que acabou fracasando. FerranFerrán de Mallorca enviou cartas á [[Compañía Catalá de Oriente]] clamando polo envío de reforzos, que foron respondidos favorablementefavorabelmente por esta. Pero cando as tropas da compañía aínda estaban en camiño, o [[5 de xullo|5 de xullo de]] [[1316]] librouse a [[batalla de Manolada]], na que o infante FerranFerrán foi derrotado e morto.

Só catro semanas despois, morreu Luís de Borgoña. Segundo a ''[[Crónica de Morea]]'', a súa morte foi debida a unhas febres, pero segundo a catalá ''[[Declaratio Summa]]'', foi envelenado por [[Xoán Orsini|Xoán de Cefalonia]]. A morte de Luís de Borgoña deixou o [[Principado de Acaia]] nun estado de ''estancamento'' que deixou abertas as pretensións da súa esposa Matilde de Hainaut, o seu sobriño Eudes IV de Borgoña e [[Filipe I de Tarento|Filipe I de Taranto]].

* * {{en}} {{cita libro | apelidos-editor=Hazard, H.W. (ed.) | título=The fourteenth and fifteenth centuries (A History of the Crusades, vol. III) | url= http://digital.library.wisc.edu/1711.dl/History.CrusThree | consultadataacceso=2006-07-02 | anoarquivodataarquivo=1975 | editorial=University of Wisconsin Press | lugar=Madison, Wisconsin | páxinas= 109–114}}