Temos poucos datos sobre a súasea vida, salvo que tivo dúas irmás, embalas dúas monxas no convento de Santa Inés de Sevilla, a quen dedica a primeira parte da súa obra principal, Tragicomedia de los jardines y campos Sabeos. A segunda parte a dedica a seu segundo marido, D. Francisco de León Garavito. O seu primeiro marido foi D Cristóbal Ponce de Solís y Farfán, que fundou unha capelanía da que ela foi patrona.<ref>{{Cita web|título=Feliciana Enríquez de Guzmán en escritoras.com|url=https://escritoras.com/escritoras/Feliciana-Enriquez-de-Guzman|páxina-web=escritoras.com|data-acceso=2019-10-21|lingua=es-ES}}</ref> As cláusulas do seu testamento mostran unha personalidade forte, piadosa e atenta cos máis necesitados. Non se ten a certeza de que sea certa a historia, que recolleu [[Lope de Vega]] na [[silva]] 3.ª do seu ''Laurel de Apolo''.<ref>{{Cita web|título=Feliciana Enríquez de Guzmán. Real Academia de la Historia|url=http://dbe.rah.es/biografias/6675/feliciana-enriquez-de-guzman|páxina-web=dbe.rah.es|data-acceso=21-10-2019}}</ref> Nela fai alusión ás aventuras dunha tal dona Feliciana que estudou na [[Universidade de Salamanca]] disfrazada de home<ref>{{Cita web|título=PERSONAJES HISTÓRICOS DE LA UNIVERSIDAD DE SALAMANCA. FELICIANA ENRÍQUEZ DE GUZMÁN. Sala de Prensa|url=https://saladeprensa.usal.es/node/114634|páxina-web=saladeprensa.usal.es|data-acceso=2019-10-21}}</ref> e no seu terceiro ano namorouse dun estudiante (probablemente o seu segundo marido), graduándose en teoloxía e astroloxía. Descuberta, tivo que declarar o seu sexo e volver a Sevilla, o que parece case un dos argumentos do propio Lope, quen non simpatizaba coas ideas dramáticas da autora, pero si coa dama en persoa, como adoitaba:
: Mentindo o s''e''u nome/ e transformada en home,/ oíu Filosofía / e, por curiosidade, Astroloxía [...] / E, daquela científica academia / mereceu os loureiros con que premia, / non doutra sorte que a Platón divino/ aquela celebrada Mantinea / que en forma de home a Grecia veu [...] / tan bizarro galán e xentil home, / que, con notable graza entretiña / damas que, con amores e desvelos / a unhas daba favores e a outros celos / facendo que morresen na fonte / que de Narciso, polo seu erro, noméase / namoradas da súa propia sombra.<ref>''Cf''. Cayetano Alberto de la Barrera, "Feliciana Enríquez de Guzmán", en su ''Catálogo bibliográfico y biográfico del teatro antiguo español: desde sus orígenes hasta mediados del Siglo XVIII'': http://www.cervantesvirtual.com/obra-visor/catalogo-bibliografico-y-biografico-del-teatro-antiguo-espanol-desde-sus-origenes-hasta-mediados-del-siglo-xviii--0/html/fef7c9f2-82b1-11df-acc7-002185ce6064_44.html</ref>
