Trastorno bipolar: Diferenzas entre revisións

* A manía: Moitas veces, o primeiro síntoma da fase maníaca é a diminución da necesidade de [[durmir]]. O paciente érguese cedo coa [[cabeza]] chea de ideas e pletórico de [[enerxía]]. Durante o día realiza unha actividade inusualinfrecuente, gasta cartos, móstrase alegre, sociable e falador, podendo chegar a ser indiscreto e avasalador. Tamén se pode dar un aumento do impulso sexual. Estes síntomas poden acompañarse dunha crecente impaciencia e irritabilidade ata o punto de mostrar agresividade. En casos graves, a extraordinaria elevación do ton vital pode levar a que o paciente se crea dotado de poderes sobrenaturais, ou asediado por múltiples inimigos. A intensidade dos síntomas durante a fase maníaca pode levar á hospitalización, se ben en cuestión de semanas o paciente acostuma encontrarse en condicións de seguir un tratamento ambulatorio.

Con tratamento, a evolución é xeralmente boa. Sen tratamento, a evolución é case sempre moi negativa, con constantes recaídas e graves consecuencias familiares, laborais e sociais. Pódense presentar varias complicacións da enfermidade. A máis grave é o suicidio, do cal existe un risco máis alto que na poboacionpoboación xeral (estímase que un 15% dos pacientes bipolares falecen por suicidio). Outra complicación que se pode presentar é o abuso de drogas, o cal é unha enfermidade máis e ensombrece o prognóstico da que xa tiña. Unha fase de euforia pode producir graves problemas familiares (parellas rotas, separacións, conflitos), perda do traballo, riscos excesivos. Mentres, unha fase depresiva pode producir baixas laborais, descenso de produtividade etc.