Léon Brillouin: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Arranxos varios, replaced: {{cite journal → {{Cita publicación periódica (2) |
Recuperando 1 fontes e etiquetando 0 como mortas.) #IABot (v2.0 |
||
Liña 5:
Dende 1908 ata 1912 estudou física na [[École Normale Supérieure]] de [[París]]. Dende 1911 estudou baixo Jean Perrin ata que marchou á [[Universidade Ludwig Maximilians de Múnic]] (LMU) en 1912. Alí estudou física teórica con [[Arnold Sommerfeld]]. En 1913 volveu a Francia para estudar na [[Universidade de París]]. Durante a [[primeira guerra mundial]] servíu no exército, desenvolvendo o [[amplificador de válvulas]] xunto a G. A. Beauvais.<ref>M. A. Ainslie, Principles of Sonar Performance Modeling (Springer, 2010), p12</ref> Trala fin da guerra volveu á Universidade de París para continuar cos seus estudos con [[Paul Langevin]], e recibiu o doutoramento en ciencias en 1920.<ref>''La théorie des solides et les quanta'', citado en Mehra, Volume 5, Parte 2, p. 882.</ref> O xurado da súa tese estivo composto por Langevin, [[Marie Curie]] e Jean Perrin, e o tema da mesma foi a [[mecánica cuántica|teoría cuántica]] dos sólidos, na que propuxo unha ecuación de estado baseada nas vibracións atómicas ([[fonóns]]) que se propagan por el. Tamén estudou a propagación das ondas de luz monocromáticas e a súa interacción coas [[ondas de son]], fenómeno que pasou a coñecerse posteriormente como [[dispersión de Brillouin]].<ref name="Mehra, Volume 5, Part 2, p. 579">Mehra, Volume 5, Parte 2, p. 579.</ref><ref name="Léon Brillouin">[http://www-llb.cea.fr/presllb/leonbrillouin_e.pdf Léon Brillouin] – Biography</ref>
Tralo seu doutoramento Brillouin pasou a desempeñar a función de secretario científico da reorganizada ''[[EDP Sciences#Historia|Journal de Physique et le Radium]]''. En 1932 pasou a ser director asociado dos laboratorios de física do [[Collège de France]]. En 1926 [[Gregor Wentzel]],<ref>Gregor Wentzel ''Eine Verallgemeinerun der Quantenbedingungen für die Zwecke der Wellenmechanik'', ''Z. Physik.'' '''38''' 518–529 (1926). Citado en Mehra, 2001, Volume 5, Parte 2, p. 961.</ref> [[Hendrik Anthony Kramers|Hendrik Kramers]],<ref>H. A. Kramers ''Wellenmechanik und halbzahlige Quantisierung'', ''Z. Physik.'' '''39''' 828-840 (1926). Citado en Mehra, 2001, Volume 5, Parte 2, p. 920.</ref> e Brillouin<ref>Léon Brillouin ''La mécanique ondulatoire de Schrödinger; une méthode générale de resolution par approximations successives'', ''Comptes rendus'' (Paris) '''183''' 24–26 (1926). Citado en Mehra, 2001, Volume 5, Parte 2, p. 882.</ref> desenvolveron de forma independente o que se coñece como a [[aproximación WKB|aproximación Wentzel–Kramers–Brillouin]] ou tamén "método WKB", "enfoque clásico" e "método integral de fase".<ref>Schiff, 1968, p. 269.</ref> En 1928 tralo establecemento do [[Institut Henri Poincaré]] foi nomeado profesor da Cátedra de Física Teórica. Durante o seu traballo sobre a propagación das ondas de electróns nos entramados cristalinos, introduciu o concepto das [[zona Brillouin|zonas Brillouin]] en 1930. As técnicas de perturbacións de mecánica cuántica de Brillouin e [[Eugene Wigner]] resultaron no que se coñece como a fórmula Brillouin–Wigner.<ref name="Mehra, Volume 5, Part 2, p. 579"/><ref name="Léon Brillouin"/><ref>
==Publicacións==
| |||