Henrique II de Castela: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Ogaiago (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Ogaiago (conversa | contribucións)
Liña 37:
Nado en [[Sevilla]], foi o cuarto dos dez fillos e fillas extramatrimoniais de [[Afonso XI de Castela]] e de [[Leonor de Guzmán|Leonor Núñez de Guzmán Ponce de León]] (tataraneta do rei [[Afonso VIII de León e Galicia|Afonso VIII de León]]). Por orde de seu pai, foi criado e educado polo preceptor real Rodrigo Álvarez Asturias, [[Condado de Trastámara|conde de Trastámara]] (parente do propio monarca), quen en [[1345]] cedeu a titularidade do condado de Trastámara (de ''Trans Támaris'', "Alén do Tambre", en [[Galiza]]) a Henrique, como herdeiro legal seu. Con este título inaugurou a [[dinastía de Trastámara]] no [[Lista de reis de León|trono de Castela e León]] en 1369.
 
Tiña os alcumes de ''o magnífico'' e tamén ''el de las Mercedes (''o das mercés''),'' xa que as dispensaba con largueza para apoiar as súas pretensións. Asasinada súa mai Leonor de Guzmán por orde da raíña María de Portugal (en [[1350]]), arrepúxose contra o seumedio irmán [[Pedro I de Castela]], apoiándose no aliado [[Pedro IV de Aragón]]. Para algúns autores, a morte da mai e o asasinato do seu irmán Frederico ouxemelgo FradiqueFradrique a mans do seu medio irmán Pedro, fíxolle decidirse polo camiño do crime, receando pola súa vida.
 
Fuxiu en [[1356]] para Francia, cando o irmánPedro subiu ao trono. Recibiu axuda en [[1365]] do rei [[Carlos V de Francia]], quen mandou a [[Bertrand du Guesclin]] levar a Castela as ''Grandes Compagnies'' para combater a Pedro e o seu aliado inglés, [[Eduardo de Woodstock]], [[príncipe de Gales]], coñecido como o ''Príncipe Negro''. Vencido o [[3 de abril]] de [[1367]] en [[Nájera]] polo Príncipe Negro, e apresado Du Guesclin, Henrique fuxiu de novo para Francia. Unha vez liberado Bertrand du Guesclin, as forzas pedristas e henriquistas enfróntanse de novo en [[Montiel]] en [[1369]]. Desta volta a vitoria foi para o Trastámara e os mercenarios de du Guesclin. Este conduciu a Pedro a xunta de Henrique, que o asasinou nunha entrevista o [[23 de marzo]] de [[1369]].
 
Unha vez liberado Bertrand du Guesclin, as forzas pedristas e henriquistas enfróntanse de novo en [[Montiel]] o [[14 de marzo]] de [[1369]]. Desta volta a vitoria foi para o Trastámara e os mercenarios de Du Guesclin. Pedro quedou recluído no [[castelo da Estrela]], asediado polo exército de Henrique. Finxindo que o axudaba a escapar, Du Guesclin conduciuno a xunta de Henrique, que o asasinou o [[23 de marzo]] de [[1369]].
Gobernou 10 anos apoiado por Francia na súa guerra contra as fillas de Pedro, alcumadas de bastardas. Asegurou o trono ao vencer a [[Fernando I de Portugal]] e [[Xoán de Gante]], Duque de Lancaster, pretendentes da coroa castelá, e ao se aliar fielmente a Carlos V. En [[1372]] a súa frota cooperou por dúas veces para tomar dos ingleses [[La Rochelle]].
 
GobernouHenrique 10II reinou dez anos apoiado por Francia na súa guerra contra as fillas de Pedro, alcumadas de bastardas. Asegurou o trono ao vencer a [[Fernando I de Portugal]] e [[Xoán de Gante]], Duque de Lancaster, pretendentes da coroa castelá, e ao se aliar fielmente a Carlos V. En [[1372]] a súa frota cooperou por dúas veces para tomar dos ingleses o porto de [[La Rochelle]].
O asasinato do seu irmán, Pedro, puxo o punto final no conflito que había moito que opuña os dous irmáns na loita polo poder. Este acontecemento traería graves consecuencias, xa que gran parte das cidades apoiaban o reinado de Pedro. Henrique parte para a [[Guerra dos Cen Anos]], pasando a maioría do seu reinado combatendo as pretensións de [[Xoán de Gante]], fillo de [[Eduardo III de Inglaterra]], que reclamaba o trono por dereito da súa segunda esposa, filla de Pedro.
 
O asasinato do seu irmán,de Pedro, puxo o punto final no conflito que había moito que opuña os dous irmáns na loita polo poder. Este acontecemento traería graves consecuencias, xa que gran parte das cidades apoiaban o reinado de Pedro. Henrique parte para a [[Guerra dos Cen Anos]], pasando a maioría do seu reinado combatendo as pretensións de [[Xoán de Gante]], fillo de [[Eduardo III de Inglaterra]], que reclamaba o trono por dereito da súa segunda esposa, filla de Pedro.
Henrique II foi o primeiro nobre en utilizar o [[anti-semitismo]] como unha ferramenta [[política]] na [[España]], o que conduciu á extinción da ''convivencia'', e a un período de [[tumulto]]s e conflitos, e pode considerarse como precedente á persecución dos [[xudeu]]s pola [[Inquisición en España|Inquisición Española]], iniciada cen anos despois.
 
Henrique II foi o primeiro nobre en utilizar o [[anti-semitismo]] como unha ferramenta [[política]] naen [[España]], o que conduciu á extinción da ''convivencia'', e a un período de [[tumulto]]s e conflitos, e pode considerarse como precedente á persecución dos [[xudeu]]s pola [[Inquisición en España|Inquisición Española]], iniciada cen anos despois.
 
== Casamento e descendencia ==
[[Ficheiro:Pedro Castile beheading.jpg|miniatura|220px|esquerda|'''Henrique II''' (sentado no trono) observando a decapitación do seu medio- irmán [[Pedro I de Castela|Pedro I]] (manuscrito existente na [[Biblioteca Nacional de París]]).]]
Casou en [[1350]] con Xoana Manuel de Peñafiel ou de Castela ([[1333]]-[[1381]] [[Salamanca]]), señora de Lara e Biscaia, señora de Peñafiel, de Escalona, de Villenaet; filla de Branca ou María de la Cerda ([[1311]]-[[1347]]) (filla do Infante Fernando de la Cerda, en [[1328]] casado con Xoana de Lara) e de Juan Manuel de Castela, señor de Villena, Peñafiel e Escalona, o Escritor, neto de Fernando III de Castela. Dela tivo dous fillos.
 
Máis tarde casou en segundas nupcias con Elvira IñiguezÍñiguez de la Vega, coa que tivo fillos co sobrenomeapelido «HenriquezHenríquez de Noroña».
 
# [[Xoán I de Castela]] ([[24 de agosto]] de [[1358]]- outubro de [[1390]])
# Bastardo, [[Afonso, conde de Xixón e Noroña]] chamado Afonso Henriquez, fillo de Elvira Iñiguez de la Vega: naceu en [[1355]] e morreu despois de [[1395]]. Casado en [[Burgos]] en [[1373]] con Isabel ([[1364]]-[[1395]]), filla bastarda de [[Fernando I de Portugal]]. Esta alianza consta dun dos artigos de paz que os dous reis celebraron. Con descendencia, inclusive os [[marqués de Anxexa|marqueses de Anxexa]] en Portugal.
# [[Pedro de Noroña]], morto en [[20 de agosto]] de [[1452]], arcebispo de Lisboa, que tivo fillos bastardos dunha Branca Perestrelo, muller de nobre condición.
# Tamén bastarda, tida de Elvira Iñiguez de la Vega: Infanta Leonor de Castela ([[1363]]-[[5 de marzo]] de [[1415]] [[Olite]], sepultada en [[Pamplona]]). Raíña de Navarra, pois casou en Soria o [[27 de maio]] de [[1375]] con Carlos de Ebreux ([[1350]]-[[1425]]), enrei de Navarra dende [[1387]] Rei da Navarra <nowiki/>como [[Carlos III de Navarra]], ''o Nobre'', fillo de Carlos II e de Xoana de Francia. En [[1387]], pouco antes de el subir ao trono, Leonor fuxiu para Castela, ligándose a rebeldes. SitiadaCercada no seu castelo de Roa, aprisionousefoi aprisionada polo sobriño [[Henrique III de Castela]], ''elo dolientedoente'', que a devolveu ao marido en [[1395]]. Tiveron unha filla que foi Branca de Navarra ou de Ebreux, cuxo 2° marido foi [[Xoán II de Aragón]].
# Infanta Xoana de Castela. Tivo o seu casamento tratado, por volta de [[1378]], con Pedro de Aragón, morto en [[1385]], marqués de Villena.
# de Elvira, Infanta Constanza de Castela, señora de [[Alba de Tormes]]. Casada en [[Valencia]] en [[1379]] co Infante Xoán de Portugal (morto en [[1397]]) Marqués de Villena, Duque de Valencia.
# de Xoana de Cifuentes: Infanta Xoana de Castela, casada en [[1376]] co Infante Dinis de Portugal (morto en [[1397]]).
# de Beatriz Ponce de León: Federico de Castela, morto en [[1394]], en Almodóvar del Río. Duque de Benavente. Casou con Leonor de Albuquerque. Pais de Leonor de Castela ([[1392]]-[[1470]] en Calabazanos), casada en [[1408]] con Pedro Manrique de Lara, señor de Amusco.
# de Beatriz Ponce de León: Henrique de Castela ([[1378]]-1404), duque de Medina SidoníaSidonia.
# de Beatriz Ponce de León: Beatriz de Castela e Ponce de León (morto en [[1409]] en Sevilla) señora de Niebla. Casou en [[1371]] con Juan Alfonso de Guzmán (morto en [[1396]]), señor de Medina SidoníaSidonia e Sanlúcar, Conde de Niebla, descendente directo de Guzmán ''el Bueno''. Henrique II lle deudeulle por dote o condado de Niebla. Os Pérez de Guzmán incorporaron así ao seu escudo os Castelos e os Leóns da Casa Real de Castela, dela descendentes por Beatriz, filla e neta de reis. En 1445 Xoán II deu o título de duque de Medina Sidonia ao 3º conde de Niebla, Juan Alonso de Guzmán y Figueroa, quen acrecentouarrequeceu as súas armas acoa Coroa Ducal.
# de Beatriz Fernández: Fernando de Castela ([[1365]]-[[1438]]), señor de Puenas e Alcazovas, casado con Leonor Sarmiento.
# de Beatriz Fernández, María de Castela, señora de Vilafranca, casada con Diego Hurtado de Mendoza.