Teatro de Epidauro: Diferenzas entre revisións

O '''teatro de Epidauro''' (en [[Lingua grega antiga|grego antigo]] Ἐπίδαυρος ''Epìdauros'', en grego moderno Επίδαυρος ''Epìdavros)'' é un [[teatro]] antigo da [[Argos, Grecia|Argólida]], edificado no [[Século -IV|século IV a. C.]] para acoller as ''Asclepeia'', concurso en honra do deus médico [[Asclepio]]. Foi o modelo de numerosos teatros gregos ao regularizar e perfeccionar a súa estrutura.

A principios do século IV&nbsp;a.&nbsp;C., tiña lugar unha festa panhelénica cada catro anos en [[Epidauro]], no [[Asclepeion|santuario de Asclepio]], as ''Asclepeia'', que combinaban probas ximnásticas<ref>Sève (1993), p. 322</ref> e musicais.<ref>Sève (1993), p. 323</ref> A uns 500 m ao sueste do santuario, sobre un lugar que permitiu encostar o ''koilon'' (conxunto de bancadas) no flanco dun outeiro, o arquitecto e escultor [[Policleto o Mozo]]novo comezou os traballos para erguer o teatro cara ao [[-350|350]]&nbsp;a.&nbsp;C.<ref>{{CitaHartt libro|título=Arte. Historia de la pintura(1989), esculturap. y arquitectura|apelidos=Hartt|nome=Frederick|editorial=Akal|ano=1989|ISBN=978-84-7600-411-1|serie=Colección Arte y Estética|páxina=206|ref=}}</ref>

O santuario de Epidauro -que inclúe o teatro, os templos de [[Ártemis|Artemisa]] e Asclepio, o [[Tholos]], o Enkoimeterion, os [[Propileos]], a sala de banquetes e os baños-, é un relevante exemplo da arquitectura helénica do século IV a.C., e dende 1988 está inscrito na [[Lista de lugares Patrimonio da Humanidade en Grecia|Listaxe do Patrimonio Mundial]] da [[UNESCO]].<ref>{{Cita web|url=http://portal.unesco.org/es/ev.php-URL_ID=45692&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html|páxina-web=|título=Listaxe do Patrimonio Mundial da UNESCO|data-acceso=6-10-2016|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20140921145212/http://portal.unesco.org/es/ev.php-URL_ID%3D45692%26URL_DO%3DDO_TOPIC%26URL_SECTION%3D201.html|dataarquivo=21-09-2014|urlmorta=si}}</ref>

Circular, 120 m de diámetro.&nbsp;Divídese en tres partes: a orquestra (o núcleo ou parte central;&nbsp;a [[cávea]], con forma de ferradura;&nbsp;e a escena, divididodividida en dúas partes, a escena (''skene —''de&nbsp;''[[Escenario|σκηνή]]—'' 'espazo escénico') propiamente dita, e o [[proscenio]], que é onde actuaban os actores.

Os teatros estaban formados basicamente por tres partes claramente diferenciadas: nun desnivel natural (''koilón'') de 24 metros do terreo situábase a cávea, de 120 metros de diámetro, e que estaba dividida en dous niveis por un corredor medianeiro, ou ''[[diazomata]].''&nbsp;A parte inferior do hemiciclo estaba dividida en 12&nbsp;''cuneus''&nbsp;con 34 ringleiras, mentres que na zona superior aparecen 22&nbsp;''cuneus''&nbsp;con 21 ringleiras observándose a relación da proporción áurea.<ref name=":0">{{CitaLeveque libro|título=Tras(2006), lospp. pasos de los dioses griegos|apelidos=Leveque|nome=Pierre|editorial=Akal|ano=2006|ISBN=978-84-460-2248-0|serie=Colección Universitaria|páxina=247-248|ref=}}</ref>. As dúas partes máis afastadas da cávea sobrepasan o semicírculo e achéganse cara a escena.&nbsp;

En realidade, o teatro non tiña fachada propiamente dita e os actores entraban polos laterales, os ''[[Párodo|párodos]]''.&nbsp;Tense afirmado que o edificio da escena estaba composta dun pórtico de [[orde xónica]] de 4 m de altura por 2 m de profundidade.&nbsp;Tamén se debate sobre se o proscenio, ao que se accedía mediante dúas ramplas laterais, foi engadido con posterioridade. Nesta zona, habería unha estrutura de [[Orde xónica|columnas xónicas]] sen [[fresco]]s nin [[mosaico]]s.&nbsp;O escenario contiña un rudimentario mecanismo de panos para permitir o cambio dos actores ou dos decorados (''pinake'');&nbsp;este mecanismo, ao revés dos panos actuais, saía do chan e ocultábase a través dunhas aberturas practicadas no pavimento diante da propia escena.

Unha das principais vantaxes deste teatro, probablemente debido a un coidadoso cálculo do tamaño da escena e á curvatura da cávea, é que o son, amplificado pola perfecta [[Acústica arquitectónica|acústica]], permite escoitar os actores dende as bancadas máis elevadas. Estímase que este teatro puido chegar a ter unha capacidade de máis de 14.000 espectadores<ref>{{CitaHonour libro|título=Historia& mundialFleming del Arte|apelidos=Honour|nome=Hugh|editorial=Akal|ano=(2004|ISBN=978-84-460-2092-9|apelidos2=Fleming|nome2=John|serie=Colección Arte), yp. Estética|páxina=158|ref=}}</ref> en total, o cal o converte nun dos teatros antigos máis grandes e con maior capacidade.