Sábese da súa introdución en España desde 1824. A especie plantouse como ornamental e para fixar taludes do camiño de ferro de Galicia ao longo do século XX. Axiña espallousese espallou polo territorio, especialmente en zonas degradadas, montes queimados, na costa e nas zonas máis cálidas do país (O Ribeiro...); tornándose unha especie moi invasiva e que supón un gran problema ecolóxico para a biodiversidade destes montes monoespecíficos. Actualmente atópase amplamente naturalizada, invadindo as partes baixas e medias de Galiza até unha altitude de 600 m formando xa parte da actual paisaxe galega. Impide a rexeneración da vexetación natural alterada debido principalmente á súa facilidade para xerminar e regromar despois dos lumes e o seu rápido crecemento. A súa erradicación é difícil e custosa.<ref name="magrama.gob.es"/>.
