Alan IV da Bretaña: Diferenzas entre revisións

'''AlainAlan IV de Bretaña''' coñecido como '''Alan Fergent''' ('''Alan IV Fergent''') ou '''Fergant''', nado en [[1060]] e finado o [[13 de outubro]] de [[1119]], fillo de [[Hoel II da Bretaña|Hoel II de Bretaña]] e [[Havoisa deda Bretaña]], foi [[conde de Cornualles]], de [[Conde de Rennes|Rennes]] e [[Conde de Nantes|Nantes]] e finalmente [[duque de Bretaña]] de [[1084]] a [[1112]]. ''Fergant'' significa en [[Lingua bretoa|bretón]] "o valente perfecto" dun xeito semellante ao nome dinástico escocés "Fergus".

Nado no castelo de [[Châteaulin]] ao redor de 1060, converteuse en duque de Bretaña e conde de Cornualles e Nantes á morte do seu pai o [[13 de abril]] de [[1084]]. É considerado o último duque en falar habitualmente [[Lingua bretoa|bretón]]. Tivo que restaurar a autoridade ducal ao condado de [[Rennes]] contra [[Geoffroy Grenonat]], o irmán de [[Conan II da Bretaña]], ao que sucedera como conde vitalicio. Desde [[1084]] no frente do seu exército apoderouse de Rennes e enviou a Grenonnat a [[Quimper]], onde morreu o mesmo ano, permitíndolle a Alan recuperar o título de conde de Rennes. No mesmo ano, nomeou ao seu fiel irmán [[Matías de nantes|Matías]] á fronte do condado de Nantes, aínda que retomaría persoalmente o título deste condado cando morreu en [[1103]].

En [[1087]] ., <ref name="Chronique de Kemperleg">. Crònica de Kemperleg </ref> casou en primeiras nupcias con [[Constanza de Normandía]], filla de [[Guillerme I de Inglaterra|Guillerme, I de Inglaterra]], o Conquistador, que había morrer envelenada en [[1090]], sen deixar descendencia <ref name="Chronique de Kemperleg" />. En [[1093]], casou en segundas nupcias con [[Ermengarda de Anjou]], filla de Folc[[Fulque IV ode TauróAnjou]] e rebesneta de Folc[[Fulque III Nerrade Anjou|Fulque III]].

Preferiu ficar na parte bretoa do ducado, da que era orixinal, e vivía polo seu gusto nos seus castelos de [[Auray]] e sobre todo de [[Carnoët]] non moi lonxe da abadía da Santa-Cruz de [[Quimperlé]] rexida polo seu tío Binidic (Bieito).

A tranquilidade na que viviu o ducado permitiu a Alan Fergent responder á chamada de [[Urbano II, papa|Urbano II]] e, en compañía doutros señores bretóns, uniuse, durante o verán de [[1096]], á [[primeira cruzada]]. Estivo ausente de Bretaña durante 5cinco anos, deixando o ducado baixo a firme autoridade de Ermengarda.

De volta da cruzada e baixo a influencia da súa piadosa esposa, Alan está cada vez máis interesado nos temas relixiosos e apoia a reforma do clero secular levado a cabo por [[Marbod, bispo de Rennes|Marbod]], bispo de [[Rennes]]. Esta evolución cara ao espiritual non lle impide tomar o partido do rei de Inglaterra [[Henrique I de Inglaterra|Henrique I Beauclerc]] no seu conflito co seu irmán [[Robert Courteheuse]] e participar na [[batalla de Tinchebray]] en [[1106]]. Fíxose vasalo de Henrique I e casou o seu fillo [[Conan III da Bretaña|Conan]] coa filla natural do rei de Inglaterra, Matilde.

Enfermo, abdicou en [[1112]] a favor de Conan e retirouse á abadía de San Salvador de [[Redon]]. Morreu o 13 de outubro de 1119 e foi enterrado alí.

# Inés de Bretaña (ou Havoisa) casada sobre [[1110]] con [[Balduíno VII de Flandres]].

* Brian Fitzcount († 1147/1149), Señorseñor de [[Wallingford]], fervente seguidor de [[Matilde de Inglaterra]] coñecido como a Emperatriz Matilde, na [[Anarquía de Inglaterra|guerra civil]] chamada ''Anarquía'', polo trono de Inglaterra.