Mahmud II: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Traducido de es:Mahmut II |
Máis de en.wiki |
||
Liña 1:
{{en uso}}
{{biografía}}
'''Mahmud II''' ({{lang-ota|
O seu reinado é recoñecido pola reformas administrativas, militares e fiscais que instituíu, que culminaron co decreto de [[Tanzimat]] ("reorganización") levado a cabo polos seus fillos [[Abdulmejid I]] e [[Abdülaziz]]. A miúdo descrito como o "[[Pedro I de Rusia|Pedro o Grande]] de Turquía",<ref name="Rogan2002">{{cita libro|nome=Eugene|apelidos= Rogan|title=Outside In: Marginality in the Modern Middle East|url=https://books.google.com/books?id=I-mX31dOIs8C&pg=PA7|date=4 October 2002|publisher=I.B.Tauris|isbn=978-1-86064-698-0|page=15}}</ref> as súas reformas inclúen a abolición en 1926 do conservador corpo dos [[xanízaro]]s, que eliminou un grande obstáculo contra el e contra as reformas dos seus sucesores no imperio. As reformas que instituíu estiveron caracterizadas por cambios políticos e sociais, que eventualmente provocaron o nacemento da moderna [[Turquía|república turca]].<ref>{{Cita libro|url=https://books.google.nl/books?id=hU7WCgAAQBAJ&pg=PA9&lpg=PA9&dq=mahmud+II+venetian+fez&source=bl&ots=H3aZKqlkUY&sig=XbiWvrn99wodWIEqaQp6mTVRDGw&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwjO94_fvZjZAhWDLcAKHRiqBokQ6AEIbTAO#v=onepage&q=mahmud%20II%20venetian%20fez&f=false |title=Turkey's Politics: The Transition to a Multi-Party System| last=Karpat|first=H. Kemal| date=1959 |publisher=Princeton University Press|isbn=978-0-691-62623-9|language=en}}</ref>
A pesar das súas reformas internas, o reinado de Mahmud tamén foi marcado por sublevacións nacionalistas en [[Serbia]] e [[Grecia]], que levaron a significativas perdas territoriais do imperio e o nacemento do estado grego.
== Traxectoria ==
Liña 10 ⟶ 14:
Mahmud II reformou as institucións administrativas e o propio exército, influído por un proceso de occidentalización, polo que ordenou a [[Incidente Afortunado|disolución dos xanízaros]] en 1826, segundo uns pola morte do seu visir e amigo Alemdar Mustafa Pasha, segundo outros para desfacerse dun corpo militar que non respondía ás necesidades militares dos tempos modernos.
Debiu enfrontarse á [[Guerra de independencia de Grecia|sublevación]] de [[Grecia]] que, finalmente, trala [[batalla de Navarino]] obtivo a independencia en 1830. Durante o seu mandato producíronse outras insurreccións en [[Primeira insurrección serbia|Serbia]], [[Montenegro]] e [[Albania]]. En 1831, [[Mehmet Alí]], [[pachá]] de [[Exipto]], declarou a guerra ao Imperio Otomán, derrotándoo na [[
== Notas ==
{{Listaref}}
== Véxase tamén ==
{{Commonscat}}
=== Bibliografía ===
==Bibliography==
* Levy, Avigdor. "The Officer Corps in Sultan Mahmud II's New Ottoman Army, 1826–39". ''International Journal of Middle East Studies'' (1971) 2#1 pp: 21-39. [http://psi424.cankaya.edu.tr/uploads/files/Levy,%20Officers%20Corps%20in%20Mahmud%20II%27s%20Army%20(1971).pdf online]
* Levy, Avigdor. "The Ottoman Ulema and the military reforms of Sultan Mahmud II". ''Asian and African Studies'' 7 (1971): 13-39.
* Levy, Avigdor. "The Ottoman Corps in Sultan Mahmud II New Ottoman Army". ''International Journal of Middle East Studies'' 1 (1971): pp 39+
* Palmer, Alan. ''The Decline and Fall of the Ottoman Empire'' (1992) ch 6
*{{cita libro|nome=M. Çağatay|apelidos=Uluçay|title=Padişahların Kadınları ve Kızları|year=1992|publisher=Ankara : Türk Tarih Kurumu Basımevı|isbn=978-9-751-60461-3|ref=Uluçay}}
{{Control de autoridades}}
| |||