Exipto (provincia romana): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
|||
Liña 82:
Dous xenerais baseados en Aegyptus, [[Probo|Marco Aurelio Probus]], e [[Lucio Domicio Domiciano|Domitius Domitianus]], lideraron as exitosas revoltas e fixéronse emperadores. [[Diocleciano]] capturou a Alexandría de Domiciano no 298 e reorganizou toda a provincia. O seu edicto de 303 contra os cristiáns comezou unha nova era de persecucións. Este foi o último intento serio de frear o crecemento constante do cristianismo en Exipto.
== Goberno romano en Exipto ==
{{Máis | Listaxe de gobernadores de Exipto romano}}
A medida que Roma superou o sistema de división ptolemaica de Exipto, fixeronse moitos cambios. O efecto da conquista romana foi inicialmente o de reforzar a posición dos gregos e do helenismo fronte ás influencias exipcias. Mantivéronse alguns dos ministerios anteriores e os nomes que tiñan baixo o dominio Ptolemaico helenístico, cambiaron algúns nomes e outros permaneceron pero cambiaron a súa función e a administración.
Os romanos introduciron importantes cambios no sistema administrativo, co obxectivo de lograr un alto nivel de eficiencia e maximizar os ingresos. Os deberes do prefecto de Aegyptus combinaron a responsabilidade pola seguridade militar a través do mando das [[Lexión romana|lexións]] e [[cohorte]]s, a organización das finanzas e tributación e a administración de xustiza.
As reformas de principios do [[século IV]] estableceran a base para outros 250 anos de prosperidade comparativa en Exipto, a un custo de maior rixidez e un control estatal máis opresivo. Aegyptus subdividiuse para fins administrativos en varias provincias máis pequenas, e establecéronse oficiais civís e militares separados, os [[praeses]] (governadores provinciais) e os [[dux]]. A provincia estaba baixo a supervisión do conde de Oriente (é dicir, o vicario) da diocese con sede en Antioquia en Siria.
O emperador Xustiniano aboliu a diocese de Exipto no 538 e volveu a unir o poder civil e militar nas mans do dux cun deputado civil (o praeses) como contrapeso ao poder das autoridades da igrexa. Toda pretensión de autonomía local desaparecera. A presenza dos soldados era máis perceptible, o seu poder e influencia máis xeneralizada na rutina da vida das cidades e vilas.
==Notas==
| |||