Unión Soviética: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m Lingua |
||
Liña 171:
Tras a inicialmente negación por parte do mundo capitalista do recoñecemento diplomático, a Unión Soviética chegou a ter relacións oficiais coa maioría das nacións do mundo a finais dos [[1980|anos 80]]. A Unión Soviética tamén aumentara a súa importancia na esfera internacional, dende estar fóra de organizacións e negociacións internacionais, a ser un dos árbitros do destino de Europa despois da [[segunda guerra mundial]]. Como membro das [[Nacións Unidas]] dende a súa fundación en [[1945]], a Unión Soviética converteuse nun do cinco membros permanentes do Consello de Seguridade de Nacións Unidas que lle deu o dereito de veto das súas resolucións.
A Unión Soviética emerxeu da [[segunda guerra mundial]] como unha das dúas potencias principais do mundo, unha posición mantida durante catro décadas a través da súa hexemonía en [[Europa Oriental]] (''véxase [[bloque do leste]]''), forza militar, axuda aos países en vías de desenvolvemento, e investigación científica, especialmente en tecnoloxía espacial e armamentística. A influencia cada vez maior da Unión Soviética no exterior nos anos da posguerra axudou a conducir a un sistema comunista aos estados de Europa Oriental, unidos por acordos militares e económicos. Alcanzou ao [[imperio Británico]] como superpotencia global, tanto no seu sentido militar como na súa capacidade de expandir a súa influencia máis aló das súas fronteiras. Establecido en 1949 como bloque económico dos países comunistas conducidos por [[Moscova]], o sovieticamente dominado [[Consello de Axuda Mutua Económica]] (COMECON) serviu como marco para a cooperación entre as economías planificadas da Unión Soviética, e, máis adiante, para a cooperación comercial e económica co [[terceiro mundo]]. A contraparte militar ao COMECON era o [[pacto de Varsovia]]. A economía soviética era tamén de
[[Ficheiro:Carter Brezhnev sign SALT II.jpg|miniatura|esquerda|240px|[[Leonid Brezhnev]] e [[Jimmy Carter]] ([[1979]]).]]
Liña 187:
Nos [[1970|anos 70]], a Unión Soviética alcanzou unha paridade nuclear aproximada cos Estados Unidos. Percibiu a súa propia implicación como esencial para a solución de calquera problema internacional importante. Mentres tanto, a [[guerra fría]] deixou paso á distensión e a un patrón máis complicado das relacións internacionais nas cales o mundo non estivo claramente dividido en dous bloques opostos. Os países menores tiñan máis capacidade de afirmar a súa independencia, e as dúas superpotencias recoñeceron o seu interese común en tentar controlar a extensión e a proliferación de armas nucleares.
Durante este tempo, a Unión Soviética había concluído tratados de amizade e de cooperación cun bo número de estados non comunistas no mundo, especialmente no terceiro mundo e en estados do movemento do non aliados como a [[India]] e [[Exipto]]. A pesar dalgúns obstáculos ideolóxicos, Moscova aumentou o seu interese por gañar posicións estratéxicas importantes a través do terceiro mundo. Ademais, a Unión Soviética continuou proporcionando axuda militar para os movementos revolucionarios no terceiro mundo. Por todas estas razóns, a política exterior soviética era de
Aínda que innumerables burocracias estiveron implicadas na formación e a execución da política exterior soviética, as pautas principais da política foron determinadas polo Politburó do partido comunista. Os primeiros obxectivos da política exterior soviética foran o mantemento e o realce da seguridade nacional e o mantemento da hexemonía en Europa Oriental. As relacións cos Estados Unidos e a Europa occidental eran tamén unha preocupación importante para os rexedores soviéticos, e as relacións cos estados do terceiro mundo foron polo menos parcialmente determinadas pola proximidade de cada estado á fronteira soviética e ás estimacións soviéticas da súa significación estratéxica.
| |||