Guerra de Inverno: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 59:
O período posterior á guerra civil ata principios da década de 1930 foi unha época politicamente inestable en [[Finlandia]] debido á continua rivalidade entre os partidos conservador e socialista. O [[Partido Comunista de Finlandia]] foi declarado ilegal en [[1931]], e o nacionalista [[Lapuan liike]] (Movemento de Lapua) organizou actos violentos [[Anticomunismo|anticomunistas]], que culminaron no [[Rebelión de Mäntsälä|fracasado golpe de estado]] de [[1932]]. A partir de entón o heredeiro de Lapuan liike, o ultranacionalista [[Isänmaallinen kansanliike]] (Movemento Patriótico Popular) tivo unha presenza minoritaria na política nacional (a súa máxima representación foi de 14 escanos dos 200 que conformaban o [[Parlamento de Finlandia|Parlamento]]).{{Harvnp|Edwards|2006|pp=26–27}} A finais da década de 1930 a economía finesa, orientada cara á exportación, estaba en crecemento e os movementos políticos extremos do país diminuíran.{{Harvnp|Edwards|2006|p=18}}
[[File:Schutzcor1940.jpg|thumb|left|Unha postal de propaganda soviética de 1940 que di "o can fascista gruñe" en referencia á [[Finlandia Branca|Garda Branca]] (''Шюцкор''), as forzas paramilitares que xogaron un papel na derrota dos [[República Socialista dos Traballadores de Finlandia|Vermellos]] socialistas en Finlandia durante a [[Guerra civil finlandesa|guerra civil]] de 1918.]]
Despois da
[[Ficheiro:Soviet-finnish-nonaggression-pact-1932.png|miniatura|250px|Sinatura do pacto de non-agresión en 1932]]
Liña 108:
{{VT|Exército finés}}
[[Ficheiro:Winterwar-december1939-soviet-attacks.png|miniatura|Principais ataques soviéticos entre o 30 de novembro e o 22 de decembro de 1939.{{Harvnp|Trotter|2002}}{{Harvnp|Leskinen|Juutilainen|1999}}]]
A estratexia finesa foi ditada pola xeografía. A fronteira coa Unión Soviética tiña máis de 1 340 quilómetros de longo, pero a meirande parte do terreo era intransitable, coa excepción dun feixe de estradas sen pavimentar. Nos cálculos previos á guerra, o Estado Maior finés, que establecera o seu cuartel xeral en tempos de guerra en [[Mikkeli]],{{Harvnp|Trotter|2002|pp=35–36}} estimou que habería sete divisións soviéticas no istmo, e non máis de cinco ao longo de toda a fronteira ao norte do lago Ladoga. Na estimación, a
Un problema aínda maior que a falta de soldados era a falta de material; os envíos do exterior de armas antitanque e avións chegaran en pequenas cantidades. A falta munición era alarmante, xa que só había balas e combustible para non máis de 60 días. Esta falta de munición impedía aos fineses contraatacar coa artillaría ou facer fogo de saturación. As unidades de tanques finesas eran operacionalmente inexistentes.{{Harvnp|Trotter|2002|pp=42–44}} A situación da munición aliviouse un pouco, xa que os finlandeses estaban armados en gran parte con rifles [[Mosin–Nagant]] que databan da [[guerra civil finlandesa]], que empregaban os mesmos cartuchos [[7.62×54mmR]] empregados polas forzas soviéticas. Algúns soldados finlandeses mantiveron a súa subministración de municións saqueando os corpos dos soldados soviéticos mortos.{{Harvnp|Laemlein|2013|pp=95–99}}
|