Foi fundado o 1 de novembro de [[1129]], trala doazón da ermida de san Xusto a por Froila Alonso e Pedro Muniz de Carnota por parte do [[mosteiro de San Paio de Antealtares]] o 16 de outubro de 1127. En [[1135]] foi consagrado polo [[arcebispo Xelmírez]]. [[Afonso VII]]<ref>In Dei nomine, amen. Notum sit omnibus presentem paginam inspecturis quod ego Adefonsus, Dei gratia rex Legionis et Gallecie, concedo et confirmo Deo et monasterio Sancti Justi de Togis Outis quantum pertinebat ad ius regale in illa hereditate que uocatur Ratis cum omnibus suis appendiciis et cum suis hominibus intus et foras morantibus; que est in rippa Thamaris et terminatur per gandera de Gentinis, et inde per Briom de Suso, et de alia parte per terminos de Roo, et inde per Sarantes et per Alueyda quam idem monasterium obtinuit ex donacione Petri Muniz de Carnota cui eamdem domnus Alfonsus, rex Hyspanie, pro seruicio quod sibi fecerat donauit secundum quod ex legitimo instrumento ipsius regis mihi constititit euidenter</ref> favoreceuno e eximiuno dos tributos debidos á sé compostelá, o mosteiro tamén gozou da protección a familia dos [[Condes de Traba]]. As súas posesións incluían [[Noia]], Lousame, [[Outes]], [[Muros]] e tamén 47 igrexas e 17 municipios. Tivo 22 abades deentre 1135 ae 1498.
Seguindo a reforma monástica feita polos [[Reis Católicos]], o bispo de [[Tui]] [[Diego de Muros I|Diego de Muros]] mandou irmandalo co [[mosteiro de Sobrado dos Monxes]] en [[1475]], sendopolo que foi incorporado ao mesmo en [[1504]], pasandoe pasou a pertencer á [[orde do Císter]].
Recuperou parte do seu esplendor durante os séculos XVII e XVIII, pero decaeu coas invasións [[napoleón]]icas e desapareceu coa [[desamortización]] de [[Mendizábal]].
